این جانیان بشر ایران را به میدان توحش‏گری‏های خویش تبدیل نموده‏اند و بار دیگر مخالفین، جوانان و قربانیان نظام را به پای چوبه‏های دار فرستاده‏اند. جمهوری اسلامی همیشه سعی کرده است با جعل و واژگونه کردن واقعیتهای موجود تعدادی از شهروندان را مقصر و عامل ناامنی وآسایش اجتماعی معرفی کند.

 دارودسته های حاکم برسرنوشت مردم را مبرااز جرم و مجری عدالت معرفی نمایدومردم را جانی قلمداد کند. اعدام مخالفین، مبارزین، کمونیست‏ها و قریانیان نظام ضد بشری به امری روتین تبدیل شده  ‏و چوبهای اعدام از همان آغاز، هم‏چون هیولائی مرگ‏بار بر فضای جامعه‏ی‏مان سنگینی می‏کند و هزاران قربانی را از آن خود ساخته است. اعدام‏های دسته‏جمعی توسط رژیم جمهوری اسلامی چه در سیاه‏چال‏ها و چه در انظار عمومی چیزی جز تلاش بمنظور به تسلیم واداشتن و عقب راندن اعتراضات توده‏ای نیست.
بر پا نگه داشتن چوبه‏های دار همانا ایجاد رعب و وحشت در جامعه می‏باشد. زمام‏داران و زورمداران ایران این‏روزها به این دلیل بر موج اعدام‏ها افزوده‏اند تا مانع‏ی نضج و گسترش هر چه بیشتر اعتراضات کارگری – توده‏ای گردند. سران حکومت چاره‏ای به غیر از قلع و قمع توده‏ها و قربانیان نظام ندارند. روشی به غیر از دستگیری، شکنجه و اعدام شهروندان تحت عنوان "ارازل واوباش،محاربه ومخل امنیت دولت اسلامی را به رسمیت نمی‏شناسد و این طبیعت و قانونِ ذاتی سران رژیم است. رژیمی که خون رگ‏های‏اش در اثر اعدام‏های دسته‏جمعی جاری می‏شود، نمی‏تواند با دستان خود بر حیات‏اش پایان بخشد.
راه دیگری نیست جزتلاش برای نجات ازشر جمهوری اسلامی. تنها راه نجات ازوضع فلاکت بار موجود سرنگونی جمهوری اسلامی است.اتحاد، ضامن پیروزی مردم برجمهوری اسلامی است.
باید اعتراض کرد ودستگاه سرکوب و خشونت دولتی را به رسوایی کشاند ، بنابراین با یک راه می‏توان با او به مقابله‏ی تمام کننده برخاست و آن‏هم راهی جز قهر انقلابی سازمانیافته نیست. مردم ایران تأوان همه‏ی جنایت‏کاری‏های رژیم جمهوری اسلامی را باز پس گیرند و سران حکومت را به سزای اعمال ننگین‏شان خواهند رساند.
زنده باد آزادی و برابری
 زنده باد حکومت کارگری                   
۳٫۰۸٫۰۷ کلن-آلمان