مبارزان کمونیست: ١٢ اسفند ١٣٩٠ نهمین به اصطلاح انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار میشود. تفاوت و تمایزی در انتخابات مجلس شورای اسلامی نهم با انتخابات دوره های گذشته اساسا وجود دارد؟.
نسان نودینیان: قبل از جواب کنکرت به سوال باید بگویم؛ هیچکدام از جناح های درونی هیئت حاکمه از نظر مردم مشروعیت ندارند. هیچ انتخاباتی در این نظام انتخابات نیست، انتخابات در نظام جمهوری اسلامی معامله و بند وبست درون جناحها است. در یک کلام انتخابات در جمهوری اسلامی مضحکه است.
انتخابات ١٢ اسفند، قطعا مهر اوضاع سیاسی ایران، منطقه خاورمیانه و همچنین صف بندی جناح های حکومتی را بر خود دارد. و باید اضافه کنم در اوضاع کنونی جبهه مردم و روند سوم که بعدا به این روندها اشاره میکنم خود نیز فاکتور جدی در شرایط کنونی هستند.
شکاف و اختلافات درونی هیئت حاکمه قطعا در آرایش و صف بندی جناحهای جمهوری اسلامی بی تاثیر نیست. اختلاف میان جناحهای رژیم از قدیم ابعاد گوناگونی داشته است. سناریوی آماده بیت رهبری(خامنه ای) در یکساله گذشته مشخص است. کنار زدن جناح احمدی نژاد و کنترل کامل مجلس با حضور نمایندگان اصولگرا. و تلاشهای احمدی نژاد برای بدست آوردن اکثریت کرسی مجلس نهم.
نتیجه انتخابات، ترکیب آینده مجلس محصول روندهای زیر است؛ روندی که در آن صلاحیت همدیگر را سلب میکنند، یعنی ممانعت از کاندید شدن کاندیداهای جناح های مختلف، با این حساب ما از همین الان میدانیم که ترکیب نمایندگان مجلس نهم اساسا از جناح خامنه ای و اصولگرایان است(بادامچیان عضو فراکسیون اصولگرایان صراحتا اعلام کرده است که در مجلس آینده اکثریت با اصولگرایان خواهد بود و افرادی بصورت منفرد حضور خواهند داشت). ما در این روند شاهدیم که حتی صلاحت علی مطهری از جناح اصولگرا هم رد شده است. و ٣٩ نفر از نمایندگان در(مجلس هشتم) هم سلب صلاحیت شده اند. کوثری از جناح اصولگرا خط و نشان برای جناح های «اصلاح طلبان» و «جبهه حامیان دولت اسلامی» ـ یا همان جریان “انحرافی” و “فتنه” کشیده است. و روند دوم معامله و بند وبست جناحها در دل دوره پیش از انتخابات برای تعیین اینکه چه کسانی میتوانند به مجلس راه پیدا کنند. به این اعتبار روز انتخابات هیچ وقت در نظام جمهوری اسلامی روز مهمی نیست. و تکلیف مجلس از قبل تعیین شده است. از همین روز فعالترین بازیگر انتخابات جناح اصولگرا خواهد بود.
خارج از این بازیها، جمهوری اسلامی این روزها با تحریمهای بانکی و نفتی روبرو است. فضای جنگی و خط و نشان های امریکا و غرب از یک طرف و جمهوری اسلامی تهدید به بستن تنگه هرمز و بسیج ناوگان جنگی و فضای جنگی را میتوان اضافه کرد. خارج از اینکه سیر رویدادها در بطن فضای جنگی کدام مسیر را طی میکند، جمهوری اسلامی از وضعیت کنونی استفاده کرده و فضای داخلی را کاملا امنیتی ـ نظامی کرده است. هر روز بر میزان دستگیریها افزوده میشود، سران سپاه و مقامات نظامی بر میزان امنیتی بودن انتخابات به منظور افزایش فشار بر مردم افزوده اند.
نکته متمایز دیگر ما شاهد به اصطلاح “تحریم” انتخابات از سوی اصلاح طلبان هستیم. لیست نسبتا طولانی از جریانات اصلاح طلب انتخابات مجلس نهم را تحریم کرده اند و دیروز(١۶ژانویه شورای هماهنگی راه سبز امید) با انتشار بیانیه ای مبهم و نا روشن ٢۵بهمن روز حصر خانگی موسوی و کروبی تا ١٢ اسفند(روز انتخابات) را سرهم بندی کرده، با این نوع فعال ماشایی عملا استیصال این جریان را به نمایش گذاشته اند.
روند سوم در دل اوضاع کنونی طبقه کارگر، مردم و جامعه است. طبقه کارگر و مردم آزادیخواه در این مضحکه انتخاباتی نباید شرکت کنند. مردم در سی سال گذشته این نوع انتخابات را تجربه کرده اند. مردم در سطح میلیونی میدانند که از هم اکنون ترکیب و عناصر شرکت کننده در مجلس نهم شورای اسلامی را چه کسانی و کدام جناحهای نظام اسلامی اشغال میکنند. این مضحکه انتخاباتی در عین حال با کنار زدن جریان “فتنه” و “انحرافی” سبز کروبی و موسوی و سیاه احمدی نژاد کشمکش جناحهای درونی جمهوری اسلامی را شدید و صف بندی های آنها را حادتر میکند. از جمله نظامی و امنیتی کردن جامعه و فشار و دستگیریها روندی امنیتی و نظامی است که جان و زندگی مردم را در خطر جدی قرار خواهد. میزان هوشیاری و آمادگی جامعه در مقابل هر اقدام و کودتای اعلام نشده امنیتی ـ نظامی در شرایط کنونی مهم است. فراخوان ما این است که مردم آزادیخواه و طبقه کارگر در شرایط کنونی در مقابل یک آزمون بزرگ و تعیین کننده قرار گرفته اند. هر درجه از آمادگی در گرو ایجاد حفاظ توده ای در شکل محافل وسیع توده ای، ایجاد تشکل و سازماندهی توده ای در محل کار، محلات و هر جایی که در مقابل هر نوع اقدام نظامی ـ امنیتی جامعه و مردم در معرض خطر قرار میگیرند، میابشد. در سنگر مخالفت روندهایی که جمهوری اسلامی با تمام جناح هایش برای گرم کردن این مضحکه تحت نام انتخابات اتخاذ کرده اند، راه مردم و کارگران مشخص است. یک جبهه وسیع میلیونی از طبقه کارگر و شهروندان جامعه ایران برای سرنگونی و دامن زدن به اعتراضات توده ای و شعله ور کردن جنبش برای سرنگونی است.