۸ مارس تکرارپراستقامت مبارزه ی رهایی طلبانه ی زنان در لغو خشونت و بی حقوقی های نهان و آشکار ارمغان قرون وسطایی، به دنیای امروز است. ۸ مارس بهار مقاومت سرسخت زنان در افشای شالوده های ننگین نظام سرمایه و ارتجاع مذهبی و آپارتاید جنسی است و سرآغازی دوباره و دوباره است برای رد هر گونه بردگی و استثمار علیه زنان از سوی سیستمی که در یک سو بی شرمانه نیمی را قربانی نابرابری و ستم جنسی کرده و سردر لاک بی تفاوتی فرو برده است و ازدیگر سو، مدعی پیشرفت وبرتری میباشد. 
دردنیای به ظاهر متمدن عصر حاضر، مقارن با سرعت سرسام آور تکنولوژی و دست آوردهای بشر امروز، شاهد وحشیانه ترین و پست ترین نوع تعامل با شهروندان و به طور اخص با زنان می باشیم. شرم بر نظم ناهمگون امروز که گام های به پس اش درمراوده با نیمی از بشریت و نبض حرکت جامعه یعنی زنان، لکه ی ننگینی برتارکش بوده وحتی با از هم پاشیدنش در سایه ی مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه ی زنان در عرصه ی تاریخ خواهد ماند وبی شک تاریخی که انسانهای برابری طلب و آزادیخواه رقم خواهند زد این رسوایی همه جانبه ی بانیان بردگی و بی حقوقی انسان را خواهد نگاشت تا بشریت فراموش نکند که انسان حتی تا مدل نوع عصر ما، متقبل چه مصیبتی بوده و درسی باشد تا آیندگان از بر شوند.
۸ مارس امسال با وجود ایستادگی ما بر مطالباتمان همزمان با تمامی اتفاقات جاری برهه ای تازه از مبارزات زنان و انسانهای آزادیخواهی است که دست رد برسینه ی ظلم و استثمار و جنایت می زنند اگر چه هنوز در گوشه گوشه های جهان میلیونها انسان به هر بهانه ای و از جمله، به جرم زن بودن مارک جنس دومی خورده و بی گناه به مسلخ تبعیض کشیده شده و متحمل هزاران ستم می شوند اما جرقه هایی از هر گوشه، گویای آشکار هم آوایی صداهایی است که روزهایی نه باید چندان دور، قدرتی همگانی شده تا ایستگاه آخرهمه ی جنایت های وارده به انسان را به اشاره ای نشان دهد و این نمی تواند فقط یک رویا باشد چرا که رمز نجات انسان از ابتذال موجود همین است و بس.
به هر حال هیچ حادثه و شرایطی نمی تواند اراده ی جمعی بیدارزنان و مردانی که دشمن آشتی ناپذیراستثمار زنان و انسان است را به عقب براند حتی اگر چه بی شرمی حاکمان وحشی جهان، راه را سخت تر کرده و نفس هایمان را به شمارش درآورد، اگر چه متاسفانه با همه ی تلاشها و مبارزات لحظه به لحظه گویی مقصد ما دور و دورتر می شود اما هیچ یک از موانع با وجود سنگ اندازی نمی تواند توقف راه مبارزه ی ما بدون دست یابی به مطالبات واقعی مان باشد.
اگر چه تبعیض علیه زنان به مرزها محدود نمی گردد اما متاسفانه وضعیت بغرنج زنان درکشورهای اسلامزده وخاصتا ایران به مراتب وحشتناک تر است چرا که حاکمیت ضد بشر اسلامی با هدف تثبیت موجودیت نکبت بار خود با دامن زدن به سیستم مردسالاری درسایه ی خرده قوانین بربری آن زنان را در آن واحد درازدحام بایکوت و سرخوردگی از خانواده، اجتماع و قانون محبوس کرده و با مسکوت کردن سیر عادی زندگی اجتماعی، علت تمامی بحرانهای اجتماعی جامعه ی ایران شده و هیچ راهکاری جز با پایان بخشیدن به موجودیت دد منشانه ی آن موثرنخواهد بود.
به هر عنوان پرداختن به واقعیت های تلخ موجود هدف این محتوا نیست چرا که اصل ماجرا، آگاه بودن به وضعیت نامطلوب موجود است که بر همگان آشکاراست واز دیگرسو ما زنان باید فراموش نکنیم که نجات ما از نکبت موجود جز با مبارزه ی مستقیم و پی گیرممکن نیست اگر چه خوشبختانه آمار مردان در صفوف مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه چشمگیر است و این مبارزه شانه به شانه با آنان متحقق است اما مشعل دار اصلی این سنگرخود زنان می باشند؛ و دیگر این که شناختن دشمن مشترک و عامل همه ی جنایات و بی حقوقی زنان و انسان، نیاز مبرم به پس زدن تعصبات و تنگ نظری ها داشته و نیزهم صدایی عمومی مان می تواند جهشی در پیشبرد مبارزاتمان باشد. چرا که ما انسانیم و انسانیتمان از سوی توحش مذهب و مردسالاری آماج قرار گرفته و جز با به زیرکشیدنش رستگاریمان تحقق نمی یابد.
زنده باد ۸ مارس
زنده باد آزادی و برابری
۷ مارس ۲۰۱۲
ثریا محمدی