مقدمه:
بالاخره جستجوی نیروهای مسلح موسوم به “انقلاب” با پشتیبانی هوائی ناتو ثمر داد و باند جنایتکار قدافی که در جنوب لیبی مخفی شده بودند بدام افتادند و بعد از هدف گرفته شدن از هوا به درون راه آب خزیدند که توسط “انقلابیون” بیرون کشیده شدند!
مردم دنیا البته ماجرا را از جای دیگر مطلع شدند. مدیای خبرساز آمریکا اول صبح اعلام کرد که شورای موقت رهبری لیبی اعلام کرده که “ماهی بزرگ” در دام افتاده و مدتی بعد اعلام کردند که “به پایش” تیر خورده. خلائق را در همه دنیا مدتی با نشان دادن صحنه های شادی و تیراندازی هوائی “انقلابیون” فریب دادند و نزدیک ظهر بود که باز از سوی شورای موقت رهبری لیبی اعلام کردند که:”قذافی در طی درگیری نظامی کشته شده”.
باز مدتی گذشت و اولین عکس های سانسور شده قذافی را که کشته شده بود گذاشتند در اکران و تلاش عجیبی را شروع کردند برای مخفی نگه داشتن جنایت واقعی که اتفاق افتاده بود. حتی سانسور فیلمهای دستگیری و کنک زدن قذافی و تحقیرش را به یوتیوب و شبکه الجزیره هم توسعه دادند تا دنیا نفهمد این حیوانیتی که بنام انقلال در لیبی دارد تاخت و تاز می کند بطور واقع چه جنایتی مرتکب شده!
اما از آنجا که دوران اینترنت و تویتر و فیس بوک است بالاخره اوایل ساعات بعد از ظهر امروز گند کارشان بلند شد و دنیا فهمید که ماجرا اصلا چیز دیگری بوده! معلوم شد که قذافی اصلا هنگام دستگیری مقاومتی نکرده و “درگیری نظامی” هم نبوده و تیری هم به پایش نخورده بلکه سالم از درون راه آب سیمانی کشیدنش بیرون و بعد از ضرب و جرح و تحقیرش از طریق کوبیدن چکمه هایش به سر و صورتش به شیوه وحشیانه ای در خیابان اعدامش کردند و جنازه اش را هم در خیابانها کشانده اند!
هیاهوئی چندش آور. مشمئز کننده بنام “انقلاب” که توسط رسانه های مدیای آمریکا مرتب تکرار شد و مصاحبه پس مصاحبه با “شخصیتها و تحلیل گرها” که از خود صحنه های اعدام هم پلیدتر بود ! دستگاه تبلیغاتی حکومت آمریکا کارش شروع شده بود که توجیه کند این جنایت را! “انقلابی شده بودند” اینها! می گفتند قذافی حقش هست! همانطور که صدام حقش بود!
از این بی شرمانه تر نمی شد انقلاب را به اسم خودش و با سربازان خودش به لجن کشید! این صحنه ها مکمل آن مسیری بود که با ورود ناتو به صحنه انقلاب لیبی و با تلاشهای پشت پرده حکومتهای غرب برای خودی کردن حاکمیت بعدی لیبی مدتها بود شروع شده بود! میخ دیگری بود بر تابوت انقلاب مردم لیبی به دست خودشان!
(۱)انقلاب و خشونت اعدام
آنها که انقلاب ۵۷ را شاهد بودند شاید بخاطر داشته باشند که مسئله مجازات جنایتکاران حکومت پهلوی با توجه به تنفری که مردم به حق از این جانیان داشتند چگونه ابزاری موثر بود برای روی کار آمدن رژیم اسلامی. رژیم اسلامی با اعدام برخی از عاملان حکومت شاه کلی تبلیغات برای خودش کرد. در حالیکه بر طبق اسناد و شواهد بسیاری از عوامل اطلاعاتی مهم حکومت شاه را نگه داشتند تا مرحله بعد در سرکوب کمونیستها کمکشان باشند، “کله گنده ها و مهره های سوخته رژیم شاه را از ژنرالها تا هویدا و نصیری و شکنجه گران شناخته شده” همه را در گوشه و کنار ایران جمع کردند و تند و تند کشتند و هیاهو راه انداختند و شعبان بیمخ های تفنگ بدست عربده کششانرا “انقلابی” جا زدند. همانها که بعدها لباس سپاه و کمیته به تن کردند تا بهتر و سیعتر به قلع و قمع انقلاب بپردازند.
اینست که وقتی بخواهند انقلابی را از درون بشکنند، اولین و موثرترین تاکتیکشان همین عربده جوئیها و انتقام کشی های حیوانی است. این ابزار روانی مهم است. کلید رمزی است که باید بکار رود تا انقلابی را بدست خودش به دار بکشند و مدفون کنند.
لیبی الان یک مشکل است برای حاکمان ارتجاعیش و برای حکومتهای غرب. صدها هزار مردم مسلح هنوز در خیابانها هستند و جا را خالی نکرده اند برای حکومت ضد انقلاب. چه تاکتیکهای لازمست که انقلاب را از بین ببرند؟
به دید من بهترین راه به خشونت کشیدن انقلاب است با ابزار انتقام کشی و خونریزی راه انداختن تا انقلاب با دست خودش هودش را اعدام کند. در هلهله های انقلابی و تیر هوائی درکردنهای شعبان بی مخهای قرون وسطائی ، آرام آرام انقلاب رنگ ببازد، از خود بیگانه شود. تنفر از درون بسوزاندش، جنازه ای بشود روی دست خودش! سپاه پاسدارانی ازش بیرون بیاید بشود ابزار دست “شورای موقت انقلاب لیبی” تا بنام خدا و اسلام مسلمین بتازند و حکومت اسلامی را با کمک حکومتهای غربی بازسازی کنند! اینست که من فکر می کنم اعدام قذافی و این صحنه های چندش آور قرار است قربانی اصلیش انقلاب لیبی باشد!
(۲)انقلاب باید چکار می کرد؟
حالا همان رسانه های امپریالیستی دارند تبلیغ می کنند که : عده ای داشتند داد می زدند که قذافی را نباید کشت. ظاهرا یک نفر از درون جمعیت به سرش زده قذافی را کشته”! فرداست که شورامی موقت لیبی هم همین مزخرف را تکرار کند که اصلا “کی بود کی بود ما نبودیم”! یکی همینجوری عصبانی شده تیر زده! ما نبودیم!
اینهم نمی شود! مردم دنیا دیدند چه شد! فریب تا چه حد؟ دروغ گوئی تا کجا؟
صحنه های اعدام صدام حسین و بن لادن و قذافی و بقیه دیکتاتورها نباید محل خوشحالی آدمهای آزادیخواه باشد. نباید دلشان قنج بزند . عدالتی پشت این صحنه ها نخوابیده. عدالت پشت هیچ صحنه اعدامی نیست! عدالت اولین قربانی اعدام است. اعدام هر که باشد. انقلاب بیشتر از همه از این اعدامها زخم بر می دارد. قذافی را که این اراذل بدستور اربابانشان کشتند تا اسرار ۴۲ سال همکاری حکومتهای غرب و شرق با او بگور برود، خطاب من به انقلابیون ایران است که هنوز خون قذافی خشک نشده در فیس بوک بهم “شادباش” می گویند! روی سخنم به نسل جدیدی است که این صحنه های دردناک و چندش آور را می بیند و گول می خورد و پیام می دهد که “فردا نوبت خامنه ای است”!
انقلاب نباید این مسیر را برود. قبلها در طول تاریخ متاسفانه همیشه همین مسیرها را رفته. با اعدام و کشتن تلافی کرده. اینقدر کشته تا از انقلاب اساسا تصویر زشت کشتن تداعی بشود. نه اینکه مخالف انقلاب بلکه خود انقلاب خودش را با این تلافی های بی معنی و بی ارزش تداعی کرده. خودش به خودش ظلم کرده قبل از اینکه بهش ظلم کنند!
انقلاب در قرن بیست و یکم باید بزرگتر بشود و عمیقتر نگاه کند. دیکتاتورها و جنایتکارها نباید اعدام شوند. باید با احترامی شایسته انسان بهشان برخورد شود. باید وکیل مدافع داشته باشند. باید فرصت حرف زدن و دفاع از خودشانرا بهشان داد. دادگاه بین المللی باید تشکیل شود. در دادگاه هم باید توهین به اینها نشود. باید دادگاه این جنایتکاران کلاس درسی برای دنیا باشد. باید فرق بین انقلاب و جانیان در هر کلمه در هر رفتار و در هر قدم معلوم باشد. نباید کسی بتواند ادعا کند که انقلاب همان کرد که مخالفش که دشمنش!
دیکتاتورها نباید اعدام شوند. حتی نباید حبس ابد شوند. جامعه باید ازشان کلاس درس بسازد. ازشان یاد بگیردو به موقعش وقتی قدرت گرفت اینها را بعد از ۲۰ سال باز نشسته کند با احترام با پرستار و پزشک و مراقب به خانه بفرستد. از خشونت عبور کردن یعنی این. از شانه های خشم و تنفر بربریت بالا رفتن و ایستادن در ایستگاه انسیتی که بشود بهش افتخار کرد بعنی این! اعتماد به نفس داشتن یعتی چشم در چشم دشمن خونخوار دوختن و او را خطاب قرار دادن که “تو کشتی و نابود کردی و سوزاندی و شکنجه کردی اما من نافی همه آنچه خواهم بود که تو بودی”!
” ابلها مردا ! دشمن تو نیستم من! انکار توام!”
(۳) فاتحه انقلاب لیبی بدست “انقلاب”!
شارلاتانهای سیاسی حکومتهای غربی در کنار شارلاتانهای نوکر صفت شورای موقت رهبری لیبی دارند هنوز بهم تبریک می گویند و به ریش انقلاب لیبی می خندند که چگونه بدست خودش، خودش را کشت! وقتی قذافی را در خیابان اینگونه تحقیر کردند و کشتند ، هدف او نبود. هدف تلاشی روانی برای خودکشی انقلاب بود. کردند کارشانرا! حالا اون آدمهائی که شب و روز دارند تیر اندازی هوائی می کنند و پایکوبی هنوز نمی فهمند برای چه شادی می کنند. هنوز زود است بفهمند که چه بلائی دارند به سر آینده شان می آورند.”باهوش ترهاشان” حتما الان دارند برای کارو کاسبی آینده در سپاه پاسداران لیبی ثبت نام می کنند. کار و زندگی که نباشد لمپنیزم از درون انقلابها سرباز گیری می کند. سربازگیری ضد انقلاب از “بچه های انقلاب مدتی است شروع شده”! جشن قذافی کشان صحنه مشمئز کننده این سربازگیری بود!
فکر می کنم فاتحه انقلاب لییی امروز با کشتن قذافی خوانده شد. باید خیلی امیدوار بود تا این ناامیدیها دل آدم را بدرد نیاورد شما را نمی دانم!
منابع دیگر:
صحنه های حیوانی اعدام قذافی
http://www.youtube.com/watch?v=g07otrwI4j4&feature=related&skipcontrinter=1
http://rt.com/news/gaddafi-captured-sirte-wounded-289/
سعید صالحی نیا: اعدام بن لادن محکوم است!
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/6785-1390-02-14-07-56-49.html
سعید صالحی نیا: آغاز مرحله “دولت سازی” در لیبی, در حاشیه اجلاس لندن
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/6380-1390-01-05-07-44-23.html
سعید صالحی نیا: پارادوکس واقعی و راه حل سوم. در حاشیه شروع مداخله نظامی “بین المللی” در لیبی
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/6324-b.html
سعید صالحی نیا: لیبی مرکز انقلاب خاورمیانه
http://rowzane.com/fa/articles-archiev/80-saeed-salehi/6206-1389-12-17-19-00-39.html