زآن طناب داری که بر گردنش بود
پرسیدم آخرین کلامش چه بود؟
گفتا به ظلم ظالمان دشنام می داد
پرسیدمش چگونه روزگاری ست؟
گفتا ظالمان ظلم میرانند
روزگار سیاه و تلخی است
بیگناهان بر دار، نادانان در کارند
کودکان بر دار کودکان بر دار
ابلهان در تماشای جنایات هلهله سر می دهند
ظالمان غدار جنایت پیشه
ابلهان خود جانیانند خود ظالمانند
وای بر من وای بر تو وای بر ما…
***
مادران داغدار ضجه می کشند
کودکان بر دار، مردان وزنان برخاک
تا این ظالمان خون آشام بر کارند
همه جا دار دار دار
برکوی وبرزن خون می بارد
همه جا دار دار دار
وای بر من وای بر تو وای بر ما باد
باید شورشویم سیلی شویم
بروبیم تعفن را از درو دیوار این دیار سیاهی
تا روشنایی به تابد تا روشنایی به تابد …
پروانه قاسمی ۰۵/۱۰/۲۰۱۱ ghassemi2@yahoo,ca
www.djaber-ka-parvaneh-gh.com