رویا هایم را
در جاده زندگی جا گذاشتم
تا از واقعیت های اجتماع
جا نمانم
چرا که دریا آرام بود
وقایق های کاغذی
بر روی آب
آرام بالا وپائین می رفتن
ومن منتظر
حادثه ای بودم
که بارها
درخواب
تکرارآنرا
دیده بود
سونامی زندگی م آمد
دیگر
نه از قایق ها اثری بود
ونه از ساحل .
اکبر یگانه ۲۰۱۲۰۳۱۰