چقدر سخت و باور‌نکردنی است رفیقی که دهها خاطره مشترک را باهاش داری از دست بدهی.
بعد اظهر روز ۱۲ اذر سال ۱۳۸۶ بود که بهم زنگ زد .کجایی باید ببینمت . بایکی از دوستام تو یه کافی نت بودیم، اونم با چند تا از دوستای دیگه کافی نت دیگه در همون پاساژبود .بعد ۵ دقیقه همدیگرو دیدیم.
با نگرانی و اضطراب اولین حرفی که زد این بود که حتماً خبر داری بهروز هم دستگیر شد. ما تصمیم داریم بریم تهران واسه مراسم فردا( روز دانشحو دانشگاه تهران ) .بعداز گپی کوتاه.گفت پس ۲ ساعت دیگه ترمینال تهران همدیگر رو می بینیم.با شور و شوقی که از عکسهاش پیداست شعار میداد .پر از انرژی و امید بود. بعد از مراسم با تعدادی دیگر از دوستان برگشتیم سنندج.روز بعد تا پاسی از شب با هم بودیم .احسان پیشنهاد تومار امضا را داد.ما هم موافقت کردیم .مصی گفت پیشنهاد خوبیه اما اگه قراره بریم پای امضا بایدتو این شهر کلی امضاجمع کنیم والا جمع نکنیم بهتره .من گفتم ۵۰۰ تاش با من، جمله ام تموم نشد، احسان گفت از فردا صبح شروع میکنیم. منم میرم دانشگاه، بقیه اش هم واسه دوستای دیگه . و …… طرحها و پیشنهادها دیگه .دهها خاطره فعالیت مشترک دیگه با رفیقی که کار کردن باهاش مایه افتخار بود .نمیدانم چی بنویسم و از چی بگم . فقط در بهت و حیرتم. هنوز انگار خواب می‌بینم. به دوستای مشترکمون زنگ زدم خیلی متاسف بودن و خاطره ها را برام بازگو میکردند.یه جمله معروف رو هرزگاهی تکرار می‌کرد .یادم نمیاد از کی بود .میگفت . یک فیلسوف تا بحال هرگز یک روحانی را نکشته است، در حالیکه روحانیون فلاسفه زیادی را کشته اند .
رفیق احسان چهره محبوب و دوست‌داشتنی در بین دانشجویان سنندج و تهران ، کارگران کارخانه های پرریس،نیرورخش ، شاهو و … بود .کمونیستی آگاه به مسائل روز و دور رو ورش بود .
احسان در دل اختناق سال ۸۵ همراه دوستانش مراسم سرخ ۱۶ اذر را در دانشگاه آزاد سنندج برگزار نمودند .در مراسمهای روز کارگر ،روز زن، روز کودک و روز دانشجو برگزار کننده و فعالانه شرکت داشت .با مرگ رفیق احسان جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی بک چهره وفادار خود را از دست داد .
مرگ رفیق احسان عزیز کمونیست محبوب را به خانواده داغد یده ، همفکران وی در صف آزادی خواهی و برابری طلبی و بخصوص به رفیق کامیار احمدی تسلیت میگویم وخود را شریک غمشان میدانم.
راهش پاینده و یادش گرامی
بختیار پیرخضری
۲۳/۱۲/۲۰۱۱