۱۶ آذر امسال را به روز اشغال دانشگاهها و روز تشکیل مجامع عمومی دانشجویی تبدیل کنیم۔ روز دانشجو را باید به روز اعلام و اعمال قدرت از طریق اشغال دانشگاهها و تشکیل نهادهای قدرت مردم٬ مجامع عمومی تبدیل کرد٬ حتی اگر آن نهاد در توازن قوای کنونی برای یکبار و فعلا برای یکروز تشکیل شوند و کنترل دانشگاهها را برای یکروز یا چند ساعت بدست خود بگیرند۔ باید نطفه قدرت مردم٬ بدست مردم و برای مردم را در اشکال واقعی آن کاشت۔ باید قدرت متشکل مردم را بهمان نام واقعی خودشان خطاب کرد: مجمع عمومی۔
اشغال ضمن اینکه شکلی از بروز اعتراض اجتماعی را بیان میکند دارای یک محتوای ضد حکومتی و ضد سرمایه داریست. سنت اشغال کارخانجات از طرف کارگران بعنوان مثال٬ بمعنای تصرف قدرت در کارخانه است. انقلاب ۵٧ به تشکلیل شوراهای کارگری٬ دانشجویی و دانش آموزی منجر شد. اگرچه این اعمال اراده مردم با سرکوب خونین سالهای ۶٠ مواجه شد٬ اما آن سنت زنده ماند. خیزش مردم آرژانتین در سالهای ٢٠٠١ تا ٢٠٠٣ که به اشغال و تشکیل “کارخانه های بدون کارفرما” و براه اندازی نانوایی و مهد کودک و سایر نهادهای رفع نیازهای روزمره مردم منتهی شد٬ نمونه ای از اعمال قدرت مستقیم مردم توسط مجامع عمومی هستند۔ جنبش اشغال وال استریت که در بدنه خود جوانان دانشجوی بسیاری را میزبان است نمونه زنده تری از این اعمال قدرت در مقابل چشم ماست۔ قدرت چیزی نیست مگر توان کنترل. با اشغال یک کارخانه کارگران اعلام میکنند که کنترل تولید را خود بدست میگیرند٬ با اشغال دانشگاه دانشجویان اعلام میکنند که خواهان توان کنترل بر زندگی خود هستند.
اشغال بلافاصله به آزادی گره میخورد. به بازپس گیری قدرت بدست مردم٬ به کنترل جامعه به اراده مستقیم مردم گره میخورد. اشغال دانشگاه مضمون خود را در شکل بروزش بیان میکند: حذف دیکتاتوری سرمایه داری و برقرای جامعه آزاد و برابر که با اراده مستقیم مردم اداره میشود.
مجامع عمومی (و شوراها) اشکال اراده مستقیم قدرت توسط مردم هستند۔ روز ١۶ آذر امسال را به روز کاشتن این نهال قدرت مردم تبدیل کنیم.