لحظه های انقلاب مصر (۱۲) … بازگشت انقلاب! | آرشيو مطالب سايت آزادى بيان

در شماره ۱۱ همین سلسله یادداشتها، ۲۰ روز بعد از شروع انقلاب مصر در ژانویه امسال و دوروز بعد از سقوط مبارک تصویر زیر را منعکس کردیم:

“وقتی از این انقلابیون پرسیدند چرا میدان را تمیز میکنید، یکی پاسخ داد: “چون الان دیگر مصر کشور ماست.” این نشانه ای از توهم انقلاب است! زن جوانی که جارو بر دست داشت گفت: “دیشب خیلی خوشحال بودم، اما صبح که بیدار شدم کمی نگران شدم، ارتش بیش از پنجاه سال حکومت کرده است، آیا باز هم حکومت نظامی خواهیم داشت؟” این نشانه ای از تردید انقلاب است. پاسخ جوان دیگری حاکی از حقیقت دیگری است: “ما در میدان تحریر خواهیم ماند تا مطمئن شویم که خواسته هامان برآورد شده است؛ این یک انقلاب مداوم است؛ ما راه خیابان را یاد گرفته ایم؛ اگر خواسته هامان برآورده نشود به خیابان باز میگردیم.” این نشانه ای از عزم انقلاب است! انقلاب مصر، مثل همه انقلابها، مسیر خود را از درون توهمات و عقب نشینها و تعرض ها و فداکاریها و شجاعتها و ابتکارات و خلاقیتها باز میکند و پیش میرود.”

۱۰ ماه از آن تاریخ گذشته است. خواسته های انقلاب برآورد نشده است و انقلابیون که راه خیابان را یاد گرفته اند به خیابان بازگشته اند. میدان تحریردر کنار شهرهای زیادی در مصر، دوباره به محل تقابل انقلاب وضد انقلاب تبدیل شده است. هفت روز گذشته است و همین هفت روز شاهد صحنه های باشکوهی از عزم و قدرت انقلاب و توحش ضد انقلاب بوده است. برای ثبت لحظه های دور جدید انقلاب مصر لازم است اول یک تصویر عمومی از همین یک هفته گذشته داشته باشیم. )در مقاله “انقلاب به میدان تحریر باز گشت”، مفصلتر به نکات بالا پرداخته ایم. برای ادامه ثبت لحظات انقلاب مصر، لازم است تصویری اگرچه مختصر از لحظه کنونی داشته باشیم.(

۔ هفته گذشته ارتش بیانیه ای صادر کرد و رسما عزم خود برای ادامه حکومت نظامیان را اعلام کرد. آن توده هایی که در ۱۰ ماه گذشته یک دم از اعتراض باز نایستاده بودند این حرکت ارتش را اعلام پایان انقلاب تلقی کردند و به خیابان باز گشتند تا اعلام کنند که نه خیر انقلاب پایان نیافته است.

۔ این بار، ارتش که در آغاز انقلاب خود را دوست انقلاب جا زده بود شمشیر را از رو بست. همراه با نیروهای امنیتی تحت فرمان وزارت کشور، با گاز اشک آور و گاز سمی و گلوله به پیشوازش رفت. به تاکتیک ارعاب تمام عیار متوسل شد. این تاکتیک فورا به ضد خود تبدیل شد. شهرهای زیادی به صحنه رودرویی نیروهای سرکوب و مردم تبدیل شدند. میدان تحریر به صحنه نبردی جانانه علیه حکومت تبدیل شد. خواست استعفای نخست وزیر فورا به خواست رفتن ارتشبد طنطاوی ارتقا پیدا کرد. مثل همه انقلابها، اینجا هم مردم قبل از هر چیز سمبل اصلی قدرت حاکم را هدف قرار دادند.

۔ ارتشبد طنطاوی و “اوباش شورای عالی نیروهای مسلح” فورا تاکتیک عوض کردند. عذر خواستند که مردم را به خاک و خون کشیده اند! وعده دادند که فورا انتخابات برگزار خواهند کرد و صندلی قدرت را ترک خواهند کرد. مردمی که در دور اول انقلاب درسشان را یاد گرفته بودند، این را به حساب حقه بازی تاکتیکی ارتش گذاشتند.

۔ این وسط دست جریان ارتجاعی اخوان المسلمین بیشتر رو شد. چند روز انقلاب به اندازه چند سال دوره آرام آموزنده است. اخوان المسلمین که در روز جمعه با تمام نیرویش در میدان تحریر حاضر شده بود تا به ارتش زور بازو نشان دهد و در معاملاتش با “شورای عالی نیروهای مسلح” از موضع قدرت ظاهر شود، یکباره با غرش “طنطاوی باید برود” و “حکومت نظامی باید ساقط شود” مواجه شد. معامله سیاسی دو پا دارد. وقتی یک پایش در هم بشکند زیر پای کل معامله سیاسی خالی میشود. اخوان المسلین این را دید و تاکتیک عوض کرد. میدان تحریر را تحریم کرد. حسن نیتش به ارتش را اعلام کرد. در مقابل نفرت نیروهای انقلاب را تحویل گرفت.

۔ اخوان المسلمین همان روز دوم به خانه برگشت تا همراه ارتش علیه انقلاب توطئه بچیند. در مقابل، مردم خانه هایشان را ترک کردند و در سطحی گسترده تر به میدن روی آوردند تا این توطئه ها را خنثی کنند. مردم انقلابی مصممتر شدند. اخوان المسلمین سرگیجه گرفت. مردم متحدتر شدند. اخوان المسلمین با شکاف در صفوفش مواجه شد. مردم میدان تحریر را به محل نمایش جسارت انقلابی و سکوی غرش “طنطاوی باید برود” تبدیل کردند. اخوان المسلمین، ضمن ضمن دست دادن با ارتش خجولانه پچ پچ کرد که ممکن است به میدان تحریر باز گردد! و البته برای مردم روشده است که این جریان میخواهد دستی در بالا و دستی در پایین داشته باشد چون نمیداند اوضاع به چه سمتی میرود!

۔ در مقایسه با دور اول انقلاب، در حال حاضر طنطاوی به موقعیت مبارک افتاده است. حالا که توحش ارتش کارساز نشد، حالا که شاخ و شانه کشیدن خشم انقلاب را صد چندان کرد، به عقب نشینی دست زده است. اما سرکوبش مردم را ارعاب نکرد و عقب نشینی اش انقلاب را مصمم تر کرد. نه راه بازگشت دارد و نه راه پیشروی.

۔ در حال حاضر توازن به قرار زیر است. نه طبقه حاکم قادر است انقلاب را از حرکت باز دارد و نه انقلاب قادر است با یک قیام سازمانیافته و رهبری شده کار طبقه حاکم را یکسره کند. نبردی سخت و احتمالا طولانی در پیش است.

۔ در صف انقلاب، عزم و شجاعت و اعتماد بنفس موج میزند. اتحاد و خلاقیت و همدلی و فداکاری موج میزند و همه پیشرویش مدیون این خصوصیات است که مشخصه لحظات انقلابی است.

اما در عین حال یک سئوال بزرگ به چشمان انقلاب زل زده است: گام بعدی چیست؟

پاسخ این سئوال تماما منوط به این است که صف انقلاب چقدر بتواند از هر فرجه ای که باز میکند خود را سازمان دهد، متحزب کند و شجاعت و فداکاری و عزم و اراده اش را در قالب یک حزب سازمانیافته با خواسته ها و تاکتیکهای روشن و شخصیتها و سخنگوهایش در مقابل جامعه قرار دهد.*

۲۴ نوامبر ۲۰۱۱، ۳ آذر ۱۳۹۰

***

یادداشتها و مقالات دیگر در زمینه انقلاب مصر

لحظه های انقلاب مصر (۱) نقلاب مصر، اصلاح در حزب حاکم.

لحظه های انقلاب مصر (۲) انقلاب در مصر، معمای دول غرب.doc

لحظه های انقلاب مصر (۳) خطر اسلام سیاسی، حرکت خزنده اسلام سیاسی.doc

لحظه های انقلاب مصر (۴ ) میدان تحریر، کشمکش ارتش و انقلاب.doc

لحظه های انقلاب مصر (۵) موقعیت انقلاب و ضدانقلاب.doc

لحظه های انقلاب مصر (۶) تعرض به جای دفاع.doc

لحظه های انقلاب مصر (۷) ابراز وجود طبقه کارگر.doc

لحظه های انقلاب مصر (۸) سخنان رئیس جمهور و پاسخ انقلاب.doc

لحظه های انقلاب مصر (۹) دیکتاتور رفت، انقلاب ادامه دارد.doc