انترناسیونال: کمپین آزادی کارگران زندانی در ۵ نوامبر در شهرهای متعددی در گوشه و کنار جهان بر گزار شد. ارزیابی شما از این کمپین چیست؟ تا چه حد آنرا موفق ارزیابی میکنید؟

شهلا دانشفر: از نظر من کمپین ۵ نوامبر به عنوان یک روز حرکت بین المللی برای آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی در ایران حرکتی موفق بود. سراسری بودن و پیوستن  ٣۴ شهر جهان به آکسیون اعتراضی ما در این روز، شرکت و سخنرانی مستقیم نمایندگانی از اتحادیه های کارگری در برخی از کشورها در این آکسیونها و حمایت آنها از این کمپین، وصل شدن آکسیون های اعتراضی این روز به جنبش اشغال میادین در شهرهایی که مصادف با جمع بودن مردم در میادین اصلی آن بود، اینها از جنبه های مهم این حرکت بود و کارگران ایران را به جنبش جهانی طبقه کارگر وصل میکرد. در این روز چهره کارگران زندانی در سطح جهانی معرفی شد. و ما توانستیم صدای اعتراض آنها و همه زندانیان سیاسی در ایران در سطحی جهانی باشیم. اینها  همه از جمله نقطه قوتها و ابعاد جدید و بین المللی کمپین برای آزادی کارگران زندانی بود.

در سوئد اتحادیه خدمات اجتماعی سوئد، حزب چپ سوئد و حزب سوسیالیست عدالتخواه سوئد همبستگی خود را با کارگران زندانی اعلام کردند و نمایندگان آنها از جمله سخنرانان  میتینگ اعتراضی ۵ نوامبر در مقابل سفارت جمهوری اسلامی در استکهلم بودند. آکسیون بین المللى ۵ نوامبر در ونکوور کانادا رسما مورد حمایت جنبش “اشغال ونکور” قرار گرفت و بخشى از برنامه اعلام شده براى بعد ازظهر آن روز بود و این میتنگ مورد پشتیبانی شورای کارگران شهر، اتحادیه رانندگان اتوبوس و شماری از سازمانها و نهادهای اپوزیسیون جمهوری اسلامی در این شهر نیز قرار گرفت. در این مراسم معاون پرزیدنت شورای کارگران شهر  از طرف دهها هزار عضو اتحادیه‌های کارگری ونکوور و حومه پشتیبانی خود و اتحادیه‌های متشکل در شورای کارگران را از مبارزات کارگران ایران اعلام کرد و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی در ایران شد. در فرانکفورت نیز همزمانی آکسیون ۵ نوامبر با تجمع جنبش اشغال میادین در مرکز اصلی این شهر توانست توجه جمعیت وسیعی را بطرف این حرکت اعتراضی جلب کند. مردم حاضر در آنجا با امضای تومارهای ما همبستگی خود را با کارگران ایران اعلام میکردند. در لندن همانطور که در گزارشات مفصل آمده است، آکسیون اعتراضی ۵ نوامبر مصادف با تجمع کارگرانی بود که بعد از ۵ روز راهپیمایی از شهرهای دیگر به لندن رسیده بودند. این حرکت اعتراضی کارگران از سوی چند اتحادیه کارگری در انگلیس فراخوان داده شده بود. ما در تماسی با جمعیت تجمع کننده در میدان ترافالگار اسکوور لندن ضمن اعلام همبستگی خود با آنها  توانستیم توجه جمعیت حاضر را به حرکت خود جلب کنیم. کارگرانی که آنجا بودند می آمدند و  تومار ما را امضا میکردند و در آخر هم سه نفر از کسانیکه درمارش اعتراضی آنها دهل میزدند، به صف تظاهرات ما پیوستند و با زدن دهل در صف ما همبستگی خود را با این کمپین اعلام کردند. در ژاپن جمال صابری سخنران نشست اتحادیه کارگران راه آهن دورو چیبا بود. و در آنجا در مورد کارگران زندانی و مبارزات کارگران در ایران و اهمیت همبستگی جهانی کارگری سخن گفت و در میزی اطلاعاتی عکس های کارگران زندانی و پتی شن کمپین برای آزادی کارگران زندانی را به نمایش گذاشت. در این نشست نمایندگانی از اتحادیه‌های کارگری برزیل، آمریکا و کره جنوبی نیز حضور داشتند.  مجموعه این اتفاقات  شور و هیجان دیگری به میتیگ های اعتراضی  ۵ نوامبر داد. اما بصورت معترضه و در آخر بد نیست به سکوت رسانه های فارسی زبان مثل بی بی سی و غیره در برابر این جنب و جوش وسیع اعتراضی در ۵ نوامبر و عدم انعکاس کوچکترین خبری از این حرکت چه قبل و چه بعد از اتفاق اشاره ای داشته باشم. سکوتی که بیش از بیش بی ربطی آنها را به جنبش اعتراضی کارگران و کل مردم ایران بیان میکند. 

انترناسیونال: فکر میکنید برای اینکه این حرکت بتواند گسترده تر شود و شهرها و کشورهای بیشتری را در برگیرد و حکومت اسلامی را بطور جدی زیر فشار بگذارد، چه اقدامات دیگری باید انجام داد و چه کارهایی را در دستور دارید؟

شهلا دانشفر: ۵ نوامبر بطور واقعی شرایط امروز جهانی و اعتراض مشترک همه کارگران جهان را به نمایش میگذاشت. کارگران و مردم معترض بیرون آمده بودند و علیه سرمایه داران و دولتها دست به اعتراض میزدند. زمان اینگونه است و ما در حرکتها و آکسیونهای بین المللی مان باید خودرا با این وضعیت جهانی منطبق کنیم و بتوانیم به این حرکت عظیم وصل شویم. از همین رو بدرست بسیاری از سخنرانان میتینگ های اعتراضی ما در این روز  بر این نکته که ما نیز بخشی از جنبش ٩٩ درصدی ها هستیم و خواستها و دردهای مشترکی داریم، تاکید میگذاشتند. به نظر من نیز  این جنبش عظیمی است که یک نقطه قوت ما در تمام کمپین های جهانی خواهد بود. با اتکا به این جنبش و این نیرو ما باید تلاش کنیم که جمهوری اسلامی را در سطح جهانی به انزوا بکشانیم. و صدای اعتراض کارگران ایران و مردم ایران را جهانی کنیم. با این نیرو ما میتوانیم به جمهوری اسلامی فشار بیاوریم و خواهان آزادی فوری کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی از زندان شویم.

طبعا آکسیونهای اعتراضی در ۵ نوامبر گوشه ای از کار ما بود. کمپین برای آزادی کارگران زندانی تا آزادی همه کارگران در بند از زندان ادامه دارد. ما علاوه بر تدارک این روز اعتراض جهانی، طی این مدت تلاش کرده ایم که در مورد کارگران زندانی و سرکوبگریهای رژیم اسلامی در ایران با سازمانها و اتحادیه های مختلف کارگری در سطح جهانی تماس بگیریم، خبر رسانی کنیم و از آنها بخواهیم که تومارهای ما را امضا کنند، قطعنامه های اعتراضی بدهند و به اعتراض ما بپیوندد. تا همین جا پاسخ های مثبتی از اتحادیه های کارگری در کانادا، در سوئد، در نروژ و در فرانسه گرفته ایم و در آکسیونهای اعتراضی ما در ۵ نوامبر نمونه هایی از موفقیت هایمان در این زمینه را همانطور که در سوال قبل سعی کردم نشان دهم، میتوان دید.  بدنبال همه این تلاش ها بطور مثال اکنون  در صفوف کمپین برای آزادی کارگران زندانی هستند کسانی که عضو اتحادیه های کارگری هستند. همکارانی که در همین ۵ نوامبر نقش مهمی در اطلاع رسانی و جلب حمایت دیگر سازمانهای کارگری داشتند. ما تلاش میکنیم این را گسترش دهیم و اتحادیه های کارگری و سازمانها و نهادهای انساندوست هر چه بیشتری را به همکاری با کمپین برای آزادی کارگران زندانی جلب کنیم. ما از آنها میخواهیم  که با نامه های اعتراضی و به هر شکلی که میتوانند به جمهوری اسلامی فشار بیاورند که کارگران زندانی و زندانیان سیاسی را از زندان آزاد کند. ما تلاش میکنیم تا در متن اوضاع اعتراضی امروز جهانی جمهوری اسلامی را زیر بیشترین فشارها قرار دهیم. همانطور که اشاره کردم ما خواهان انزوای جهانی جمهوری اسلامی و اخراج آن از همه سازمانها و مراجع جهانی  از جمله سازمان جهانی کار “آی ال او” هستیم. بهررو روشن است که در ادامه کارهای بسیاری در دستور کار ما قرار میگیرد. ۵ نوامبر سرنخ های خوبی برای گسترش کار این کمپین و اساسا عرصه بین المللی کار ما بدست داد. باید این در این جهت حرکت کنیم. لازم است اشاره کنم که تلویزیون کانال جدید در انعکاس این کمپین در سطح ایران نقش ویژه و ارزشمندی داشته و این کمپین بین المللی را به کارگران و مردم در ایران متصل نگه داشه است و در ادامه هم امیدواریم که بتوانیم از این تریبون برای آزادی کارگران بیشترین استفاده را بکنیم. *