انترناسیونال: اصغر کریمی کنگره هشتم حزب بزودی برگزار میشود. لطفا برای خوانندگان توضیح دهید که آیا برگزاری کنگره صرفا یک امر روتین و اساسنامه ای است یا اهمیت سیاسی ویژه ای دارد. برای مثال کنگره سوم حزب جدا از جنبه های دیگر، به این دلیل که اولین کنگره یک حزب اپوزیسیون بود که علنی برگزار میشد و شرکت در آن برای عموم آزاد بود، ایده علنیت و شفافیت را بطور عملی و با قدرت مورد تاکید قرار داد و از این نظر میتوان گفت یک نقطه عطف در تاریخ مبارزه سیاسی در ایران بود. کنگره هشتم حزب چه اهمیتی دارد؟

اصغر کریمی: کنگره حزب هر دو سال یکبار باید برگزار شود. به این معنی این یک امر روتین و اساسنامه ای هم هست اما این کنگره اهمیت سیاسی ویژه ای دارد. از نظر سیاسی این کنگره در شرایطی برگزار میشود که سرمایه داری را بحران عمیقی فراگرفته و انقلابات مهمی در خاور میانه و شمال آفریقا شروع شده است و همچنان ادامه دارد. جنبش ضد سرمایه داری رادیکال و گسترده ای در چندین کشور غربی شروع شده است و جامعه ایران در شرایط حساسی بسر میبرد. این انقلابات، انقلابات کارگران و محرومان و ستمدیدگان جامعه علیه فقر و محرومیت های سرمایه داری و علیه دولت های فاسد، سرکوبگر، عهد عتیقی و جنایتکار سرمایه داری است. یعنی متعلق به کمپ چپ جامعه علیه راست جامعه است. متعلق به ما است. جنبش ضد سرمایه داری در غرب هم همانطور که از اسمش پیداست متعلق به اردوی چپ است با ابتکاراتی بسیار جالب، متکی به مجامع عمومی و به اسم “ما ٩٩ درصدیم”. در شرایطی که سرمایه داری در سطح جهان، بی افق و ناروشن در منگنه اعتراضات و اعتصابات بزرگ و توده ای قرار دارد و قطب چپ جامعه در حال تعرض است. کنگره حزب بر متن این شرایط تاریخی و ویژه برگزار میشود و به این معنی کنگره ویژه ای است. این کنگره مجمع کمونیست هائی است که بدنبال و در متن اوضاع سیاسی مهمی در ایران، منطقه و جهان یعنی در شرایط متفاوتی از همیشه دور هم جمع میشوند، بحث میکنند و تصمیم میگیرند.

انترناسیونال: برگردیم به جنبه روتین و اساسنامه ای کنگره. گفتید حزب هر دو سال یکبار کنگره اش را برگزار میکند. یعنی نمایندگان اعضا و کادرهای حزب جمع میشوند و بحث میکنند و تصمیماتی میگیرند. اگر ممکن است برای اطلاع خوانندگان انترناسیونال توضیح دهید که کنگره چه نقشی در حیات و فعالیت حزب دارد؟
اصغر کریمی: همانگونه که اشاره کردم کنگره حزب بطور منظم هر دو سال یکبار برگزار میشود. نمایندگان کنگره از قبل در رای گیری مخفی توسط اعضا انتخاب میشوند و فقط نمایندگان در کنگره حق رای دارند. کنگره عالیترین مرجع تصمیم گیری در حزب است یعنی مصوبات کنگره برای همه ارگانهای حزب لازم الاجرا است و هیچ مرجعی در حزب نمیتواند سیاست و مصوبه ای در تقابل با مصوبات کنگره تصویب کند. کنگره سیاست های اساسی و دراز مدت حزب را که با گذشت چند ماه کهنه نمیشوند تصویب میکند. کنگره همچنین کمیته مرکزی را انتخاب میکند که در فاصله دو کنگره حزب را هدایت کند. کمیته مرکزی هم به نوبه خود، لیدر حزب یا دبیر کمیته مرکزی و دفترسیاسی و نهادهای اجرائی و غیره را انتخاب میکند. در کنگره دبیر و مسئولین اجرائی حزب و رئیس دفتر سیاسی گزارشات خود را ارائه میکنند که حول این گزارشات بحث و تبادل نظر صورت میگیرد و سپس قطعنامه ها و قرارهای لازم به بحث و تصمیم گیری گذاشته میشود و سرانجام اعضای کمیته مرکزی حزب که حزب را در فاصله دو کنگره هدایت میکند انتخاب میشوند. وقت محدودی نیز در اختیار مهمانان و کادرهای شرکت کننده در کنگره (علاوه بر نمایندگان) گذاشته میشود.

متاسفانه فعالین حزب در داخل کشور که سهم قابل توجه و مهمی در حیات سیاسی حزب دارند، بدلایل مشکلات امنیتی و محدودیت های سفر قادر به حضور مستقیم در کنگره نیستند اما از طریق ارائه پیشنهادات و اظهار نظر درمورد پیش نویس قطعنامه ها و غیره که قبل از کنگره در اختیار آنها قرار میگیرد در مباحث کنگره دخالت میکنند.

از کنگره سوم حزب در سال ٧٩ به این سو کنگره های ما بطور علنی برگزار میشود. رسانه ها و احزاب و سازمانهای اپوزیسیون، راست و چپ، به کنگره دعوت میشوند، دوستداران حزب و یا هر کس علاقمند باشد میتواند ثبت نام کند، هزینه ورود به کنگره و خوابگاه را بپردازد و در کنگره شرکت کند. مباحث کنگره بطور زنده از اینترنت پخش میشود و امیدواریم بتوانیم امکان پخش مستقیم آن از کانال جدید را هم فراهم کنیم. در هرصورت بخش قابل توجهی از مباحث را از کانال جدید پخش خواهیم کرد. این یکی از تفاوت های مهم کنگره های حزب کمونیست کارگری با دیگر احزاب اپوزیسیون است. این یک نقطه قوت مهم و یکی از برتری های مهم حزب ما در مقایسه با احزابی است که پشت درهای بسته کنگره های خود را برگزار میکنند. اینرا هم اضافه کنم که بخش قابل توجهی از اپوزیسیون جمهوری اسلامی اساسا کنگره ای برگزار نمیکنند و اعضای آنها جایگاهی در سوخت و سازهای سیاسی و سازمانی آنها ندارند.

رهبران حزب، شخصیت های شناخته شده و بسیاری از کمونیست های مبارزی که چند دهه است در راه آرمانهای بزرگی مبارزه میکنند و همینطور اعضای جوانتر حزب که با خود طراوت و شادابی ویژه ای به این تجمع میدهند در کنگره حضور بهم میرسانند و کنگره جائی است که میتوان از نزدیک با آنها آشنا شد. مطمئنم کسی که پا به این کنگره بگذارد شادتر، مصمم تر و امیدوارتر و با دوستان زیادی به خانه برخواهد گشت. این کنگره حزبی است که کارگران و مردم ستمدیده ایران را با شایستگی نمایندگی کرده و با چشمانی باز و تحلیل هائی روشن و واقعبیانه و فعال در زمینه های مختلف، اعتماد بسیاری از کارگران و مردم آزادیخواه را جلب کرده و کنگره اش نیز سرشار از همین روحیه خواهد بود. هر انسان شریف و آزاده ای صرفنظر از هر سایه روشن و یا اختلاف نظری با حزب، باید تلاش کند در این کنگره شرکت کند و با شرکت در این کنگره در یک رویداد مهم سیاسی مربوط به ایران سهیم شود.

انترناسیونال: انتظار شما از کنگره در شرایطی که توضیح دادید چیست؟ چه تاثیری این کنگره میتواند بر این اوضاع یا بر فعالیت و عملکرد حزب در این شرایط بگذارد؟

اصغر کریمی: جامعه ایران در شرایط بسیار ویژه ای قرار دارد. همه اذعان دارند که این اوضاع پایدار نیست. خشم و نفرت عمیقی کارگران، زنان، جوانان و اکثریت عظیم جامعه را فراگرفته است. مردم بدرست راه رهائی از همه این بدبختی ها و شرایط ناامن و خطرناک کنونی را رهائی از شر خود رژیم میدانند و رژیم مدتها است قدرت تحمیق و بسیج مردم را ندارد. این یک فاکتور مهم سیاسی در اوضاع کنونی است. در چنین شرایطی مردم بیش از هر زمان نیاز به نیروی سیاسی خوشبین، مصمم، قابل اعتماد، دارای تشخیص درست سیاسی و در عین حال قوی و منسجم دارند که بتوانند به آن اتکا کنند. بعلاوه از یکطرف انقلابات و اعتراضات در سایر نقاط جهان راه حل های انقلابی و رادیکال را در میان مردم ایران تقویت کرده است و از طرف دیگر بدنبال انقلاب ٨٨ و شکست عمیقتر ملی اسلامی ها و بی افقی راست پرو دول غربی زمینه روی آوری وسیع به راه حل های انسانی، سوسیالیستی و واقع بینانه ما وجود دارد و ما باید آنطور که واقعا شایسته حزب کمونیست کارگری است دخالت فعالی در اوضاع داشته باشیم. کنگره از این شرایط تاثیر میگیرد، رنگ و بوی آنها را دارد و با جهتگیری ها، سخنرانی ها و قطعنامه هایش باید بر این شرایط تاثیر بگذارد.

اینجا میخواهم نکته مهمی را با کمونیست ها، با رهبران کارگری و دانشجوئی و با فعالین حقوق زن که خواهان تغییرات عمیق در زندگی خود میباشند، در میان بگذارم و آن این است که امروز وقت تصمیمات انقلابی است. وقت مروری به گذشته و تصمیم درست برای آینده است. وقت انتخاب آلترناتیوی است که علیرغم همه شیطان سازی مفتخورهای ایرانی و غیر ایرانی علیه آن، تنها نیروئی است که میتواند این اوضاع را به نفع مردم، به نفع بشریت تغییر دهد و آن آلترناتیو چپ است. از جریانات راست و مدافع نظام کثیف اسلامی، “اصلاح طلبان” رژیم شکست خورده اند و بقیه هم هیچ افق و آینده مردمی را نمایندگی نمیکنند. بهررو روشن است که انتخابی که مقابل جامعه قرار دارد اینست که یا باید راه حل های راست که فراخوانی جز به انتظار کشاندن مردم به طرح های دول غربی نیست، عملی شود. و یا آلترناتیو حزب کمونیست کارگری یعنی انقلاب به نیروی خودمان را با قاطعیت دنبال کنیم و با متشکل شدن و بلند کردن پرچم همه خواست های سرکوب شده رفاهی و سیاسی خودمان آنرا متحقق نماییم. انتخاب مردم این بار میتواند چپ باشد و اگر ما در میدان های مختلف مبارزه حضور قوی داشته باشیم مردم چپ را انتخاب خواهند کرد. حزب کمونیست کارگری علیرغم هر سایه روشنی که با آن داشته باشید مهمترین سازمان یک تحول چپ و انسانی در ایران و یک پاى واقعى جدال بر سر قدرت سیاسى در ایران است که اهداف انسانی و راهگشا دارد و جوهر اوضاع را بخوبی درک کرده است و باید تقویتش کرد. خود کنگره حزب یک پرچم بزرگ است که باید جامعه را هرچه بیشتر متوجه آن کرد. باید در این کنگره شرکت کرد و اگر امکانش نیست به آن پیام داد و به هر شکل ممکن بزرگش کرد. باید آنرا در مقابل راه حل های راست و ضد انقلابی و ضد مردمی به جامعه بیشتر شناساند. فراخوان من و دعوت من این است که یکبار دیگر اهداف و مواضع سیاسی این حزب، منش و روش فعالیتش، عرصه های فعالیتش، نقاط قوت و ضعفش را نگاه کنید و اگر حتی بطور نسبی خود را به آن نزدیک میدانید تقویتش کنید. کمونیست های پراکنده به جائی نمیرسند، و نباید یک دهه دیگر و حتی شش ماه و یک سال دیگر به انتظار حوادث نشست. اگر امیدی هست که بنظر من امروز بیش از همیشه هست، این حزب است. باید تصمیم گرفت و آنرا تقویت کرد و یا به آن پیوست و دیگران را هم به پیوستن به آن تشویق کرد. کنگره حزب که به زودی برگزار میشود اولین جائی است که میتوان این تصمیم را عملی کرد.

همینجا همه این عزیزان را به کنگره حزب دعوت میکنم و امیدوارم تعداد هرچه بیشتری از آنها را در کنگره ملاقات کنیم و یا پیام هایشان را از تریبون کنگره قرائت کنیم.*