ایسکرا: باسلام به شما فرامرز قربانی لطفا خود را به خواندگان نشریه معرفی کنید؟
فرامرز قربانی: من فرامرز قربانی هستم که قبل ازاینکه از ایران خارج شوم سه دوره عضو هیت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران بودم و دو دوره هم عضو هیت مدیره کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای آزاد کارگری بودم. علوه بر اینها دو دوره نیز بازرس انجمن برق و فلز کارکرمانشاه و در مراکز کارگری همچون پتروشیمیهای عسلویه کرمانشاه و ارومیه و مراکز کارگری دیگر در مجموع حدود ۱۰ سالی مشغول به کار بودم.
ایسکرا: قراراست روز۱۴ آبان مصادف با ۵ نوامبر روزی در حمایت از کارگران زندانی باشد، شما در این زمینه فعالیتهایی داشته و دارید، چرا یک روز ویژه به کارگران زندانی اختصاص داده شده است؟
ف.قربانی : به نظر من نباید تنها یک روز ویژه را در حمایت به کارگران زندانی اختصاص داد بلکه بایستی در طول مبارزه ای که ما داریم انجام میدهیم و تلاش میکنیم برای یک دنیای بهتر و یک زندگی شاد و مرفه برای همه به وجود بیاوریم بایستی در طول این مدت از تمام کارگران وطبقه کارگر حمایت کنیم و بخصوص فعالین و پیشروان کارگری که در حال حاضر در زندان هستند، ولی به سوال شما برگردم ما این روز را به این دلیل انتحاب کردیم که توجه تودهای مردم و همچنین حمایت آنها را هر چه بیشتر در حمایت از کارگران جلب کنیم و بتوانیم در این روز صدای این عزیزان را هر چه رساتر به گوش مردم جهان برسانیم و در این روز بگوییم با اینکه در قرن ۲۱ هستیم ولی هنوز در ایران احکام سنگین اعدام و شکنجه و زندان فقط و فقط به دلیل حق خواهی و دفاع از حق انسانی صادر میشود و جمهوری اسلامی به شکل و حشیانه ای بر علیه انسانیت مبارزه میکند و چگونه انسانهای شریف جامعه ایران را مانند این پیشروان و فعالین کارگری از جمله رضا شهابی، بهنام ابراهیم زاده،ابراهیم مددی، شاهرخ زمانی، محمد جراحی و دهها و صدها تن دیگر از فعالین کارگری و سیاسی را به بهانه های واهی دستگیر و روانه زندان میکند و سعی دارد با زندانی کردن این فعالین و پیشروان کارگری طبقه کارگر را از پیشرویهایش باز دارد و بیشتر از هر دوره دیگری تفرقه در میان طبقه کارگر بوجود آورد و بتواند از گرده کارگر کار بیشتر کشیده و سود بیشتری به جیب بزند . ما این روز را نتجاب کرده ایم که به کارگران زندانی بگوییم که شما تنها نیستید بلکه تمامی انسانهای آزادی خواه و برابری طلب از شما حمایت میکنند و با شما هستند و به همین دلیل ما در روز ۵ نوامبر برابر با ۱۴ آبان را برای یک اکسیون اعتراضی اعلام کرده ایم.
ایسکرا: اشاره کردید به اسامی کارگران زندانی لطفا برای خوانندگان نشریه توضیح دهید که چرا این کارگران در زندان هستند؟
فرامرز قربانی: این کار گران فقط به دلیل اینکه خواهان این هسنتد که یک تشکل مستقل کارگری داشته باشند و بتوانند خودشان تعیین کنند که چقدر دستمزد داشته باشند، به دلیل اینکه خواهان افزایش دستمزد هستند، به دلیل اینکه بر علیه فقر وفلاکت اعتراض می کنند، به دلیل اینکه همیشه حکم اخراج روی سرشان نباشد و همیشه نگران این نباشند که زمانی بیکار و شرمنده همسر و بچه هایشان شوند و در کل فقط میخواهند یک زندگی انسانی داشته باشند.
این دلایل واقعی و برحق است . در هیچ کجای دنیا نمیتوان کسی را بر اساس این دلایل محکوم و به زندان انداخت اما جمهوری اسلامی که از همان اوایل به قدرت رسیدنش با صدور اتهامات واهی بر علیه فعالین کارگری و انسانهای آزادی خواه و برابری طلب، آنها را به اقدام علیه امنیت ملی ، اقدام بر علیه نظام و ولایت فقیه، شرک گفتن به خدا و دهها و صدها اتهام واهی دیگری که به روز میبینیم به تمامی معترضان در جامعه میزند و آنها را به اعدام ، شکنجه، زندان و… محکوم میکند و ما هم اکنون شاهد هستیم در طی یک ماه گذشته شاهرخ زمانی را به ۱۱ سال ، محمد جراحی را به ۵ سال ، ساسان وهابی وش را به زندان محکوم کرده است.
ایسکرا: بله تشکر میکنم از اینکه تصویری دادید که واقعا هر انسانی وقتی به وضعیت خانواده کارگری که تنها منبع درآمدشان از کار تنها نان آور خانواده است و اکنون در زندان بسر می برد فکر می کند، نه تنها این مشکلات بلکه واقعا میشود دید که خانوادها تحت چه شرایط مشقت باری قرار دارند. شما اشاره کردید که در روز ۱۴ آبان برابر با ۵ نوانبر قراراست اعتراض سراسری صورت بگیرد، معمولا شکل شناخته شده این اعتراضات تجمع و تظاهراتهایی است که در مقابل سفارت خانه های جمهوری اسلامی در کشورهای مختلف برگزار می شود. در ایران مردم چگونه میتوانند در پشتیبانی از کارگران زندانی و خانواده هایشان شرکت کرده و از آنها حمایت کنند؟
فرامرز قربانی: به نظر من مردم نه تنها در این روز بلکه در تمام روزهای دیگر میتوانند حمایت کنند بنظر من بایستی مردم در ایران حمایت مالی خودشان را از خانواده این فعالین و پیشروان کارگری انجام بدهند بلاخره این کارگرانی که اکنون در زندان هستند نان آور خانوادههایشان بوده اند وقبلا این عزیزان که در زندان نبودند میرفتند سرکار و غروب که برمیگشتند با فروش نیروی کارشان به سرمایداران و پیمانکاران سود جو و با دستمزد ناچیزی که دریافت میکردند میتوانستند شکم خود و خانوادهایشان را تاحدی سیر نگهدارند و زنده بمانند الان این دستمزد ناچیز و بخور و نمیر هم با زندانی شدن کارگران قطع شده و به همین دلیل این خانوادها به کمک مالی نیاز دارند و بایستی مردم از این خانوادها حمایت کنند، به دیدارشان بروند نگذارند تنها بمانند و خانوادها احساس نکنند که تنها هستند بلکه یک جامعه که خواهان آزادی و مدافع انسانیت است حمایتشان میکنند، به سازمانها و نهادهای بین المللی و حقوق بشری نامه و ایمیل بفرستند و خواهان این باشند که به دولت جمهوری اسلامی فشار بیاورند که این پیشروان و فعالین کارگری را آزاد کند. بایستی به اتحادیه ها، سازمانها و احزاب مدافع حقوق کارگر نامه بفرستند و خواهان حمایت از کارگران و محکوم کردن جمهوری اسلامی شون. بسوی قوه قضایه جمهوری اسلامی سیل نامه و ایمیل های اعتراضی را براه بیاندازند و خواهان آزادی این عزیزان شوند، در این روز عکس این فعالین را به در و دیوار شهر و محل کار خود بچسپانند و اعلام کنند که اینها نمایندهای ما هستندکه بایستی قانون را وضع کنند این کارگرانند که بایستی جامعه را رهبری کنند و به هرطریقی که میتوانند حمایت خودشان را از فعالین کارگری دربند انجام دهند و در زمانی که دادگاه این فعالین تشکیل می شود، در مقابل این بیدادگاهها تحصن کنند اعتراض کنند و خواستار آزادی فعالین کارگری شوند و به هر شکلی که می توانند حمایت کنند و مطمئنا مردم ابتکارات خاص خودشان را دارند و می توانند با ابتکاراتی که بکار می برند بهترین حمایتها و بزرگترین دفاع را از این فعالین و پیشروان کارگری انجام دهند.
***