هرچه می رفتم
هیچ فانوسی در دو جانب آن باریکه نبود
و از هیچ هواپیمائی
برای آن همه گرسنه نانی به زمین نمی ریخت
تنها پرنده ای که می خواست بر شانه ی من بنشیند
در پادگان میانه ی پل به اسارت رفته بود
پرنده راهش بسته بود
پرنده بالش شکسته بود
تنه ی پادگان به دیوار می خورد و بر می گشت
پرنده فکر می کرد که می شود خانه را دو باره در شب مخفی کرد
و لا به لای پادگان مثل خزه نفس کشید
اصلا کسی به انتظار پرنده
روی هیچ پله ای ننشسته بود
نه من تکیه گاه باران بودم که ببارد و شب را تمام کند
نه هیچ دریائی به حرمت آن همه باران
برای ساحل چتر باز می کرد
و نه حتی کسی یادش بود که موج شکن
در کدام تظاهراتی تیر خورده است
سنگ ها را باد با صبح برده بود
بچه ها بازی را باخته بودند
بسته های بشر دوستانه
کالای جنسی از کار در آمده بودند
کلاغ ها در اندازه های نا مفهوم می غریدند
– که هوا پیما یعنی بمب
بمب یعنی درختی در شب
شب یعنی فانوسی که قرارداد ندارد
قرار داد
یعنی زنجموره ای قدیمی
که اسم مستعارش در زمان بمباران هم غزل است
و غزل یعنی جایزه ی جشنواره های شعر محجبه
پادگان ترکید
پرنده گریخت
پرنده از آن سمت پل می آمد
پرنده گرسنه بود
جایزه ی پرنده را باد برده بود
غریبه دانه را خورده بود
قصیده در هوای فرسوده
علف را مثل فلسفه جویده بود که از جشنواره جایزه بگیرد
و در بندرهای دور
جایزه را غزل بانوی شعر جا بزند
[] [] []
کنارم ایستاد
نگاهم کرد
دانه ای نداشتم
بالش تیر خورده بود
چاره ای نداشتم
پرنده قحطی ی همه ی سال ها را
در چشم های ساده ی من به حساب آزادی می گذاشت
و آزادی را در صورت من نقاشی می کرد
[] [] []
ایستگاه زیر زمینی
همیشه پر از کبوتران گرسنه است
آخرین ماموری که پله ها را بست
و می خواست که دو باره دور ما دیوار بکشد
دیروز صبح
مجبور شد به جای پرنده های گرسنه
داوطلبانه قحطی را به خانه ببرد
اگر قطار را نگه دارم
آن همه آدم
پرنده ی زخمی را می ترسانند
باران پنجره های قطار را شکسته
قرار است بهار امسال
نمایشگاه دانه را
در ایستگاه های زیر زمینی
برای کبوتران گرسنه بین المللی کنند
و بچه ها را با قرص آهن
در کنفرانس صلح روی سینی بگذارند
اگر مرغ دریائی حوصله داشت
می توانست با پل
تا روز پایان کنفرانس به آن سمت زمانه سفر کند
[] [] []
کنارم ایستاد
نگاهم کرد
از آن سمت پل می آمد
دانه می خواست
نداشتم
آب پل را برده بود
غریبه دانه را خورده بود .
فروردین ۱۳۹۱