مجمع عمومی سه هزار نفره اوکلند بدنبال توحش پلیس در سه شنبه ٢۵ اکتبر٬ در شامگاه چهارشنبه تشکیل شد. تعداد ١۶٠٧ نفر در رای گیری مجمع عمومی شرکت کردند و این جمع با ١۴٨۴ رای موافق در مقابل ۴۶ رای مخالف و ٧٧ رای ممتنع فراخوانی به اعتصاب عمومی و اعتراضات خیابانی در روز چهارشنبه ٢ نوامبر داد(١)
پیشینه
معترضین ٩٩ درصدی در دهم اکتبر و تنها با ١٠ چادر پلازای اسکار گرانت در اوکلند را باشغال در آورده به جنبش اشغال وال استریت میپیوندند. تعداد چادرهای این پلازا در روز ٢۵ اکتبر به ١٠٠ تا رسید و روز چهارشنبه٬ روز بعد از حمله پلیس٬ تعداد چادرها تقریبا دو برابر شد٬ به ١٧۵ تا رسید!! اسم این پلازا به واقعه اخیر دیگری اشاره میکند. “اسکار گرنت” یک جوان سیاه پوست بود که در ژانویه ٢٠٠٩ توسط پلیس در پارکینگ یک ایستگاه تراموا دستگیر شد و در مقابل چشم مردم اعدام گونه کشته شد. کشتن اسکار گرنت به شورشی در اوکلند منجر شد.(٢)
پلیس اوکلند در روز سه شنبه ٢۵ اکتبر بدستور شهرداراوکلند٬ جین کوان٬ و بمنظور تخلیه پلازا از معترضین ٩٩ درصدی حمله غافلگیرانه و وحشیانه‌ای را با استفاده از گاز اشک آور٬ گلوله‌های مشقی٬ و ضرب و شتم علیه آنان بعمل آورد. این حمله اسکات اولسن ٢۴ ساله را به بخش مراقبت ویژه بیمارستان و عمل جراحی مغز فرستاد. لازم به یادآوری است که اسکات اولسن یکی از سربازان جنگ در عراق بود که پس از بازگشت به آمریکا به فعالین مخالف جنگ پیوسته و در جنبش اشغال نیز فعال بود. عکس العمل بلافاصله شهردار پس از سرکوب معترضین توسط پلیس٬ نوشتن اطلاعیه پیروزی بود. اما خبر توحش پلیس و صحنه‌های حمله به اسکات اولسن بسرعت و وسیع در اوکلند٬ در آمریکا و در سراسر دنیا٬ از طریق اینترنت٬ منتشر شد. در نتیجه مردم اوکلند به پلازای اسکارگرانت هجوم و آنرا بتصرف مجدد خود در میاورند. در همان شب جلسه مجمع عمومی با حضور بیش از ٣ هزار نفر تشکیل شد و فراخوان اعتصاب عمومی را صادر کرد. فراخوان رسمی و مطبوعاتی این اعتصاب در روز پنجشنبه در سر چهارراهی صورت گرفت که مرکز تجمع اعتصاب عمومی سال ١٩۴۶ در اوکلند بود. اتحادیه‌های محلی مختلفی از جمله معلمان٬ نجاران٬ و دانشجویان استخدامی بلافاصله از فراخوان اعتصاب عمومی حمایت کردند(٣) اما با تمکین به موانع قانونی٬ از فرمان اعتصاب غیر قانونی به اعضایشان خودداری کردند. شاید لازم به یاد آوری باشد که تنها ١٢ درصد از کارگران در آمریکا اتحادیه دارند.(۴)
توحش پلیس٬ مقابله مردم با آن و فراخوان به اعتصاب عمومی شکافی را بین شهرداری و پلیس اوکلند باعث شد. کوان٬ یک زن متولد چین و عضو حزب دمکرات٬ اولین زن شهردار اوکلند است که اعتبارخود در زمان انتخابات را از این دیدگاه پست مدرنیستی گرفته بود که عضو “اقلیت” جامعه است. او در مقابله رودرو با مردم از کانال پلیس شکست خورد. برای اعاده حیثیت و در تلاشی برای مانیپولاسیون جنبش در یک پیغام ویدیویی شخصی در روی فیس بوک از جراحات وارده به اسکات اولسن اظهار تاسف کرد. او همچنین در یک یادداشت رسمی به کارکنان شهرداری اعلام کرد که کارمندان شهرداری مجازند به اعتصاب عمومی بپیوندد مشروط براینکه آنروز را مرخصی بگیرند. پلیس اوکلند در عکس العمل به کوان یک نامه سرگشاده نوشت٬ ضمن اینکه رسما افشا کرد که کوان دستور حمله به معترضین را داده بود٬ رفتار مماشات جویانه بعدی او با معترضین را تقبیح کرد. این شکاف همچنان وجود دارد و برخی مدعی هستند که رفتار پلیس پس از نامه سرگشاده شان به کوان “خودسرانه” شده است.
روز اعتصاب
از آنجا که شرکت در این اعتصاب نهایتا بر مبنای خواست فردی کارگران بود٬ تخمین تعداد اعتصاب کنندگان مشکل است. بنا بر گزارشهای رسانه‌ای تعداد کسانیکه کار را ترک کردند بین ٢ تا ۵ درصد بود. اما مهمترین بخش کارگری که در این اعتصاب شرکت کرد کارگران بندر بودند که پائینتر توضیح میدهم. بنا بر گزارشات شاهدان عینی مغازه‌های مرکز شهر تعطیل بود. اندک رستورانهایی که باز بودند غذا را با تخیفیف ویژه‌ای به معترضین میفروختند. تعداد شرکت کنندگان در اعتراضات آنروز ٧ هزار و پانصد (تخمین پلیس)٬ ١٠ هزار (رسانه ها) و بین ٢۵ تا ۴٠ هزار نفر (تخمین شرکت کنندگان) برآورد شده است. پلیس در آنروز از انظار بدور مانده اما گفته شد که لباس شخصی‌ها دراعتراضات نفوذ کرده بودند. اعتراضات خیابانی مجموعه‌ای از اشکال فستیوال تا راهپیمایی و سخنرانی‌ها را در بر داشت. شرکت کنندگان در اعتراضات روز دوم نوامبر از جمله کارگران بندر٬ معلمان٬ مهندسین بندر٬ پرستاران٬ کارگران درمانی٬ کارگران آشپزخانه٬ مهاجرین٬ هنرمندان و موسیقی دانان٬ دانش آموزان و دانشجویان بودند.
در روز اعتصاب عمومی سه راهپیمایی٬ یکی در ساعات اولیه صبح٬ یکی سر ظهر و آخری در ۵ بعد ازظهر سازماندهی شده بود. آخرین راهپیمایی در عین حال بزرگترین آن نیز بود. این راهپیمایی به بندر اوکلند ختم شد و آنرا تعطیل نگه داشت. تا آنهنگام کارگران بندر کار را متوقف کرده بودند وحال معترضین بندر باعث تعطیل ماندن بندر شدند. اگر چه “اتحایه کارگران انبار بندر”٬ که یک اتحادیه رادیکال است٬ همانند سایر اتحادیه‌ها از این اعتصاب عمومی حمایت کردند ولی فرمان رسمی اعتصاب به کارگران نداده بودند٬ اما عملا در شیفت صبح خود کارگران بندر اوکلند آنجا را تعطیل و از کار انداخته بودند. به اینترتیب پنجمین بندر بزرگ آمریکا تمام روز تعطیل ماند.
شب اعتصاب
عده‌ای از جوانان معترض٬ که از نتایج اعتصاب و اعتراضات آنروز به شور و شوق افتاده اند٬ تصمیم میگیرند که در شامگاه اعتراضات یک ساختمان متروکه دولتی که قبلا به یک سازمان ان جی او کرایه داده شده بود و اکنون متروکه و در نزدیکی پلازای اسکار گرنت است را اشغال کنند. ادعا میکنند که تصرف این ساختمان متروکه و حتی احتمال پرداخت کرایه آن به شهرداری قبلا در مجمع عمومی اوکلند به بحث و تصویب رسیده بود. هدف این بوده است که در صورت وجود هوای غیر قابل تحمل٬ فعالین جنبش اشغال از خیابان به این ساختمان کوچ وجنبش اشغال را زنده نگه دارند. پس ازاشغال این ساختمان پلیس وحشی اوکلند با تعدادی بیش از تعداد معترضین در محل٬ یعنی بین ٢٠٠ تا ٣٠٠ پلیس٬ بمحل هجوم میاورد. معترضین را بدون اخطار قبلی به باد گلوله‌های مشقی و گاز اشک آور میبندند و جوانان به مقابله با پلیس پرداخته و شیشه‌های ساختمان دولتی را میشکنند و به نوشتن شعار روی آن ساختمان اقدام میکنند. این حمله پلیس حتی از حمله اول آنها که جرقه اعتصاب را زد شدیتر بود. درجریان این حمله یکبار دیگر یک سرباز سابق جنگ در عراق راهی اتاق مراقبت ویژه شد. او که کیوان سابقی نام دارد میگوید در حال رفتن به خانه اش دستگیر و مورد ضرب و شتم پلیس قرار میگیرد.(۵) اطلاعیه‌ای که در اینمورد صادر شده است ادعا میکند علت چنین عکس العمل غیر منتظره‌ای از طرف پلیس به مساله‌ای خارج از جنبش اشغال مربوط است.(۶) آمریکا امروز صد‌ها هزار ساختمان و مسکن متروکه دارد و بهمین تعداد بی خانمان. طنین اشغال یک ساختمان متروکه در آمریکا بلافاصله در تمام آمریکا میپیچد و بیخانمانها را بتصرف خانه‌های متروکه تشویق میکند. به این دلیل تجاوز به “حرمت” سرمایه بلافاصله و بیدرنگ با شدیدترین برخورد طرف پلیس مواجه میشود. این توحش پلیس بسیار رک و روراست دفاع از مالکیت خصوصی سرمایه و اعلام برتری این قانون بر هر پرنسیپ دیگری است.
فراخوان به اعتصاب عمومی در اوکلند بدرست نقطه عطفی در جنبش اشغال و جنبش کارگری ارزیابی شده است. نفس فراخوان به اعتصاب عمومی در آمریکا که شاهد چنین فراخوانی در ۶٠ سال گشته نبوده است٬ بقول کلارنس توماس سخنگوی اتحادیه کارگران انبار بندر در اوکلند٬ بحثی را در درون طبقه کارگر دامن میزند.(۴) مساله عدم دخالت وسیع کارگران از طریق برنده‌ترین ابزارشان٬ یعنی اعتصاب عمومی٬ در اعتراضات حق طلبانه چند دهه گذشته٬ امروز در متن یک بحران عمیق و سراسری سرمایه٬ با این فراخوان پایان یافت. فراخوان مجمع عمومی به اعتصاب عمومی در اوکلند یک یادآوری بجا به جنبش کارگری بود، و میتواند سرآغاز یک دخالت جدی طبقه کارگر باشد.*
۶ نوامبر ٢٠١١
منابع:
١ http://www.occupyoakland.org/2011/10/general-strike-mass-day-of-action/
٢ http://en.wikipedia.org/wiki/BART_Police_shooting_of_Oscar_Grant
٣ http://www.occupyoakland.org/total-general-strike/endorsements-from-organizations/
۴ http://www.youtube.com/watch?v=GzQfPLiz5wg
۵http://abclocal.go.com/kgo/video?id=8419878&syndicate=syndicate§ion
۶ http://www.indybay.org/newsitems/2011/11/03/18697018.php