می آ ئیم می آ ئیم
با رخش ی
به سرخی ستاره سهیل
ومی شکافیم
جاده شیری را
در کهکشان
در پس
شبی بس تیره وتار
مرغان همیشه عاشق
هم چون خورشید
ذوب می کنند
دیوارهای آهنی مرزها را
وبا فلق هم رنگ می شوند
پرندگان مهاجر
از پس کوههای سر به فلک کشید
با آنها هم آواز می شوند
تا دشت
شقایق ها ولاله ها را
با شبنم عشق سیراب کنند
تا بروید سروهای
سبز بلند عشق
در همه جا.
اکبر یگانه ۲۰۱۲٫۰۲٫۲۸