اخیرا اطلاعیه برگزاری مجمع عمومی انجمن صنفی کارگران خباز مریوان و سروآباد منتشر شده است. گزارش این مجمع و دیگر مواضع و کارکردهای انجمن که در سایت این تشکل منعکس است، نشان می دهد که این انجمن در عقبماندگی و اتکا به نهادهای جمهوری اسلامی دست شورای اسلامی و خانه کارگر را از پشت بسته است. وقتی نمایندگان این انجمن از”دولت محترم وخدمتگزار”، “اداره محترم اطلاعات” ، “فرماندار و نماینده محترم مجلس اسلامی” و غیره حرف می زنند، تصویر استیصال و تحقیرآمیزی از کارگران خباز به جامعه می دهند. وقتی نمایندگان انجمن، اداره کار و نماینده مجلس اسلامی را به مجمع عمومی کارگران دعوت میکنند و به مجیزگویی شان می پردازند، درحقیقت مجمع عمومی را از هر چه خصلت کارگری و قدرت کارگر به مثابه تولید کننده نعمات جامعه …، تهی می کنند. این مجمع عمومی کارگری نیست، به تسلیم کشاندن کارگر درمقابل دشمنان طبقاتی شان است. معلوم نیست مجمع عمومی کارگر چه ربطی به اداره کار، اداره اطلاعات و نماینده مجلس اسلامی دارد! دخالت نمایندگان بورژوازی در مجامع و تشکلهای کارگری دهن کجی به کارگران، گرفتن اعتماد بنفس ازکارگر و قدرت اجتماعیش و تعرضی بیشرمانه به فضا و محیط کارگری است.
. تجارب بیش از یکصد سال طبقه کارگر در جهان و ایران نشان داده است که با دعا و سلام و صلوات و استغاثه بر درگاه بورژواها و دولتشان هیچ چیزی عاید نمی شود. کارگران خباز مریوان که شبانه روز کار می کنند وعرق می ریزند و دستمزد ناچیزی می گیرند، نباید این خفت را از هیات مدیره انجمن صنفی شان بپذیرند. کارگر مستضعف نیست. کارگر انسان شریفی است که به هیچکس بدهی ندارد، تملق گوی کسی نیست، می تواند سرش را بلند نگه دارد و حقش را از کارفرما ودولت بگیرد.
کارفرماها و دولت هر وقت بخواهند کارگر را اخراج می کنند، دستمزدش را نمی دهند و حرمتش را نگه نمی دارند. تنها راه حفظ حرمت کارگر؛ گرفتن حق کارگر، بدست آوردن آزادی تشکل و اعتصاب و غیره ، اتحاد وتشکل کارگران است. اتحاد و تشکلی مستقل از دولت. و سر پای خود.
تازه آش زمانی شورتر می شود که نمایندگان انجمن خبازان مریوان و سروآباد، همه کارگران خباز درشهرهای کردستان را به تشکیل یک انجمن یا کانون عالی سراسری دعوت می کنند.
هر فعال کارگری و هر کارگر خبازی در سنندج، سقز، مهاباد و…، حق دارد به انجمن صنفی خبازان مریوان بگوید، شما با این پرونده که زیر بغل دارید و این گدابازی و تملق گویی مقامات “محترم” کار و اطلاعات ومجلس اسلامی و غیره، اول خودتان را نجات دهید، مستقل شوید، سرپای خودبایستید و سرتان را بالا نگه داشته ومطالباتتان را از کارفرما و دولت بخواهید…، آنوقت بیایید و حرف ازکانون عالی وهماهنگی و غیره بزنید. شما که حتی در سایت تان زحمتکش را جای کارگر گذاشته اید. شما که هر گفتارتان را با بسم الله و سلام و صلوات شروع می کنید…، تازه می آیید و به کارگران خباز سراسر کردستان رهنمود اتحاد و همبستگی می دهید!؟
جواب کارگران خباز شهرهای کردستان به دعوت انجمن خبازان مریوان و سروآباد این است که، تامین حقوق کارگر و حرمت کارگر در قدرت اجتماعی او است نه درتملق گویی زورگویان و سرمایه داران و دولت شان. قدرت اجتماعی کارگر در ایجاد تشکلهای واقعی کارگری و مبارزه و اعتصاب است. انجمنی که از سر استیصال خود را به اداره کار و اطلاعات و اقبال محمدی ها اویزان کرده است، بدرد کارگر نمی خورد. کارگران خباز شهرهای کردستان ضروری است از کارگران خباز مریوان و سرواباد بخواهند که دور چنین انجمنی جمع نشوند و بروند سندیکا و تشکل مستقل کارگری خود را بسازند.
کارگران خبازمریوان وسروآباد باید از هم طبقه ایهای خود در شرکت واحد، هفت تپه، پتروشیمی های ماهشهر و ازکارگران مبارز نساجی های سنندج و غیره بیاموزند. مدت ها است بخشی از طبقه کارگر انجمن های صنفی خود را به سندیکاهای قدرتمند کارگری تبدیل کرده اند. سندیکای خبازان سنندج ، سقز و مهاباد علیرغم فضای محافظه کارانه بر فعالیتهایشان، تا کنون مبارزات موثری را علیه بی حقوقی ودستمزدهای ناچیز و علیه اخراج به انجام رسانده اند.
کارگران خباز مریوان به انجمن صنفی یا سندیکای کارگری رادیکال و مستقل خود نیاز دارند. به رهبران و فعالین کارگری ای نیاز دارند که به هیچ وجه در مقابل کارفرماها و دولتی ها سر تعظیم فرود نمی آورند. به آنها اجازه دخالت در مسایلشان را نمی دهند. رهبری و تشکیلاتی که با اتکا به مجامع عمومی منظم و انتخاب نمایندگان واقعی، مبارزه ای متحدانه و جسورانه و با اتکا به موقعیت اجتماعی و قدرتمند کارگران را سازمان می دهد. چنین تشکلی است که می تواند مدعی این باشد که می خواهد پبشرو همبستگی طبقاتی کارگران خباز و تشکل هایشان، در سراسر کردستان باشد. .