باز هم هیستری “حمله به ایران” و خود افشاگرایهای “اپوزسیون”!در حمایت از مواضع حزب کمونیست کارگری ایران

مقدمه:

با اعلام رای تازه سازمان بین المللی انرژی اتمی مبنی بر تایید تلاشهای رژیم اسلامی برای ساختن بمب اتمی و تهدید حکومت نتانیاهو به حمله به “ایران”، دوباره هستیری “اپوزسیون” کنار عربده جوئیهای رژیم اسلامی ، مجموعا یک صحنه تکراری و مضحک را ایجاد کرد که تازگی هم ندارد. سالهاست که “خطر حمله امریکا جدی است” را از زبان حزب توده شنیده بودیم. برپا کردن غوغای “خطر حمله امریکا جدی است” دیگر تبدیل شده به نوعی فرهنگ و مراسم که هر چند وقت یکبار از نقطه ای و به بهانه ای شروع می شود. از دید من این غوغاها کاملا سرکاری است!

از دید من غوغاهای ” خطر امریکا جدی است” از همه جناح ها یعنی حکومت امریکا تا خود رژیم اسلامی تا “اپوزسیونش” بیشتر بخشی از کار و کاسبی سیاسی است. قبلها در فرهنگ و سیاست ایران لولوهای دیگر بودند تاریخ معاصر از روسها و المانها و انگلیسها شروع شد و چند نسل اخیر را هم امریکائیها شده اند اون لولو که پوزسیسون و اپوزسیون سیاسی باهاش ور می روند و سر خودشان و سر مردم را کلاه می گذارند!

نه اینکه من بتوانم یا بخواهم منکر باشم که حکومتهای امپریالیستی در ایران تاریخا کارشان تلاش برای دخالت بوده برای چاپیدن جامعه ما. خیر! اما این غوغاهای پوزسیون و اپوزسیون را دیگر حتی مرتبط به واقعیت معادلات سیاسی نمی بینم. این وضعیت بنوعی یک هستیری است. یک واکنش تشدید شده و غیر مرتبط، غیر واقعی به آن لولوئی که سالها و سالها در زندگی روانی ما رگ و ریشه دوانده و ما را از ریخت انداخته، دیگر از مضمون واقعیش خارج است. مثل تب نوبه هر چند وقت برمی گردد و ما را می لرزاند!

“خطر حمله امریکا جدی است” بیش از اینکه واقعیت حمله را بیان کند بیشتر درد و دل شخصیتهاست. اعلام موضع مجدد خود حکومتیان است و “مخالفینشان”!

همین چند روز اخیر با تکرار مجدد غوغای “خطر حمله جدی است” باز همه پوزسیون و اپوزسیون صف کشیدند! رژیم اسلامی سینه چاک کرد و خط و نشان مضحک کشید! فرماندهان ارتشش مدعی شدند که “نفوذ به سواحل امریکا را حق خود می دانند”! رهبر پیزوریش یعنی خامنه ای باز “مشت محکم” حواله متجازین به بیضه اسلام حواله داد. اونطرف تر گنجی “تحلیل سیاسی از خود ارائه داد و از جبهه بندیهای جدید مخالفان ایران” صحبت نمود!

راه کارگری مدعی شد که “حمله جدی نیست اما اینها را می گویند که محاصره اقتصادی کنند”! (مثلا به مرگ می گیرند تا به تب راضی شویم!) . اون یکی شازده پهلوی که یکی در میان “متحد رژیم” می شود و منتقدش و هر از چندگاهی با بخشی از رژیم بر علیه دیگرش “شام می خورد”، دید اوضاع مناسب است اومد وسط تا چشمکی بزند به هواداران حمله تا مبادا اگه حمله شد اون عقب بماند!

حکمتیستها هم که مدعی شدند که امریکا قرار است از تجربه لیبی دوباره استفاده کند و خطر حمله اش جدی است! کلی هشدار از خود صادر کرد که در “فضای جنگی” چنین و چنان خواهد کرد! (خوشحالیم به هر بهانه ای که شده بالاخره اینها چنین و چنانی بکنند!)

بعنوان ناظری که این تاریخ را بارها شاهد بوده و بعنوان فعالی از جنبش کمونیزم کارگری و حزب کمونیست کارگری ایران، من موضع گیری رهبری حزبم را کاملا تایید می کنم. در این نوشته تلاشم اینست که چند نکته را در این خصوص باز کنم و قضاوت را مثل همیشه به عهده خواننده بگذارم:

(۱)خطر چه چیز جدی است؟

از دید من نه خطر حمله امریکا جدی است و نه خطر حمله اسرائیل! هیچکدامشان بخار حمله به ایرانرا ندارند. نه اینکه توان حمله برای تغییر رژیم را ندارند که البته ندارند. بلکه حتی بخار حمله به “مواضع اتمی” رژیم را هم ندارند. دخالت نظامی محدود در ایران اصلا عملی نیست و “محدود ” نخواهد ماند. اینرا اینها می دانند. وضعیت درونی کشورهای غرب و حتی رژیم اسرائیل بسیار خرابتر از اینست که بتوانند هزینه چنین ماجرائی را از جهت مالی و سیاسی بپردازند. اگر اینقدر احمق بودند طبعا به دنیا حکومت نمی کردند! تهدید؟ البته می کنند. تهدید بخشی از بازیهای سیاسی اینهاست. همانطور که چندین دهه است چند وقت یکبار این بازیها را در می آورند.

خطر چه چیز جدی است؟ خطر این جدی است که ما گول این غوغاها را بخوریم و یک لحظه هم که شده بیفتیم دنبال سناریوهای خطی “حمایت از حمله غرب” یا “حمایت در مقابل حمله غرب”! این خطر همیشه جدی است! اتفاقا این هدف اصلی این هیاهوهاست! اینکه جامعه را بر علیه حمله غرب و اسرائیل به صف کنند کنار رژیم اسلامی یا برعکسش، این دروغهای نوبه ای را بخرند و قند در دل آب کنند و رویای چلبی شدن ببینند! از دید من این خطر “جدی است”!

(۲)خطر حمله به ایران جدی است چون امریکا و غرب به لیبی حمله کردند!

این از مضحک ترین استدلالاتست! ندیدن واقعی تاریخ دخالتگری غرب و حکومت امریکاست در لیبی! در لیبی حکومت امریکا و غرب مدتها “صبر” کردند. دوره تظاهرات مسالمت امیز صدها هزار مردم و به گلوله بستن مردم بی دفاع را دیدند و سکوت کردند . بعدش شروع کردند به ” توصیه به قذافی” که صدای مردم را بشنود. بعدش وارد فاز ” توصیه به خروج قذافی” شدند و یواشکی شروع کردند به ملاقات با “مخالفین قذافی” و کنفرانس لندن تشکیل دادند…چند هفته از درگیریهای نظامی مردم گذشته بود که اینها بالاخره تصمیم گرفتند که چون شورای موقت را قبول کردند، بمباران و حمله هوائی را شروع کنند! این واقعیتی بود که تاریخ مداخلات غرب را تغییر داد.

معاون جناب اوباما چند هفته پیش اعلام کرد که “مدل لیبی” بسیار موثرتر و کم خرج تر است برای حکومت امریکا و غرب و باید در اینده دنبال شود!

حالا اون داستان لیبی با غوغای “خطر حمله جدی است” چه ربطی دارد؟ کجای داستان ایران، معادله مردم با حکومت و فاز کنونی مبارزات مردم اصلا شبیه شرایط مداخله لیبی است؟! اونها که مدعی هستند جواب بدهند!

(۳)خطر حمله جدی است چون حکومت اسرائیل ممکنست حمله کند!

عده ای دیگر از علما بر این عقیده هستند که حکومت اسرائیل ممکنست یکهو به سرش بزند و حمله کند به تاسیسات اتمی همانطور که قدیمها در عراق کرد!

راستش هنوز تهدید اخیر جناب یتنیاهوی دلیر از دهانش در نیامده بود که سارکوزی او را یک درغگو خواند و فیلم صحبتهای اوباما را با او اوردند در سی ان ان که گفته بود به سارکوزی ” اگه تو اینقدر ناراحتی ، ببین ما از اینها (اسرائلیها) می کشیم که دائم باید باهاشون معامله کنیم!”

چپ و راست مقامات امریکا و حتی دبیر کل سازمان ملل وارد صحنه شدند و “حکومت اسرائیل” را برحذر داشتند. ظاهرا خود حکومت اسرائیل هم چند روز بعدش گفت:” بابا ما یه چیزی گفتیم!”

اما ایا کسی فکر می کنه که این حکومت پیزوری یتنیاهو که الان مدتی است از طریق جنبش اعتراضی مردم اسرائیل به حالت احتضار در اومده بتونه یه همچنین ریسکی بکنه اونهم بدون حمایت حامی همیشگیش که تا بینی در لجن بحران اقتصادی و سیاسی غوطه می زنه؟

نکنه عده ای فکر می کنن همه اینها با حمله به ایران یک فرار به جلوی مدل تگزاشی دهه ۶۰ و ۷۰ میلادی رو قراره انجام بدن؟! من فکر می کنم هر عاقلی بتونه بفهمه که دوران فرار به جلو از طریق حمله نظامی هم دیگه تمومه و امپریالیزم بدجوری پشمش ریخته و منابعش ته کشیده! این تئوری “اسرائیل حمله می کنه” از دید من الان بسیار بعید است اگر محال نباشه!

(۴)بالاخره چی؟

من با تحلیل رفیق حمید تقوائی کاملا موافقم که گفت:

“به نظر من تا کنون هدف از این نوع تبلیغات و فضاسازیها اساسا اعمال فشار به جمهوری اسلامی و جزئی ازسیاست “چماق و هویج” برای رسیدن به یک نقطه سازش مطلوب غرب بوده است. این بار هم به نظر میرسد مساله بیشتر ایجاد یک فضای تبلیغاتی است تا انجام حمله نظامی…

با این وجود به نظر من امکان دست زدن به هر نوع اقدام نظامی از جانب اسرائیل بدون حمایت غرب و بویژه دولت آمریکا بسیار ضعیف است. بعبارت دیگر ناهمخوانی میان اهداف مشخص و تاکتیکی دولت اسرائیل در منطقه و استراتژی و سیاست عمومی غرب و اروپای واحد در قبال جمهوری اسلامی خود مانع جدی بر سر راه دست زدن اسرائیل به هر نوع ماجراجوئی نظامی خودسرانه است. بدون تایید آمریکا دولت اسرائیل ناگزیر است صرفا به تبلیغات و فضاسازی جنگی بسنده کند و امیدوار باشد که مسائل داخلی و منطقه ای که با آن دست بگریبانست تحت الشعاع این تبلیغات و فضا سازی جنگی قرار بگیرد و حاشیه ای بشود.”

به جهت تعیین وظایف جنبش آزادیخواه و برابری طلب، من در کنار حزبم هستم که در اعلامیه اخیرش اعلام کرد:

“حزب کمونیست کارگری بار دیگر اعلام میکند که مخالف تولید و نگهداری و کاربرد هرگونه سلاح اتمی توسط هر دولت و هر جریانی و بطریق اولی جمهوری اسلامی است. مخالف هرگونه حمله نظامی و یا میلیتاریزه کردن فضای جامعه، نقشه های “رژیم چنجی” از بالای سر مردم و یا دفاع از جمهوری اسلامی و توجیه آن به بهانه جنگ است. حزب اعلام میکند که تنها راه مقابله واقعی با هرگونه احتمال جنگ و به آتش کشیدن زندگی مردم و یا پایان دادن فوری به جنگ و میلیتاریسم گسترش مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی و سرنگونی آن به نیروی انقلابی مردم است. در خارج کشور و در سطح بین المللی حزب همچون گذشته برای تحریم سیاسی و انزوای بین المللی رژیم اسلامی از قبیل بستن سفارت خانه ها و اخراج آن از تمامی نهاد بین المللی تلاش میکند. حزب همچون گذشته به افشای بی امان جمهوری اسلامی و همه مدافعان خجول و وقیح آن و همینطور مماشات دول غربی با جمهوری اسلامی همت میگمارد. در داخل کشور حزب همه زنان و مردان و همه کارگران و مردم آزاده را فرامیخواند تا اجازه ندهند تا پروپاگاندای جنگی و میلیتاریزه کردن فضا توسط رژیم بر مبارزه و تلاش های آنها برای تحقق خواستهای برحق شان در کارخانه و دانشگاه و محل زندگی سایه اندازد. اجازه ندهند جریانات ناسیونالیست و مدافع جمهوری اسلامی به بهانه خطر جنگ و دشمن خارجی تیغ اعتراض و مبارزه مردم علیه جمهوری اسلامی را کند کنند. در هیج شرایطی نباید مبارزه علیه جمهوری اسلامی تحت الشعاع جنگ و یا تهدیدات و تبلیغات جنگی و یا هر مساله دیگری قرار بگیرد. سرنگونی جمهوری اسلامی به نیروی انقلابی مردم در ایران نه فقط اولین شرط پیش روی کارگران و همه مردم آزاده برای ساختن جامعه ای آزاد و برابر و انسانی است بلکه کلید رهایی فوری و قطعی از شر کابوس جنگ و بمب است.”

(۵)آینده و “خطر حمله جدی است”

احکام ، آنگاه علمی هستند که بشود نقیضشانرا اثبات نمود. اینکه الان در موازنه کنونی “خطر حمله جدی است” را منتفی بدانیم به هیچ وجه معادل ندیدن احتمال دخالتهای نظامی غرب و ناتو در آینده ایران بمنظور حفظ نظام استثماری و بهره کشی نخواهد بود. هر قدر نظام بهره کشی کنونی حاکم در ایران یعنی رژیم اسلامی ضعیف تر شود، بالطبع غرب و ناتو و حکومت آمریکا بیشتر احتمال دارد که برای ایجاد “آلترناتیو” دروغین خودشان و حفظ منابع وسیع انرژی (نفت و گاز) به بهانه “حمایت از دموکراسی” و این جور چیزها ! وارد مداخله نظامی شوند. طبعا ترجیح خواهند داد بمنظور حفظ حداقل تلفات الگوی لیبی یعنی حمله از اسمان و بمباران های “حمایتی” از اراذل چلبی تبار در “اپوزسیون اسلامی ملی” ، گرایشات ناسیونالیست و حتی فاشیست ، کارشانرا پیش ببرند تا از خر مراد پائین نیفتند!

اینها همه یخشی از سناریوی سباه نابودی تمدن و نظام اجتماعی در ایران خواهد بود و پاسخش هم همانست که حزب ما در اعلامیه اخیرش تکرار کرده. انقلاب سازمانیافته مردم ایران برای به زیر کشیدن رژیم اسلامی، بهترین ابزار مقابله با چنین مداخلاتی خواهد بود.

منابع دیگر:

نه جنگ، نه بمب، نه دفاع از رژیم به بهانه جنگ، سرنگون باد جمهوری اسلامی! (حزب کمونیست کارگری ایران)

http://rowzane.com/fa/annonce-archiev/107-hezb/8262-1390-08-17-21-49-23.html

مصاحبه با حمید تقوائی در مورد تبلیغات جنگی اخیر: راه خلاصی از خطر جنگ سرنگونی حکومت اسلامی است

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/40-hamid-t/8290-1390-08-20-13-23-53.html

حسن صالحی: جنگ و بیانیه روشنفکران ملی- اسلامی

http://rowzane.com/fa/articles-archiev/50-hasan-s/8278-b.html

جمال کمانگر: “شاهزاده در حسرت دخالت نظامی”

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=29168

اسماعیل هوشیار: هیلاری جون قربونت ! کمک!

http://www.azadi-b.com/arshiw/?p=29165

حزب حکمتیست: هشدار علیه فضای جنگی