توجه: بجای خسته کردن خواننده از یک مقاله طولانی٬ “کمونیسم کارگری و جنبش ٩٩ درصدی ها” در چند نوشته جداگانه و کوتاه عرضه میشود۔

 ما و جنبش ٩٩ درصدی ها (١)

این نوشته قصد معرفی جنبش “اشغال” که با اسم صحیح تر ٩٩ درصدی ها هم شناخته میشود ندارد۔ هدف معرفی نقطه ضعفهای این جنبش (که بعضا اجتناب ناپذیر است) و نقش ما٬ گرایش کمونیسم کارگری٬ در کمک به رفع نقطه ضعفهاست۔

اهداف جنبش

این جنبش به شکل اعجاب انگیزی اثبات تز “نفی” منصور حکمت بعنوان مشخصه اصلی جنبش های حق طلبانه علیه سرمایه داریست۔ این جنبش در اولین قدم خود بدنبال نفی نظام حاکم است و میداند که صدای ٩٩ درصد مردم است و بهمین خاطر در ابتدا بدنبال بمیدان کشاندن هر چه وسیعتر ٩٩ درصدی ها بود۔ قصد داشت قوی و همگانی شود۔ مجمع عمومی که یکی از اشکال تصمیم گیری٬ محبوبترین آنها٬ در این جنبش است آگاهانه از همان ابتدا از لیست کردن خواستهای مشخص و بلافاصله این جنبش سرباز میزند۔ توجیه اینعمل٬ با پیچ و خمهایی٬ تلاش برای همگانی شدن٬ ایجاد یک جنبش مستقل از دم و دستگاه دولتی٬ یعنی جلوگیری امکان قاپیده شدن جنبش توسط احزاب حاکم٬ مشخصا حزب دمکرات آمریکا٬ اعلام شد۔

بر همین اساس این جنبش از خواستهای اثباتی رویگردان و نفی را مطرح میکند “انقلاب”٬ “مخالفت با دولت”٬ “میدان آزادی (تحریر در قاهره) کردن اعتراضات”٬ “این جامعه کار نمیکند، بیایید جامعه دیگری بسازیم” “سرمایه داری را لغو کنید”۔

همانطور که همه شاهد آن بودیم این حرکت٬ بسرعت به هدف اولیه خود نزدیک شد۔ بفاصله ۴ هفته فقط در آمریکا٬ ٩٩ درصدی ها  در دهها شهربه آن پیوستند۔

جنبش همگانی ضد سرمایه داری و پوپولیسم

این جنبش مانند هر جنبش و جوش سیاسی دیگری در جامعه که از پایین شروع شده باشد٬ از سوی گرایشهای مختلف سیاسی خطاب قرار گرفته و راه حلهای مختلف برای آن عرضه میشود۔ جنبش ٩٩ درصدی بهمان نسبت که بمنظور همگانی شدن از اعلام خواسته های بلافاصله خود امتناع کرد٬ خود را در معرض خطر پوپولیسم قرار میدهد۔

کمونسیم کارگری با همگانی بودن یک جنبش حق طلبانه نه تنها مشکل ندارد که تلاشش برای همگانی کردن جنبش ضد سرمایه داریست۔ کمونیسم کارگری اما با پوپولیسم مشکل دارد۔ ما با ترکیب جمعیت جنبش ضد سرمایه داری مشکل نداریم۔ بقول حکمت اگر جمعی از خوانندگان اپرا هم جلو بیفتند و جمهوری اسلامی را نفی کنند٬ چه باک۔ آنچه ما را از پوپولیسم جدا میکند٬ خواستهای ماست۔ ما میخواهیم همگان حول اهداف رادیکال متحد شوند نه اینکه برای متحد کردن همگان از رادیکالیسم خود بزنیم۔ این مرز تفاوت ما با رادیکالیسم حاشیه ای و خانه نشین از یکسو و از سوی دیگر با پوپولیسم است۔

ادامه دارد —