کومەلە از جواب دادن بە انتقاداتی کە دررابطە با کنفرانس ملی کرد از این سازمان می شود طفرە می رود . از اینهم بد ترمصاحبە دبیر اول کومەلە در بارە این کنفرانس و فحش نامە کمیتە مرکزی اشان در جواب بە انتقادات حزب حکمتیست را از سایتهای حزبشان جمع آوری کردە وبە پستوی سایتهای جانبی اشان راندە اند. می خواهند خودشان را بە کوچە علی چپ بزنند و این آبروریزی سیا سی را از نظر جامعە دور نگەدارند .
اما ما کمونیستها ذرە بین روی این شیرین کاریشان انداختە ایم . اجازە نمی دهیم با پز دروغین کارگری و کمونیستی در مراسم زد وبند ناسیونالیستها و احزاب ضد کمونیستخاک بە چشم مردم زحمتکش بپاشند و مبارزات بر حقشان را بە بیراهە ببرند.
احزاب ناسیونالیست و مرتجع در کردستان همیشە آمادە خدمتگذاری و زد وبند با دولتهای مرتجع منطقە بودە و هستند. این دریوزگی از درگاە دولتهای سرکوبگر و توطئه برای سرکوب و قیچی کردن مبارزات برحق مردم بە بخش جدایی ناپذیر استراتژی اشان تبدیل شدە است . کنفرانس ملی کرد در اربیل مانند دهها کنفرانس قبلی ظرف همین دسیسە و زدوبند ها با زعامت دولتهای منطقە و مسعود بارزانی و جلال طالبانی بود. کومەلە و رهبری آن بخوبی می دانستند که در چنین کنفرانسی قرار نیست در مورد حقوق مردم ، حقوق کارگر، آزادی جامعە ، آزادی زن وحتی مسئلە ملی صحبتی بشود ، چونکە کوملە ماهییت جریانات و احزاب شرکت کنندە در این کنفرانس را می شناسد. با این حال معلوم نیست چرا کسی از میان این جریان پیدا نمی شود کە از این رهبری بپرسد: می خواست بە این کنفرانس برود چکارکند؟
واقعیت اینست که کومه لە علیرغم تمامی ادعاهای کمونیستی وکارگری کارگری کردنش ، هنوز نبض اش با نبض ناسیونالیسم کرد میزند. در هر تحول منطقە ای و اجتماعی کە ناسیونالیسم امکانی برای قدرت گیری و بازی دادن پیدا می کند ، دم خروس ناسیونالیسم کومەلە هویدا می شود. و این تاریخی دارد بە قدمت جدایی کمونیسم کارگری از حزب کمونیست ایران. درآن دورە و در اثنا جنگ اول خلیج وقتی حملە نظامی آمریکا بە عراق امید رسیدن بە قدرت را در دل ناسیونالیستهای کرد در عراق زندە کرد، بخشی از رهبری وقت کومەلە با بهانە دفاع از خلق کرد و بە میدان آمدن مردم درکردستان عراق، عملا از دخالت نظامی آمریکا درعراق دفاع و خود را با آن هماهنگ کرد واز آن بعنوان فرصتی برای قدرت گیریی کردها نام برد. هر چند در آن زمان عبداللە مهتدی سخنگووتتٶریسین این گرایش بود اما رهبریی وقت کومەلە جملگی از این خط دفاع کردند وعلیرغم انشعابها و جدایی های مکرر هیچوقت آن را نقد ویا رد نکردە اند وتا بە امروز بعنوان باور مشترک آنها بە آن پایبندند.
طی دو دهە گذشتە کومەلە درساخت وپاخت و نزدیکی با احزاب وجریانات ناسیونالیستی در منطقە هیچ فرصتی را از دست نداە است .و در مقابل از کینە ورزی ودشمنی با کمونیستها بخصوص احزاب کمونیست کارگری در ایران وعراق دریغ نکردە است .
دفاع کومەلە از حکومت اقلیم کردستان از کسی پوشیدە نیست . از همان ابتدای بە قدرت رسیدن احزاب ناسیونالیت در کردستان عراق ، حاکمیت این احزاب را بعنوان دولت نوپای کرد قلمداد کردند . در طی دو دهە گذشتە در برابر جنایات ،سرکوب وفساد این حاکمان همیشە سکوت کردەاند. دو دهە کشتار زنان ، ترور کمونیستها در روز روشن ، فساد و پایمال کردن حقوق مردم زحمتکش در کردستان عراق بالاخرە بمیدان آمدن مردم عاصی از حکومتگران ناسیونالست ، کومە لە را قانع نکرد در مقابل حکومت اقلیم کردستان لب بە انتقاد بگشاید.
بالاخرە در شرایط ویا تحولات منطقە ای کومەلە همیشە آمادگی خود را برای توافق واتحاد با جریانات ناسیونالیستی نشان دادە است . با آنها بعنوان خودی ، مردمی ، و اجتماعی برخورد کردە است.تحولات یکسال گذشتە در کشورهای عربی و بخصوص دخالت غرب در لیبی شرایطی را بوجودآوردە است کە کشورها و احزاب و جریانات مختلف را بە تکاپو انداختە است کە خود را با آن هماهنگ کنند. مردم انقلابی در مصر وتونس با قدرت خود دولتهای مستبد و فاسد را سرنگون کردند . کشورهای غربی در برابر این انقلابات غافلگیر شدە وبرای دورە کوتاهی کنترل اوضاع از دستشان خارج شد. اما در مورد لیبی با تجربەای کە از مصر و تونس داشتند بە موقع عمل کردە و با دخالت نظامی روند اعتراضات تودەای ومردم را در همان روزهای اول قیچی کردە وبر آن سوار شدند . سقوط نسبتا سریع قذافی وتبلیغات میدیای غربی در بارە کارآمد بودن دخالت نظامی ناتو در لیبی، در کنار تهدیدات نظامی غرب علیە ایران یکبار دیگر احزاب و نیروهای اپوزیسیون ایرانی را امیدوار کردە و به جنب و جوش انداختە است . کنفرانسها و همایشهایی کە در این روزها از طرف ناسیونالیستهای کرد و غیر کرد بر پا می شود برای هماهنگ کردن خود با و سهم خواهی در پرتو این تحولات منطقەای است .
کنفرانس ملی کرد در اربیل برای جواب دادن بە این شرایط لازم تشخیص دادە شد. قرار بود در این کنفرانس کردها با اتحاد خود به دول غربی اعلام کنند کە حاضر به ایفای نقش در موقعییت جدید هستند.هدف کومەلە از شرکت در کنفرانس ملی اربیل را هم باید در این راستا دید. کومەلە دو دهە پس از حملە آمریکا بە عراق درجنگ اول خلیج و کرنش رهبری آن در مقابل ناسیونالیسم کرد ،با شرکت در چنین کنفرانسهایی ،همچنان در جستجوی دوستان حال و آ یندە خود دربین ناسیونالیستهااست. در هر تحول وتکان اجتماعی ناسیونالیست ها را از همە بە خود نزدیک تر و یار وهمراه خود می داند.این مماشات و آوانس دادن بە ناسیونالیسم از یک طرف و برخورد پرخاشگرانە بە چپ بخصوص بە کمونیستها شیوە رایج کومەلە در سالهای گذشتە بودە است . چنین جریانی کە از آمد وشد ونشست و بر خاست با مرتجعین و ناسیونالیستها بە وجد می آید ، کمونیستها را تنها بخاطر انتقاد از سیاستهایشان بە عدم شرافت سیاسی متهم می کنند.
بعلاوە کومەلە در طی سالیان گذشتە هر صدای انتقادی وچپ در درون خودرا طرد ومنزوی و نابود کردە است.
کومەلە با این سیاستها و روشهای امروزی اش فرسنگها از کومەلە کمونیست فاصلە گرفتە است . واقعا منصور حکمت و کمونیستها حق داشتند که می گفتند کومەلە کمونیست بە تاریخ پیوستە است و کومەلە جدید ربطی بە آن تاریخ کمونیستی ندارد.