کمتر از ده روز به پایان مهلت تعین شده از سوی دولت عراق برای تخلیه اردوگاه اشرف باقی مانده است. جان و زندگی ۳۴۰۰ نفر در این اردوگاه در معرض خطر است. دولتهای ارتجاعی منطقه و در این میان دولتهای عراق و ایران می کوشند تا برای خوش خدمتی به همدیگر، زندگی و جان انسانهایی را که در این برزخ گرفتار آمده اند دستمایه سازش و مصالحه خود کنند. نباید اجازه داد که دولت عراق و ایران بخاطر مصالح ضد انسانی شان، بیش از این به تقویت کابوس وحشت در اذهان افراد اسیر و گرفتار در این اردوگاه ادامه دهند. معاملات آشکار و پنهانی این دو دولت و برای بده و بستانهای سیاسی و اقتصادی شان، جان و زندگی این افراد را با خطر جدی روبرو ساخته است. جان آدمیزاد از منظر حکومتهای فاسد، فاشیست و دیکتاتور هیچگاه کوچکترین ارزشی نداشته و ندارد. این را امروز دیگر همه جهانیان و افکار عمومی بین المللی بخوبی می دانند. باید به این مصالحه افسار زد و مانع از بروز یک فاجعه انسانی شد.
از سوی دیگر و در شرایطی که ساکنین این اردوگاه در میان دنیایی از دلهره و اصطراب شب را به روز و روز را به شب می رسانند، سازمان مجاهدین با دمیدن در بوق تبلیغات همیشگی اش تلاش دارد که این اردوگاه، این کانون مرگ را همچنان حفظ و باز نگه دارد. تلاش دول منطقه در نادیده گرفتن حق انسانی ساکنین اشرف و پافشاری سازمان مجاهدین در باز نگه داشتن این اردوگاه، به یکسان عمل و سیاستی ضد انسانی علیه ساکنین گرفتار شده در این اردوگاه است. سازمان مجاهدین بجای حفظ اردوگاه اشرف و خلق فاجعه ای انسانی باید به فکر نجات جان افراد و اتخاذ سِیاستی در جهت کمک رسانی به افراد این اردوگاه جهت انتقال آنان به کشوری ثالث باشد. اما این سازمان تا کنون کوشیده است این اردوگاه را به هر قیمتی، ( ولو به قیمت حمله سربازان و تانکهای حکومت عراق به مردم بی دفاع که تا کنون در چند نوبت تعدادی از آنان را بقتل رسانیده اند ) نگهدارد. چنین سیاستی باید هر چه بیشتر رسوا، افشا و محکوم گردد.
ماهیت ضد انسانی دولت عراق و حکومت اسلامی بر کسی پوشیده نیست که در به تباهی کشانیدن جان و زندگی مردم هر دو کشور کارنامه ای بس قطور و جنایتکارانه را زیر بغل دارند. سیاست سازمان مجاهدین در برخورد به ساکنین اردوگاه اشرف و پافشاری بر حفظ آن نیزماهیت این سازمان را نه برای افکار عمومی بلکه برای ساکنین این اردوگاه بیشتر از هر زمانی برملا ساخته است. در این ماجرا، سازمان مجاهدین نیز با پای فشردن بر سیاست همیشگی خود مبنی بر به اسارت درآوردن این افراد در میان سیم خاردار، نا امنی شبانروزی، حملات تانکهای حکومت عراق و دهها مشقت و مصیبت دیگر که دامنگیر آنان شده است، پا به پای دولت عراق و حکومت اسلامی، برای جان و زندگی این افراد کمترین ارزشی قایل نیست.
بنا به آخرین خبرها دولت عراق تحت فشار افکار عمومی و پیشنهادات سازمان ملل پذیرفته است که ساکنین اردوگاه اشرف را به نقطه دیگری در اطراف فرودگاه بغداد که شهرکی مسکونی و بجا مانده از محل استقرار سربازان آمریکایی است منتقل کند. در همین رابطه سازمان مجاهدین نیز چنین اقدامی را مشروط به این کرده است که این مکان جدید باید در حفاظت سربازان کلاه آبی سازمان ملل باشد، و بدلیل مسلمان خاندن ساکین منتقل شده به محل جدید، خواستار این شده است که نیروهای عراقی نباید در اطراف این مکان حضور داشته باشند و …. اما در هیچکدام از این شروط اسمی از تعجیل در روند پروسه انتقال آنان به کشور ثالث وجود ندارد. اینها نشان می دهد که سازمان مجاهدین با طرح این شرطها هدفی جز رسمیت دادن به کمپی دیگر ندارد. آنهم تنها بخاطر ابقای چهره اردوگاه اشرف اما اینبار در مکان جدید و با نام کمپ آزادی . این شرط و شروطها در صورتیکه سازمان ملل و دولت عراق آنرا نپذیرند، ناشی از بی مسئولیتی سازمان مجاهدین در قبال سرنوشت و جان و زندگی این افراد است.. معنای این شرطها از سوی این سازمان یعنی تداوم زندگی نا امن، برده وار، غیر انسانی و نامعلوم برای ساکنین اشرف در عراق.
راه نجات جان و زندگی ۳۴۰۰ نفر ازساکنین اردوگاه اشرف، که قرار است در اردوگاه دیگری مستقر شوند، انتقال داوطلبانه این افراد به کشورهای ثالث و پناهنده پذیر است. این افراد نباید بیش از این در گرداب سیاستهای ارتجاعی و ضد انسانی دولتهای عراق ، حکومت اسلامی و سیاستهای سازمان مجاهدین گرفتار باشند. انتقال ساکنین این اردوگاه به کشور ثالث و امن حق مسلم آنان است.
۱۹ دسامبر ۲۰۱۱