اسناد سخن می گویند

یک لحظه نباید فراموش کرد که کیانوری، یا حزب توده معتقد بود که سازش و تبانی میان دو ضد انقلاب حزب توده و خط “امام” یک ضرورت تاریخی آن دوران بر بستر سرکوب انقلاب و کشتار کمونیستهای انقلابی بود.این تبانی و سازش به مفهوم یورش ضد انقلاب به انقلاب بود.

در آن اوضاع هیئت حاکمه جمهوری اسلامی به رهبری خمینی با ضرورت های نوینی و آزادی عمل مرتبط با آن ضرورت روبرو شد. سقط انقلاب و کشتار و اعدام های فله ای و دستجمعی انقلابیون بخصوص کمونیستها.
حزب توده نه بر مبنای اصل مارکسیست-لنینیست-مائوئیستی تغییر و تحول آگاهانه ضرورت نظام حاکم بلکه، بر مبنای اصل رویزیونیسمی و تایید آن بر مبنای دیدگاه ارتجاعی سازش طبقاتی(سازش و تبانی میان دو ضد انقلاب حزب توده و خط امام) اساس استراتژی خویش قرار داد. به عبارت دیگر مسئولیت همراهی با ضرورت نظام حاکم یا ضرورت (درک واقعیت مادی بر مبنای منافع طبقاتی=حقیقت طبقاتی) هسته مرکزی جمهوری اسلامی را حزب توده دریافت و کیانوری و شرکا با آن بطور استراتژیک همراه شدند.
حزب توده نه برای تغییر آن ضرورت تحملی بلکه دقیقا در تایید چنان ضرورتی خود را با تمام وجود در اختیار باند حاکم تبهکار خمینی قرار داد. آزادی که بر مبنای ضرورت حاکمان جمهوری اسلامی قرار داشت و حزب توده در رسیدن باند تبهکار خمینی و شرکا, به آن آزادی عمل نقش تعیین کننده و اساسی ایفا کرد.

در آن دوران چالشی کلان در مقابل کمونیستهای انقلابی راستین به عنوان پیشتاز انقلاب پرولتری که مسئولیت حرکت دادن و رهسپار کردن بشریت به یک مرحله نوین و دنیائی کاملا نوین را قرار داد. در مقابل یورش ضد انقلاب به انقلاب و تغییر و تحول ضرورت تحمیلی نظام حاکم، اتحادیه کمونیستهای ایران بطور آگاهانه در ۵ بهمن سال ۶۰ قیام سربداران در آمل را برای سرنگونی جمهوری اسلامی و کسب قدرت سیاسی سازمان داد. یکبار دیگر این چالش یک درس تاریخی و اصل مائوئیستی را تایید کرد. این چالش بطور پر رنگی بر متن “اصلاحیه” مائو به انگلس قرار دارد: که آزادی فقط در به رسمیت شناختن ضرورت ختم نمی شود، بلکه تغییر و تحول ضرورت از طریق مبارزه آگاهانه است. به خصوص در آن شرایط حاد، جهت گیری، چشم انداز و رویکرد مان باید بگونه ای باشد که آزادی را از میان کلیت این ضرورتها به ارمغان آورد.

برهان عظیمی – سه شنبه بیست و هفتم دی  ۱۳۹۰  برابر با هفدهم ژانویه ۲۰۱۲

بمناسبت سی مین سالگرد قیام سربداران در آمل
پنجم بهمن ۱۳۶۰

قدرت سیاسی از لوله تفنگ بیرون می آید
قدرت سیاسی از لوله تفنگ بیرون می آید! بوجود آوردن دنیائی نوین و بهتر تنها از طریق سرنگونی قهری رژیم جمهوری اسلامی امکان پذیر است … بدون اعمال قهر انقلابی هیچ طبقه و ملتی نخواهد توانست حقوق پایمال شده خود را از چنگال جباران بیرون کشد. تاریخ بشریت، تاریخ جنگ طبقات و پیکارهای خونین بین مرتجعین حاکم و رنجبران محکوم است. این روند بی چون و چرا و همیشگی و همه جائی تاریخ است. آزادی را جز در پرتو آتش قهر انقلابی، جز در پرتو جانفشانی بی محابا و جز در سایه یورش بردن دلیرانه به کاخ ظلم و بیداد نتوان بدست آورد. با دشمنان آزادی تنها با زبان گلوله می توان سخن گفت و بر این حکم نیز تجربه اسارت و آزادی خلق ها مهر تائید نهاده است

برای خواندن این تجربه ارزشمند و راهگشا به لنیک زیر مراجعه کنید:
http://www.sarbedaran.org/library/ghyame%20amol/ghiyam-amol.pdf
پرنده نو پرواز

گفت وگو با یکی از رفقای شرکت کننده در مبارزه مسلحانه سربداران و قیام آمل

رها شدن بر گرده باد است و
با بی ثباتی سیماب وار هوا بر آمدن
به اعتماد استقامت بال های خویش،
ورنه مساله ئی نیست:
پرنده نو پرواز
بر آسمان بلند
سرانجام
پر باز می کند.

شاملو

فهرست مطالب
توضیح
فصل اول –  گفت و گو با یکی از رفقای شرکت کننده در  مبارزه مسلحانه سربداران و قیام آمل
مقدمه                                                                               ۱۳
تدارک                                                                                 ۱۷
آغاز                                                                                    ۴۵
نبرد شهر                                                                           ۹۷
تلاشهای بعد                                                                  ۱۴۹
آنچه درباره سربداران می پرسند                                 ۱۹۹
فصل دوم –                              اسناد و ضمائم تاریخی
اعلامیه ها و مقالات تحلیلی اتحادیه کمونیستهای ایران
۱ – اعلامیه هشدار                                        ۲۲۳
۲ – پیام به همه کمونیستهای ایران                     ۲۲۶
۳ – ای رفقا ! بیائید متحد شویم !                        ۲۲۸
۴ – حکومت کودتای حزبی پوشالی است و باید سرنگون شود !       ۲۲۹
۵ – یادداشت سیاسی روز                                ۲۳۱
۶ – آیا هیچگاه نیروئی کوچک می تواند وظیفه ای بزرگ را بر دوش بگیرد؟      ۲۳۶
۷ – طبقه کارگر، انقلاب دمکراتیک و مبارزه برای قدرت سیاسی         ۲۳۸
۸ – پیام اتحادیه کمونیستهای ایران خطاب به همه کمونیستهای ایران          ۲۴۵
بیانیه های سیاسی و اطلاعیه های نظامی سربداران
۱ – بیانیه قیام سربداران                                  ۲۴۹
۲ – اهداف فوری قیام سربداران                          ۲۵۱
۳ – بیانیه قیام پنج بهمن آمل                             ۲۵۳
۴ – سربداران و سلطنت سیاه خمینی                 ۲۵۹
۵ – اطلاعیه نظامی شماره یک                          ۲۶۴
۶ – اطلاعیه نظامی شماره دو                                  ۲۶۷
۷ – اطلاعیه نظامی شماره پنج                          ۲۷۰
۸ – اطلاعیه نظامی شماره شش                        ۲۷۲
۹ – اطلاعیه نظامی شماره هفت                       ۲۷۳
فصل سوم – آنانی که در زندگی مظهر جامعه نوین بودند و در مرگ بذر آن !
اسامی، تصاویر و زندگینامه برخی رفقای شرکت کننده در مبارزه مسلحانه سربداران و قیام آمل                                                                                        ۲۸۵
اسامی کلیه رفقای جانباخته اتحادیه کمونیستهای ایران ۳۲۳
آلبوم عکس                                                                     ۳۳۳

فصل اول
گفت و گو با یکی از رفقای شرکت کننده در مبارزه مسلحانه سربداران و قیام آمل
مقدمه
پنجم بهمن ماه سال ۱۳۶۰ : خبر رسید که شب هنگام در شهر آمل نبرد مسلحانه گسترده ای آغاز شده، بخشهای مهمی از شهر آمل توسط قوای سربداران آزاد شده است. هنوز هیچکس از چند و چون ماجرا خبری نداشت. هیجان انقلابی همه جا را فراگرفته بود. راههای ورود و خروج به آمل بسته بود. رژیم تا چند روز از پخش هر خبری در این مورد جلوگیری کرد. هرکس تلاش می کرد بفهمد چه می گذرد.
آمل، یک شبانه روز شاهد درگیری های نظامی شدیدی بود. وصف بی باکی و قهرمانی سربداران بر زبانها جاری بود. بیم و امید همه را فراگرفته بود. همه بی صبرانه منتظر نتیجه این نبرد دلاورانه بودند. سرانجام رژیم با تمرکز قوای بسیار، این قیام را به شکست کشاند. پس از آن به مدت یک هفته موضوع اصلی تمام روزنامه های کشور به وقایع آمل اختصاص داشت. اما هیچکس به اخبار رژیم باور نداشت.
سئوالات زیادی در اذهان بوجود آمده بود. همه می خواستند بدانند دقیقا چه گذشت و چرا اتحادیه کمونیستهای ایران به پای سازماندهی این قیام رفت؟ می خواستند بدانند چگونه قیام را تدارک دید و چه حوادثی رخ داد؟ چرا قیام قهرمانانه ای که سراسر کشور را لرزاند و بارقه امید بر دل اکثریت ستمدیدگان تاباند، شکست خورد؟ بیستمین سالگرد قیام پنج بهمن سربداران در آمل فرصت مناسبی است که پای صحبت یکی از رفقای شرکت کننده در این مبارزه بنشینیم، سیر وقایع را از زبانش بشنویم و پاسخ سئوالات فوق را بیابیم.

هیئت تحریریه نشریه حقیقت
بهمن ماه ۱۳۸۰
http://www.sarbedaran.org/janbaxte/index.htm

  آنان که در زندگی مظهر جامعه نوین بودند و در مرگ بذر آن

http://www.sarbedaran.org/janbaxte/index.htm

کمونیستهای انقلابی پیشروان و رهبران آگاه طبقه کارگرند. آنها در جریان نبرد طبقاتی گداخته و آبدیده گشته اند. آگاهی و تهور، گذشتن از منافع شخصی، سازش ناپذیری در برابر دشمن و پایداری بر اصول و آرمانهای انقلابی آنها را مظهر جامعه نوین ساخته است. و اگر در میدان جنگ انقلابی زیر شکنجه یا در مقابل جوخه اعدام یا مرگ در راه بشریت ستمدیده روبرو شوند، آنرا قهرمانانه می پذیرند. جانباختن کمونیستهای انقلابی افشاندن بذر جامعه نوین است.
در راه نبرد برای کمونیسم، همواره افرادی در صحنه مبازره ظهور می یابند که بیش از دیگران در این راه تلاش کرده و تاثیرات کیفیتا عمیقتری بر جای می گذارند. اینها آمیزه ای از استواری بر اصول کمونیسم و قدرت بکارگیری این علم و توان هدایت و هماهنگ ساختن مجموعه نیروهای آگاه طبقه را در خود فشرده کرده اند و به مفهومی خود بهترین و روشنترین بیان جهانبینی، سیاست و ایدئولوژی پرولتاریا هستند. اینها رهبرانی کمونیست اند که زندگی و حرکت انقلابی شان به نمونه و سرمشقی برای تمام کمونیستها و کارگران و خلقهای ستمدیده تبدیل می گردد، و در عین حال این زندگی و حرکت خود از پراتیک و تجربه انقلابی توده ها و آنچه آنها به پیشروان می آموزند سرچشمه گرفته است.
توضیحاتی در مورد لیست زیر:
این لیست شامل اسامی و زندگینامه کلیه رفقای جانباخته اتحادیه کمونیستهای ایران (سربداران) نیست. برای کامل کردن آن به کمک شما نیاز داریم. اگر از رفقائی که نام شان در این لیست است، اطلاعات بیشتری دارید، اگر رفقائی را می شناسید که اسم شان در این لیست نیست، یا اگر عکسهائی از رفقا در اختیار دارید، حتما ما را در جریان بگذارید تا بتوانیم زندگی پربار این عزیزان را به سرمشقی برای نسل جوان انقلابی بدل کنیم.
بسیاری از رفقائی که نام شان در لیست زیر موجود است پس از مدتی اسارت در زندانهای رژیم جمهوری اسلامی ایران اعدام شدند. اکثریت این رفقا تا به آخر قهرمانانه مقاومت کردند و در مقابل رژیم کوتاه نیامدند. در عین حال در رابطه با برخی دیگر، ما با درجات متفاوتی از مقاومت و ضعف روبرو بودیم. ما هنوز از جزئیات برخورد تک تک این رفقا در زندانهای رژیم باخبر نیستیم. اینکه این دسته از رفقای اسیر در زندانها و در آخرین نبردشان چه انتخابی کردند و مسئولیت های انقلابی خود را بطور کامل و تا به آخر پیش بردند و آنگونه که شایسته بود عمل کردند یا خیر به معنی انکار خدماتی که آنان قبل از دستگیری در راه انقلاب و مردم انجام دادند، نیست. آنها آن خدمات را با انتخاب آزادانه و آگاهانه خویش انجام دادند. یعنی در شرایطی که با موقعیت اسارت تحت شکنجه های وحشیانه جسمی و روانی متفاوت است. به همین دلیل اینان نیز، نامشان در دفتر جانباختگان راه رهائی طبقه کارگر و توده های ستمدیده ثبت شده است.
آذری مالک
آزادی محمود
آزمایش عبدالرحمان
آیت الله زاده علی اصغر
ابراهیمی سیدعبدالرضا
ابوالقاسمی غلامحسین
ابوالقاسمی حسن
اثنی عشری نرگس
احمدگل تپه جهانگیر
احمدی شکرالله
احمدی محمد
ازلی فرشته
اسدالله زاده کاظم
اسدی مسعود
اسدیان امین
اسدی پور حشمت الله (مجتبی)
اسلامی نادر
اصالت جمشید
افتخاری هادی
اکبر اصفهان (حسن)
اکبرپور رستم
اکبرپور محمدرحیم
اماره ابراهیم
امیری اصغر (پرویز)
امیری بیژن (شوان)
امیری حسن (جلال)
امیری خلیل
امیری سوسن (سحر)
امیری فریبرز (کورش)
امین اسدی محمد
امینی ایرج
امینی شهرام
اهوازی حمید
اهوازی مجید
بابا احمدی
بازرگان بیژن
بدر رضا
بلوردی محمود
بهادری کیانوش
بهادری منوچهر
بهرامی ناصر
بهروز (بهزاد گیلان)
بیات جعفر
بیگله عبدالرحیم
پرتویی فریدون
پرند جمشید
پرویزی
پویید محمد (یوسف)

تحویلی رحیم
توفیقیان ناصر
توکلی محمد
تهرانی مرتضی
جاوری شهنی البرز
جاوید نازنین
جزایری نسرین
چمن سرا  رحمت الله
چهارمحالی علی
حاتم نژاد حسن
حاتم نژاد قاسم
حمید
حیدرنژاد
حیدری مسعود
حیدری نژاد امیر
خباز صادق
خدامراد پور نادر
خسرو
خرم روز سیاوش
خرم روز فریدون
خرم نژاد فرح
خرمیان رسول
خنجری ابوالقاسم
خیابانی حمیدرضا
درخشان غلامعباس
دوانی بهرام
دوستی مسعود
راجپوت حمید
رجایی علی
رحمتی بیژن
رحمانی علی
رحمانی عباسی رستم
رحیمی
رحیمی پرویز
روح شهباز کامبیز
رودگرمی بهنام
رهبر مرتضی
ریاحی حسین
ریاحی صدری
زارع فرخ
زعیم سیامک
زمانپور قاسم
ساری علی
سپرغمی غلامرضا
ستوده فرزاد (امیر جنوب)
سجاد فریدون
سلیمانی مجتبی
سلیمی ابوالفضل
سمنانی فرامرز
سراج فرهنگ
سراج فریدون
سریع القلم فرید
سهیلی سهیل (یوسف گرجی)
سینا احمد شرهانی نژاد اسعد
شکری قربانعلی
شمس برهان صلاح الدین
شیرانی اسد
شیرعلی فوری ایرج
صابر داریوش
صادقی عبدالرضا
صراف زاده قاسم
صمیمی بهبهانی کامران
ضرغامی رهام
عالی پور شاپور (امین)
عالی پور نوذر
عبدمنافی ضیاء
عباسی فر سیروس
عدلو کاظم
عطایی حسین
علی آبادی فریدون
علی زاده علی
علی ملایری تورج
عماره ابراهیم
غفوری بهروز
غفوری روزبه
فاضلی حسین
فتاحی بیژن
فتحی بهروز
فتحی یدالله
فرادتی کامران
فرجاد فروهر (فرخ)
فرزاد فرامرز
فرهادی محمد (رالا)
فریدون شمال
فردوس احمد (حیدر)
فردوس علی (بابک)
قادر (صلاح انبار)
قاضی زاده ناصر
قدک بهرام
قربانی داوود
قریشوندی صفر
قماشی امید
قماشی منصور
قنبرزاده اسکندر
کاویانی تاش تیمور
کاشانی محمد
کاظم
گرگی پور محمود
گوگوشویلی بهناد
لسانی فرج الله (فریبرز)

  مازندرانی هاشم
مالک تهران
محمدپور حجت (امیرجنوب)
محمدی پیروت (اسماعیل)
محمدی رسول (محمد)
محمدیان حشمت رضا
مدرسی وریا
مدی مسعود
مردانی خلیفه (ابراهیم)
مرزان کلاهی صادق
مزدایی کامران
مسعودی محمد علی
مسیحا قدرت
مشاعری علی
معادی محمد
معادی مصطفی
معمارنژاد محمدعلی
مکارم شیرازی مصطفی
ملک محمدی مصطفی
منافی روزبه
منصور کامران (منوچهر)
جلسه یادبود کامران
موسوی سیدصادق
مهدی
مهرپور مهرداد
میر آویسی عبدالله (عبه سنندج)
میرحسینی رضا
میرهاشمی
ناصرنژاد ذبیح الله
نقدی اصغر
نوذری کیومرث
نورمحمدی خیرنساء (منیر)
نوروزی عیدی محمد
وثوقی محمدرضا
همتیان غلام
یزدان پناه صادق
یزدانی بهزاد
یزدانی سیروس
یقینی اصغر
یقینی جواد