بخش فارسی خبرگزاری یورو نیوز، خبر و ویدئویی را منتشر کرد که در آن نشان لنین از روی دیواری در لیتوانی پائین کشیده میشود. در متن خبر گفته شده که در لیتوانی نمایش و استفاده از پرچم و نشانهای سرخ ممنوع بوده و در صورت مشاهده ۲۰۰ یورو جریمه به دنبال خواهد داشت .
این مدیای بورژوازی اروپایی یادش نمی رود که به هنگام پائین کشیدن نشان لنین، در صحنه حضور یافته و با وسواس خاص ژورنالیستهای بورژوا، این صحنه را پس از بیست سال از فروپاشی همپالگی های دولتی شان برای ثبت دوباره در تاریخ به تصویر بکشد. این نمایش مضحک از سوی مدیاهایی از این قماش، چندی است که در هماهنگی کامل آغاز شده است. تلویزیون بی بی سی که از مدتها قبل و به دنبال چرخش تدریجى مطالبات توده های مردم گرسنه و محروم جامعه ایران به چپ دست به تبلیغات ضد کمونیستی دامنه داری زده است. همگی یک هدف عمده را دنبال می کنند و آن ضدیت با دشمن اصلی بورژوازی یعنی کمونیسم کارگری است. گویی اینان بایستی هر چند وقت یک بار٬ این واقعه را به تصویر کشیده و قلم به مزدانی را برای این کار اجیر کنند تا همزمان با سرکوب معترضان در خیابانهای شهرهای مختلف جهان، وضع قانون های ضد کمونیستی در دمکراسی هایشان را جار بزنند.
هجوم سازمان یافته بورژوازی به مارکسیسم و کمونیسم و انقلابیگرى ، در شرایطی شدت و حدت پیدا کرده است که بورژوازی در تنگنای بحران لاعلاج خود دست و پا میزند. راه حل های تاکنونی اش برای برون رفت از این بحران تعمیق یابنده، مساوی تعرض به زندگی میلیونها انسان در این جوامع بوده است. جابجا کردن کابینه های سیاسی اش نیز عملا با بى اعتبارى بیشتر مواجه شده است. هیچ یک از کابینه های جایگزین نیز به جز گزینه های کاهش سطح دستمزده و قطع هزینه های اجتماعی، راه حل دیگرى نتوانسته ارائه کند. در پیش گرفتن راه حل های غیر انسانی از سوی دولتهای بورژوازی، اعتراض های وسیع اجتماعی در مناطق مختلفی از جهان را به دنبال داشته است. توده های عظیم کارگر و کارکن، زن و مرد را به میدان اعتراض کشانده است. پاسخ بورژوازی به اعتراضات و مطالبات به حق کارگران و توده های مردم، سرکوبهای وحشیانه و پلیسى تر کردن جوامع بوده است .
آنچه که این رسانه ها به صورت هدفمند در این شرایط دنبال می کنند، سنگربندى ایدئولوژیک در مقابل رادیکالیسم و ضدیت با سرمایه دارى است که بناچار پاى کمونیسم و مارکس و لنین و منصور حکمت را وسط میکشد. بورژوازی خصلت سلبی کمونیسم را بخوبی میشناسد. کمونیسم جنبش و پراتیک انقلابی طبقه کارگر بر علیه نظام مبتنی بر مالکیت خصوصی و کارمزدی است. تبلیغات ضد کمونیستى تلاش دارد اتفاقا جلوى طبقه کارگر معترض حاضر در خیابانهاى سراسر جهان را بگیرد تا اعتراضش بیان کمونیستى پیدا نکند. در این راستا هر روز فیلى هوا میکنند و امروز با پائین کشیدن نشان لنین در یکی از جمهوری های بلوک ورشکسته سرمایه داری دولتی٬ میخواهند صورتشان را با سیلى سرخ نگهدارند.
واقعیت اینست که این ژورنالیسم همانقدر آبرو دارد که بانکداران و سرمایه داران نامحترم. براى همین این نمایش فاشیستهاى لیتوانى اهمیتى ندارد و به مدد این رسانه ها به “خبر” تبدیل میشود. اما اگر بحث بر سر جنایت و فقر و ظلم و اختناق است٬ واقعا سران دنیاى سرمایه دارى اعم از بوش و اوباما، قذافی و بشار اسد، مرکل و سارکوزی، ماریو مونتی و پاپاندرس، خامنه ای و بن علی و کرزای و نوری مالکی و دیگران بیشتر جنایت کردند و یا همان حکومت سرمایه دارى در شوروى؟ آیا هنوز باید لنین پاسخ این همه جنایت روزمره بورژوازى در چهارگوشه جهان را بدهد؟ وقاحت هم حدى دارد!
اگر بورژوازی با این اقدامات میخواهد به طبقه کارگر و توده های کارکن و به جان آمده در سرتاسر جهان اعلام کند که ببینید پدیده لنین تمام شده و امروز هم پائین کشیده میشود٬ هوس رادیکال شدن به سرتان نزند و همین وضع را قبول کنید٬ کور خوانده است. این ورشکستگی سیاسی و ایدئولوژیک و اقتصادى بورژوازی است که به خیمه شب بازی ضد کمونیستى وادارش کرده است. مراسم پائین کشیدن نشان یک انسان بزرگ و رهبر اولین انقلاب سوسیالیستی طبقه کارگر٬ آنهم در کشوری که هم اکنون زیر دست و پاى مافیا در فقری مطلق دست و پا می زند، بیانگر اوج استیصال و ظرفیتهاى کثیف و ارتجاعى رسانه هاى نوکر بورژوازى است.
اما این خیمه شب بازیها وقتى معنى سیاسى خود را پیدا میکنند که چشم دیدن اعتراض رادیکال کارگرى٬ آوردن عکس مارکس و لنین به تظاهراتها٬ برافراشتن پرچمهاى سرخ٬ عروج جنبشهاى ضد سرمایه دارى٬ و “سوسیالیسم پاسخ است” وجود داشته باشد. جنبش ضد کاپیتالیستی طبقه کارگر، به درست بورژوازی و دولتهای آنان را به چالش کشیده است. این جنبش برای خلاصی از بورژوازی، برای به زیر کشیدن آن یک درصد صاحب همه چیز، برای رهایی از نابرابری، برای آزادی و برابری و رفاه اجتماعی، یک آلترناتیو بیشتر نمی تواند پیش رو داشته باشد: سوسیالیسم آن آلترناتیو انسانی و یگانه راه خوشبختی و سعادت جوامع انسانی است. زنده باد سوسیالیسم!
۱۴ فوریه ۲۰۱۲