بارها گفته شده است که تحریم‌های ایران، بر سیاست‌های جاری تاثیری ندارد و حکومت ایران موفق شده است که در هرجا که لازم باشد، این تحریم‌ها را دور بزند و در مجموع، نظام حاکم بر جهان، یعنی همان روابط مشخص سرمایه‌داری، توان اعمال این تحریم‌ها را ندارد، زیرا که این نظام، مبنایش بر سودآوری و سود بردن از فروش کالاها و خدمات خود است تا هرچه بیشتر، بر سودهای خود بیفزاید. این سودپرستی و سودمحوری، هرگونه تحریمی را که بخواهد جلوی منافعش را بگیرد، از سر راه برمی‌دارد و نمونه‌ی ‌آن هم، دسترسی دولت ایران به هر کالایی است که بخواهد؛ تنها با قیمت بالاتر و از بازارهای سیاه بین‌المللی.
در آخرین حرکت، اتحادیه اروپا و کل نظام سرمایه‌داری نشان داد که آنها هم، هرجا که رفتار رسمی و قطع‌نامه‌های تحریم مانع سودطلبی آنها شود، خودشان هم به راحتی و به طور رسمی، این تحریم‌ها را دور می‌زنند و آنها را به هیچ می‌گیرند. لغو تحریم وزیر نفت ایران برای شرکت در اجلاس اوپک و حدف نام او از لیست افراد تحریم شده، این موضوع را تایید می‌کند. در گذشته بارها ثابت شده است که نظام سرمایه داری، بدون هیچ عذر و بهانه، تنها منافع خودش را در نظر می‌گیرد و اعمال تحریم و یا لغو آن، ارتباطی با منافع مردم ایران ندارد، بلکه تحریم کنندگان، به دنبال سودهای باد آورده خود هستند و از آنجا که شرکت نکردن نماینده ایران در اوپک می‌تواند تاثیر نامطلوبی برای آنان در تعیین قیمت نفت داشته باشد، خیلی راحت این تحریم‌ها را لغو می‌کنند
می‌توان به راحتی به این نتیجه رسید که در آینده هم، هرجا که منافع‌شان در خطر باشد و این تحریم‌ها بتواند سود آنها را مورد مخاطره قرار دهد، به سادگی آب خوردن و در یک بیانیه، آن را دور خواهند زد. این مساله، حرف آنانی را اثبات می‌کند که از ابتدا هم، این تحریم‌ها را جدی نمی‌دانستند.