http://zjaryan.blogspot.com/2012/01/blog-post_6211.html
امروز بیانیه ای را بر روی سایت آزادی بیان مشاهده نمودم که بشدت جالب بوده و توجهم را جلب کرد تا علی رغم میل باطنی هم آنرا مطالعه کنم، زیرا عنوان و تیتر جالبی داشت که به شکل زیر بوده و با کلیک کردن بر روی آن می توانید متن بیانیه را نیز مشاهده کنید:
کرکس ها متحد می شوند … نه، متشکریم – دخالت “بشر دوستانه” نمی خواهیم … بیانیه بیش از ١۵٠٠ نفر از دوستداران جنبش فدائی
البته در ماهیت ضروری بودن انتشار چنین بیانیه‌هایی و مثبت بودن آنها شکی نیست، اما توجه من بر مسائلی است که در این بیانیه اعلام شده که در دوران حاضر که هیچ حمید اشرفی زنده نیست و ما یاد او را زنده نگه می‌داریم کمی خنده دار و فکاهی به نظر می‌رسد، البته رهبران شاخه‌های گوناگون فدائی موجود همچنان سعی بر آن دارند خود را کپی برابر اصل وی جلوه دهند که در این بحث نمی‌گنجد و می‌روم سر اصل مطلب.
ابتدا اینکه این دوستدارن جنبش فدائی چه حکایتی است؟ مگر هنوز جنبشی بدین شکل در جامعه ایران موجود است که هوادار و دوستدار هم داشته باشد، بگذریم از این امر که این بیش از ۱۵۰۰ نفر از کجا و یکدفعه پیدا شدند، اما فرض را بر آن می گیریم که سازمانی هنوز هم که هنوز است توانایی ایجاد اتحاد بین ۱۵۰۰ نفر را دارد و من پیشنهادات وسوال‌هایی از این ۱۵۰۰ نفر دارم که اگر عملی گردد و پاسخگو باشند احتمالاً فاتحه نظام حاکم ایران و امپریالیسم خوانده می‌شود.
۱۵۰۰ نفر هوادار برای این جنبشی که معلوم نیست فدائیهای آن در کجا هستند، اگر می توانند در برابر این تحریف تاریخ مزدوران سرمایه داری در مورد جنبش چپ که نشریه آلترناتیو نیز تاکید زیادی بر آن دارد ایستادگی کنند که البته تا کنون ثابت شده ایشان توانایی چنین کاری را نداشته و در هرز دادن وقت گوی سبقت را از یک دیگر می‌ربایند، البته این نکته در مورد کلیت سازمانهای چپ صدق می‌کند. و این اتاریخ نگاری یه ضرورت برای کادرهای کمونیست است که عدم انجام آن از نظر من انحراف، پاسیفیسم بورژوایی و به نوعی نیز خیانت به نسل‌های انقلابی آینده است.
در بیانیه همچنین بدین نکته اشاره شده که اگر حمله نظامی به ایران اتفاق بیافتد در کنار زحمتکشان و کارگران با چنگ و دندان از وطن دفاع خواهند کرد؟
ابتدا از کجا معلوم که مقاومتی صورت خواهد گرفت که شما نیز بدان بپیوندید، مگر نه این که شما خود در اصل سازمانده مقاومت بوده‌اید و خود را پیشرو و مشعل دار این امر می‌دانستید، اما چه شده که امروز برای حرکت مقاومت ابتدا به ساکنمنتظر تحرک زحمتکشان و کارگران هستید؟
بگذریم از واژه وطن که جز ادبیات ناسیونالیستی محسوب می‌گردد و در دایره لغات یک سازمان چپ و کمونیستی نمی‌گنجد.
حال شما که می خواهید با چنگ و دندان و به معنایی خشن ترین شکل ممکن از آن جامعه و زحمتکشان دفاع کنید و ۱۵۰۰ نفر هم هستید، بهتر نیست با همین میزان نیرو در برابر جمهوری اسلامی هم مقاومت کنید؟ رفقا نقد را ول کرده و به نسیه چسبیده اید، چرا؟ خجالت می‌کشید بگوئید از آن سازمان انقلابی چیز باقی نگذاشته اید مگر پاره ای اسامی که تاریخشان نیز حتی ثبت نشد.
در بیانیه افزوده اید که: کشتن و ترور دانشمندان هسته ای ایرانی را قویأ محکوم می کنیم تا آنجا که مطلع هستیم این دانشمندان هسته‌ای همان تکنوکرات های طبقه حاکم می باشند، چه شده که چنین به دفاع از مزدوران رژیم نیز پرداخته اید؟ مگر نه اینکه افزوده اید نظام ایران باید به دست زحمتکشان تغییر کند: آیا به نظر شما همین مزدور ها نیز در کنار سران رژیم جنایتکار ایران، احتمالاً بعد از سرنگونی یا به زندان می روند و یا در برابر انقلاب از طبقه خود دفاع و یا مثل یک مزدور سگ فرار می کنند، به نظر شما همین مزدوران تکنوکرات بنا ندارند تا ایران را به یک قدرت امپریالیستی منطقه ای تبدیل کنند؟
رفقای سابق و دوست‌های کنونی وطن شما نه فقط در محاصره نیروهای خارجی که دهه هاست تحت سرکوب نیروهای ارتجاعی داخلی هم هست . بدین روی نیز هزاران انقلابی کم.نیست در برابر این نیروی داخلی و وطنی نیز به شهادت رسیدند و البته شکی در این نیست که در کشته شدن آنها در مسیر آرمانشان قدرت‌های امپریالیستی نیز دخیل هستند.
من نه از این تکنوکرات‌ها که موجب وحشی تر شدن و حرفه ای تر شدن حکومت در سرکوب مردم و معرضین را می‌شوند دفاع که آنها را سینه دیوار قرار می دهم برای نوازش کردن، و نیز در این جنگ نگران کشته شدن همه طبقه ای های خود هستم و آن آنها که نعمات جامعه را تولید می‌کنند برای یاری رساند در توان خودم به یاد می‌آورم.
چند خواسته ساده از همگی شما که نمی دانم کجا هستید:
۱٫ از مزدوران رژیم که در برابر همه طبقه ای های خود کشته می‌شوند دفاع نکنید، همین امروز رضا شهابی و شاهرخ زمانی در زندان همین رژیمی هستند که از مزدوران آن در برابر نیروهای خارجی دفاع می کنید و جایی در بیانیه های شما ندارند.
۲٫ سنگ بزرگ نشانه نزدن است، لطفاً لاف نزنید، دوره این بادکند بادکردن ها تمام شده است.
۳٫ از حمید اشرف و اعمال سازمانتان در قبل از انقلاب حداقل دفاع کنید.
۴٫ فراموش نکنید که کارگران وطن ندارند، حتماً این جمله را در بین جمع بیانیه نویس بسیاری شنیده‌اند.
۵٫ شما در گودال هستید، با دست خود آنرا به چاه تبدیل نکنید.
۶٫ کمی کمونیست باشد.
این بیانیه به شدت بوی حزب توده را می‌دهد و از جانب کمونیست ها مستحق حداکثر نفرت طبقاتی است.