نشریه آزادی زن در نظر دارد با برپا کردن میزگردهای متعدد و بحث و تبادل نظر با جوانان، به بیان مشکلات و شرایط سختی که در جامعه ایران دارند بپردازد. سعی خواهیم کرد در این راستا به مسائل مختلفی بپردازیم تا طیف وسیعی از جامعه را طی یک سلسله میز گرد تحت پوشش قرار دهیم. از همه خوانندگان عزیز می خواهیم که پیشنهاداتشان را برای ایجاد بحث‌های جدید برای ما ارسال کنند و در بحث‌های جاری ما شرکت فعال داشته باشند.
۱- رژیم جمهوری اسلامی در طی ۲۸ سال عمر خود مرتب و با تمام قوا و هر بار با طرح نقشه جدید، جوانان و زنان را به بهانه‌های مختلف از جمله بدحجابی، لباس نامناسب، شادی و غیره سرکوب کرده است. چرا؟
کامیار آزادمهر: همانطور که می دانید اساس حکومت های پلیسی و دیکتاتوری اعمال زور و سرکوب مردم میباشد. رژیم سعی دارد با تحقیر مردم و ایجاد رعب و وحشت در اذهان عمومی فضای جامعه را خفقان آور و محدود کند و با القای افکار مذهبی و راسیستی در ذهن افراد به حکومت دیکتاتوری خود مشروعیت داده و آزادیخواهان و مبارزان را انسانهایی منحرف و عاملان فساد معرفی کند. اگرچه در اوایل انقلاب با این ترفندها توانست فضای جامعه را ملتهب و به نفع خود وادار به خاموشی کند اما چندی است که دست حکومت برای مردم رو شده و این اعمال وحشیانه جز ایجاد خشم و نفرت بیشتر به عاملان خفقان چیز دیگری به بار نخواهد آورد.
سروش آزادی: بر خلاف اکثر دوستان به نظر من فعالیتهای رژیم در مورد یکسان سازی البسه چندان هم بی اثر نیست. نمونه آن را میتوانیم در تاریخ خودمان در زمان رضا شاه دیکتاتور ببینیم که مطمئنا دارای اثراتی در فرهنگ ما بوده است. رژیم اسلامی هم در پی چنین تغییراتی است با این پیش فرض که مردم همان مردم دوران رضا خان اند! با این همه چندان هم فعالیتهای رژیم را بی تاثیر نمیبینم و آثار آن را در آینده‌ای نه چندان دور مشاهده میکنم. اصلا به خاطر همین ما با کارهای این رژیم مخالفیم چون معتقدیم کارهایش روی آینده ما موثر است و ما این تاثیرات شوم را نمیخواهیم.
سمیرا مشایخی: مطمئنا بی تاثیر است چون به هر چیزی بیشتر فشار بیاوری مردم بیشتر به سمت آن جلب میشوند.
سایه مقدم (تهران): فکر مردم را از مسائل مهم اقتصادی و سیاسی کشور منحرف کند. تا افکار مردم به جهات دیگر منحرف شود.
۲- فکر می کنید چرا با اینکه این سرکوب‌ها عملاً نتیجه‌ای در راه تحکیم خط رژیم نداشته ولی پروژه همچنان ادامه دارد؟
کامیار آزادمهر: – رژیم ایران به شدت لومپن و وحشی است و در سیاستهای خود تنها راه زور و سرکوب را میشناسد. میتوان این را به راحتی در سیاست خارجی حکومت نیز دید. از طرفی دیگر حکومت به پایان خود رسیده و خود از این موضوع به خوبی باخبر است. با به بن بست رسیدن جنبش اصلاحات و رو شدن دست کسانیکه به اسم مخالفت با حکومت در بقای آن میکوشیدند حکومت (دستپاچه از شرایط به وجود آمده) به امید برقراری فضای اوایل انقلاب موج منصوب به اصولگرا را دوباره به قدرت رساند. در واقع چهره واقعی خود را به نمایش گذاشت و صلاح خود را در کشیدن شمشیر بر روی مردم و جنگ روبرو دید.
سایه مقدم: – زیرا هدف مبارزه با بد حجابی و … نبوده و اینها بهانه‌ای برای ایجاد تشنج و ایجاد یک حالت حکومت نظامی و ترس بین جوانان بوده است تا آنها از فکر کردن به کارهای بزرگ مثل انقلاب یا مبارزه ترس داشته باشند.
۳- سرکوب رژیم در اوایل تابستان امسال بسیار همه جانبه و وسیعتر و مقاومت مردم ناراضی از شرایط موجود هم شدیدتر بوده است. لطفاً گذارشی کوتاه از این شرایط در محیط زندگی خود (کار، خیابان، دانشگاه و مدرسه) برای خوانندگان ما بنویسید.
کامیار آزادمهر: گزارشات زیاد است و هر کسی در محیط خود بارها با این وقایع روبرو شده و خود نیز ممکن است یکی از قربانیان شرایط موجود باشد. اما دردناک ترین این وقایع را می توان به تجاوز نیروهای پلیس به دختری در مشهد و کشتن دختر بچه بلوچ، سرکوب و شکنجه دانشجویان مخصوصاً دانشجویان پلی تکنیک و بابلسر و حادثه میدان هفت تیر و سرکوب زنان نسبت داد. البته در حادثه میدان هفت تیر مقاومت زنان و مردان امید بخش و افتخار آمیز بود.
سمیرا مشایخی: یک بار که با سروش رفته بودیم بیرون به زن با چادر سیاه به من گفت که باید با او به پاسگاه برم اما پدر و مادر من مذهبی هستن و اگه می فهمیدن من با یک پسر، تازه با اون وضع لباس، بیرون بودم معلوم نبود چه بلایی سرم می‌اومد! نمی دونم چی شد که یک دفعه مرد پلیسی که اون طرف تر بود اومد به زنه گفت ایشون می تونن برن. باور نمی کنین انگاری دنیا رو بهم داده باشن. بعدا فهمیدم سروش به پلیسه رشوه داده تا منو نگیرن. البته اونا نمیدونستن ما هیچ نسبتی با هم نداریم وگرنه قیمت رو می بردن بالاتر!
سایه مقدم: شرایط محیط همراه با ترس و انزجار از حکومت و دولت و احساس پشیمانی در مورد کسانی که رای آنها، دولت حاضر را به وجود آورده و حالت ملامت در کسانی که رای ندادند. کلاً همه در وضع کنونی و نابسامانی بوجود آمده شاکی و متاسف هستند.
۴- آیا فکر می کنید نوع مقاومت مردم اینبار با همیشه فرق داشته است؟ اگر جواب شما بلی است چه فرقی؟ و چرا این فرق وجود دارد؟
کامیار آزادمهر: مسلماً سرکوب امسال بسیار شدیدتر و همه جانبه بوده. همانطور که در جواب سوال دوم گفتم رژیم به سیم آخر زده و شمشیر را از رو بسته. اعتراضات شدید و کم سابقه ماه مارس سال پیش که از اعتراضات زنان برای روز جهانی زن (۸مارس) شروع شد و به اعتراض و اعتصاب عمومی معلم‌های سراسر کشور پیوند خورد و حمایت دانشجویان سراسر کشور از این مبارزات و بالاخره روز جهانی کارگر و بسته شدن دهان مزدوران حکومتی که در بطن جنبش کارگری نفوذ کرده بودند به خوبی مردم را در مقابل حکومت قرار داد. حکومت نیز به خوبی پایان سلطنت خود را پیش بینی کرده و برای همین سعی میکند با سرکوب شدید و همه جانبه نه تنها آزادی خواهان را معدوم کند بلکه با ایجاد وحشت مردم را مجبور به خاموشی کند. رژیم با بی
ان اینکه جنبش زنان و دانشجویی پررو شده است و با اعلام انقلاب فرهنگی دوم عملاً نشان داد که میخواهد شرایط خفقان آور انقلاب ۵۷ را دوباره برقرار کند.
سروش آزادی: باید بگویم بله فرق کرده اما متاسفانه مقاومت کمتر شده. در دوم خرداد امیدهای زیادی برای آزادی وجود داشت به طوری که اگر رهبری به دست اصلاح طلب‌ها نیافتاده بود و به جایش انقلابیون این قدرت را داشتند که سر کردگی مردم را عهده دار شوند یک تحول اساسی را شاهد می‌بودیم اما حالا مردم ناامید شده اند چون نهضت‌شان شکست خورده. حتی گاهی این زمزمه به گوش میرسد که اصلا از اول راه را اشتباه رفته ایم و ما باید زور بالای سرمان باشد و دیگر از این بی‌حجابی‌ها خسته شده ایم!!
سمیرا مشایخی: مردم روز به روز مقاوم تر میشن واینا هم تا حدی می تونن فشار بیارن بالاخره مردم جواب دندان شکنی به اینا خواهند داد
سایه مقدم: بلی، زیرا رژیم در صدد محکمتر کردن پایه‌های دیکتاتوری میباشد و هم اینکه از آزادی نسبی مردم که در طی دوران دولت قبلی بدست آورده بودند در هراس است.
۵- فکر می کنید مقاومت و مبارزه در مقابل سرکوب به خاطر حجاب تنها دغدغه و مشکل زنان جامعه می باشد؟
کامیار آزادمهر: حکومت با سرکوب زنان می خواهد خفقان را به کل جامعه القا کند و مسلماً در جامعه ای که بخش وسیعی از جامعه زیر شکنجه و سرکوب هستند کل جامعه آزادی خود را از دست خواهد داد. و اگر بر فرض محال این موضوع صدق نمیکرد باز ساکت ماندن در مقابل کسانیکه زنان جامعه را مورد اذیت آذار قرار میدهند غیر انسانی و محکوم است.
سروش آزادی: به هیچ وجه. ما انسانیم وباید از حقوق‌مان دفاع کنیم.
سمیرا مشایخی: نه مرد ها هم می‌تون کمک کنن هیچ مانعی نداره!
سایه مقدم: خیر، اصلاً دغدغه زنان جامعه حجاب نیست بلکه حجاب دغدغه مردان شده است.
۶- به طور خلاصه بگویید چه راه کاری می تواند امر مبارزه با جمهوری اسلامی را آسانتر، و عقب راندن رژیم را راحت‌تر کند؟
کامیار آزادمهر: نافرمانی عمومی در این قسمت از مبارزات، نقش مهمی بازی میکند. تنها با این سیاست میتوان به راحتی نقشه‌های رژیم را خنثی کرد. دختران و پسران باید از آزادی خود دفاع کنند. نباید اختیار زندگی خود را به دست مزدوران بدهند. هرکجا که حکومت به کسی تعرض کرد با آنها مقابله کنند و شخص بازداشت شده را از چنگ حکومت بیرون بیاورند. حادثه میدان هفت تیر به خوبی عملی بودن این روش را نشان میدهد. البته این سیستمی که حکومت به اجرا گذاشته بارها از جانب مردم محکوم به شکست شده و ابن بار نیز به همین سرنوشت دچار خواهد شد اما باید روشی را به پیش گرفت که رژیم نتواند به این راحتی هربار شخصیت و شعور افراد جامعه را به زیر پا له کند. تا کی باید شاهد این همه توهین و تحقیر باشیم. قربانیان هرباره‌ی این طرحها کم نیست.
سروش آزادی: جلب مردم! این تنها راه است. اما برای جلب مردم باید زبان آنها را فهمید. مثلا وقتی میخواهید از حقوق زن دفاع کنید نباید بگویید حکومت کثیف مرد سالار حقوق زن را پایمال می کند! چون در میان مردم انسانهایی وجود دارند که مرد اند. شما با این ادبیات وجهه مرد بودن او را تحریک کرده اید و مطمئنا در مقابل شما خواهد ایستاد و موضع دفاعی میگیرد و میگوید چرا به مردها توهین میکنی؟ اما اگر گفته شود ما همه انسانیم و باید دارای حقوق مساوی باشیم وجهه انسانی او به سمت جنبش جلب میشود.
سمیرا مشایخی: باید همه این رژیم رو تحریم کنیم. انتخابات، راهپیمایی‌ها و هر چیزی که رژیم برای تایید خود از طرف مردم نیاز دارد را باید کنار بگذاریم. ما باید متوجه باشم که دیگر وقت انتخاب بین بد و بدتر نیست ما باید خوب را انتخاب کنیم که همان آزادی و برابری حقوق انسانها است.
سایه مقدم: اتحاد احزاب و همسویی در جهت بر کناری رژیم از قدرت.