کارگران، جوانان و زنان پیشرو و مبارز!
شما نیروی واقعی و محرکه انقلاب و هر تغییر و تحول سیاسی و اجتماعی ایران برای براندازی رژیم سرمایه داری اسلامی خواهید بود. شما طی ۳۳ سال حاکمیت جنایتکارانه اسلامی نشان داده اید که همیشه رمز تداوم مبارزه و مقاومت برعلیه این رژیم بوده و تا سرنگونی آن نیز مبارزه خواهید کرد؛ چرا که مبارزه تنها راه چاره نجات مردم محروم از یوغ ستم طبقاتی و فراروی از وضعیت فلاکتبارکنونی است. با پشت سر گذاشتن سالروز انقلاب کارگران و مردم آزادیخواه ایران در بهمن ۵۷ که برای آزادی و برابری و زندگی بهتر صورت گرفت – که متاسفانه توسط رژیم اسلامی سرکوب و تصرف شد – نمایش انتخابات نهمین دوره مجلس رژیم در راه است، از این رو وظیفه هر انسان آزادیخواهی است که کارنامه سیاه و عمر ننگین جنایتکارانه رژیم اسلامی را برای مردم افشا کنند و چهره واقعی این نمایش را به تصویر بکشانند و با خالی کردن صندوقهای رای بار دیگر عدم مشروعیت این رژیم را به جهانیان اثبات کنید.
سوال اینجاست که چرا خواهان تحریم نمایش انتخابات رژیم اسلامی هستیم؟ رژیمی که عامل اصلی همه مصیبتهای جامعه است، رژیمی که با تمام ابزارها و دستگاههای عریض و طویل اطلاعاتی و جاسوسی، کارگران و مردم تحت ستم را استثمار و سرکوب میکند و بی عدالتی و بی حقوقی مضاعف را بر زنان و توده های مردم زحمتکش تحمیل کرده است. مگر کسی اعدام زندانیان سیاسی و توده های معترض توسط رژیم و سران وابسته به آن (که اکنون بخشی از آنان خود نیز در صف مخالفت با جناح اصولگرا قرار گرفته اند) را فراموش کرده است؟ و هزاران جنایت هولناک و بی شمار دیگری که مردم ستم دیده هر روزه با گوشت و خون خود آن را احساس میکنند.
این رژیم با قدرت سرکوب و اسلحه و با پشتیبانی دولتهای سرمایه داری غرب خود را به کرسی نشاند و برنامه ارتجاعی و ضد بشریت خود را بر مردم ایران تحمیل کرد. عواملی که اکنون از صافی های متعدد جمهوری اسلامی رای صلاحیت گرفته اند از طرف حکومت سرمایه داری به نمایندگان مردم ایران خود را کاندید کرده اند، همان قاطلینی هستند که از طرف رژیم آپارتاید اسلامی برای اعدام و ترور مبارزین و فعالین سیاسی و مردم آزادیخواه حکم تام گرفتند. از روز سر کار آمدن رژیم اسلامی بجز سرکوب و خفه کردن صدای حق طلبانه مردم ایران چیز دیگری به ارمغان نیاورده است. پس باید بار دیگر مردم مبارز ایران جوابی کوبنده را، که همان نرفتن به پای صندوقهای رای و نه گفتن به این رژیم است بدهند و آن را به برگ زرین دیگری از تاریخ مبارزه و مخالفت عمومی خود به این رژیم تبدیل کنند.
مردم آزاده ایران!
رفتن به پای صندوقهای رای تغییر در زندگی ما مردم ستم دیده و زحمتکش ایجاد نخواهد کرد. همه ما میدانیم کسانی که در این نمایش انتخاباتی به نام نماینده آنان سر از صندوق ها در می آورند، به مجلس نمی روند تا رأی به قانونی شدن حق و حقوق کارگران دهند، علیه آپارتاید جنسی و برای حقوق برابر زن و مرد و مشکل گشایی جوانان رأی دهند. به مجلس می روند تا از سویی بی حقوقی های رایج در جامعه را قانونی و رسمیت بخشند و از سویی دیگر با نفوذ و قدرتی که به دست می آورند بساط رانت خواری و غارتگری راه اندازند. برای این مهم است که ما نه تنها مخالف این حرکت رژیم، بلکه با تمامیت رژیم سرمایه داری حاکم بر ایران هستیم و خواهان سرنگونی این رژیم هستیم. و برای بر اندازی آن مبارزه میکنیم.
شرکت در این مضحکه به اصطلاح انتخابات به معنای قبول و تشدید همه جنایتها و بدبختی هایی است که بر سر مردم محروم و زحمتکش میگذرد. همچنین در اعدامها، سنگسار و بی حقوقی های هر روزه در پشت سر جمهوری اسلامی قرار میگیریم و خود را به نیرویی پشت سر این معضلات تبدیل خواهیم کرد. رژیم جمهوری اسلامی قادر است با هر نیرنگی که شده کسانی را از صندوق آراء بیرون کشد، اما به سادگی نباید قادر گردد مردم را به پای معرکه انتخابات بکشاند و مردم از هم اکنون باید آماده باشند که قاطعانه بساط این باصطلاح انتخابات رژیم را به نمایش عدم مشروعیت این رژیم تبدیل کنند. اگر برای کلیت نظام بسیار مهم است که مردم را پای صندوق های رأی بکشاند، و بر ادامه حاکمیت سیاه خودش مهر مشروعیت انتخاباتی بکوبند، وجدت و یکپارچگی مردم در نرفتن به پای صندوق های رأی تحمیل شکستی بزرگ به کلیت این رژیم است. این شکست را باید به آن تحمیل کرد!
مردم انقلابی کردستان!
با پشت سر گذاشتن ۲۶ بهمن روز کومه له و آفریدن حماسه و افتخار دیگری که با وجود فضای رعب و وحشت و خفقانی که جمهوری اسلامی برای جلوگیری از این مراسمها در مناطق مختلف کردستان به راه انداخته بود، این مراسم ها چه با شکوه و عظیم برگزار شد و مطمئنا مردم مبارزه کردستان در روز ۱۲ اسفند با نه گفتن به جمهوری اسلامی و کاندیدهای انتسابی شده این رژیم افتخار دیگری به تاریخ پرشکوه مبارزه خود خواهند افزود.
مردم کردستان می دانند که شرکت و عدم شرکت در این انتخابات و هرگونه واکنشی به آن، نوعی رفراندوم بحساب می آید که از روی آن دنیا یکبار دیگر پی خواهد برد که این رژیم در میان این مردم تا چه اندازه منفور و تا چه اندازه بی پایه است. رفراندومی مشابه اعتصابات عمومی ۲۳ اردیبهشت سال ۸۹ و ۱۶مرداد سال ۸۴ که به جهانیان اثبات نمود که چگونه مردم مبارز کردستان هم رأی و همراه در اقدامی متحدانه و سراسری و در نمایشی شکوهمند، صلابت جنبش انقلابی توده ای را به نمایش گذاشتند!
بی گمان این مردم، یکبار دیگر با شرکت نکردن در نمایش انتخاباتی، عمق نفرت خود را نسبت به کلیت این رژیم نشان خواهند دارد و برگ زرین دیگری به تاریخ جنبش قدرتمند و انقلابی کردستان خواهند افزود و میزان محبوبیت خود را در میان افکار عمومی ایران و جهان بیش از پیش بالا خواهند برد!
۷ اسفند ۱۳۹۰