“وال استریت را اشغال کنیم” جنبشی است که حدود دو هفته پیش از طرف فعالین اجتماعی علیه فشارهای اقتصادی بر کارگران و اقشار زحمتکش در آمریکا شروع شد و الان دارد به تمام نقاط جهان گسترش مییابد. برخی اتحادیه‌های کارگری هم پشتیبانی خود را از این حرکت اعلام کرده‌اند. موضوع اصلی مورد اعتراض این جنبش حرص و آز شرکتهای بزرگ و بانکها هست. این فعالین دلیل مشکلات اقتصادی و فلاکتی که بر آنها تحمیل میشود را حرص و آز شرکتهای بزرگ میدانند.
وال استریت مرکز بورس نیویورک و بزرگترین نهاد مالی دنیا است. در این مرکز علاوه بر خرید و فروش سهام شرکتها، انواع و اقسام کالاهای واقعی و مجازی مورد معامله قرار میگیرند. یک نوع از معاملاتی که بنا به نظر اقتصاد دانان سرمایه داری نقش بارزی در بحران اقتصادی ای داشت که سه سال پیش شروع شد، و هنوز با شدت تمام ادامه دارد، “اسپکولاسیون” یعنی وهم و خیال و احتمالات بود. اسپکولاسیون با سرمایه گذاری تفاوتش این است که در سرمایه گذاری فاکتورهای دخیل در سود آوری سرمایه مورد تحلیل و مطالعه علمی قرار میگیرد ولی در اسپکولاسیون فاکتورهای دخیل نامشخص و نامتعین هستند و هیچ مبنای علمی برای سود آوری سرمایه وجود ندارد. با خرید و فروش این احتمالات و اوهام تعداد اندکی میلیونها و بیلیونها به جیب زدند و میلیونها انسان بیخانمان گشتند. وال استریت و بانکها بعنوان سمبل دزدی و فساد و طمع و بعنوان مرکز تحمیل فلاکت و بیخانمانی مورد نفرت و خشم مردم دنیا قرار گرفته‌اند. مراکز مالی دیگر نیز به همین صورت مورد حمله مردم فلاکت زده هستند.
بحران اقتصادی که از سه سال پیش شروع شد میلیونها انسان را در خود آمریکا بیخانمان کرد. میلیونها انسان شغل و کارشان را از دست دادند. کارگری که چیزی جز نیروی کار خود برای زنده ماندن نداشت توان فروش این تنها منبع تامین زندگی خود را از دست داد. آمار بیکاری از چهار درصد به بیشتر از نه درصد رشد کرد. در کشورهای دیگر آثار فلاکتبار بحران بسیار شدیدتر بود. کشور کوچک ایسلند که از مرفه‌ترین کشورهای اروپا بود بطور کامل ورشکست شد. یونان دارد در ورطه ورشکستگی دست و پا میزند. پرتغال و اسپانیا و انگلستان پشت در ورشکستگی صف کشیده‌اند. ایران نیز علاوه بر فشار بحران جهانی در بحران نکبتی بنام جمهوری اسلامی هم دست و پا میزند، و میلیاردها دلار از سفره بچه‌های کارگران به غارت میرود و به جیب گشاد سرمایه داران و آیت الله‌ها و آقازاده‌ها سرازیر میشود. تاوان دزدیها و فساد و اسپکولاسیون سرمایه داران بر گردن کارگران و اقشار زحمتکش جامعه افتاد. مردم دارند علیه این تهاجم سرمایه داران به معیشت آنها بپا میخیزند. اشکال اعتراض و نکات مورد تاکید در جاهای مختلف شاید اندکی متفاوت باشد ولی همه سرمایه داران را نشانه گرفته‌اند.
ریشه مسائل اقتصادی و ضعف جنبش “وال استریت را اشغال کنیم”
ریشه اصلی مشکلات و مسائل اقتصادی و سایر مسائل اجتماعی انسانها نفس وجود سیستم سرمایه داری و نظام کار مزدی است. تا زمانی که استثمار انسان از انسان برسمیت شناخته میشود و مناسبات جامعه بر اساس این استثمار بنا میشود راه خروجی از بیماریهای اجتماعی و اقتصادی نیست. این که یک عده معدود از انسانها صاحب و مالک وسایل تولید و منابع طبیعی هستند و اکثریت عظیم انسانها چیزی جز فروش نیروی کار خود برای زنده ماندن ندارند ریشه تمام مصائب اجتماعی و اقتصادی مردم جهان است. برای رهایی از فقر و بیکاری و بیخانمانی چاره‌ای جز پایان دادن به نظام سرمایه داری نیست. مردم دنیا امروز در مقابل یک انتخاب واقعی و حقیقی قرار گرفته اند: یا سوسیالیسم یا بربریت. راه میانبری در کار نیست.
اما این هنوز بطور روشنی از طرف فعالین اجتماعی درک نشده و وارد تحلیلهای آنها نمیشود. این است که بجای حمله به این ریشه، بجای حمله به بنیاد فقر و فلاکت و بدبختی، یک پدیده جانبی، که خود در رابطه کار مزدی ریشه دارد، یعنی حرص و آز مورد تاکید و حمله قرار میگیرد. این ضعف اساسی این حرکت است. هنوز خواستهای معترضین بشکل روشنی فرموله نشده و به حد کافی رادیکالیزه نشده‌اند. هنوز در صحبتهای معترضین میشود اصلاح سیستم اقتصادی با وضع قوانین را شنید. اما مردم این را میدانند که عامل بدبختی آنها سرمایه داران هستند. این اعتراضات باید در پروسه رشد و تکامل خود دست به ریشه ببرد و اساس سیستم سرمایه داری را مورد حمله قرار بدهد. فقر و فلاکت و اعتیاد و بیکاری و فحشا و جنایت با نفس وجود نظام سرمایه داری عجین گشته است. برای رهایی انسان از بیماریهای اجتماعی باید این سیستم سرنگون شود و انسانها آزاد و برابر باهم و درکنار هم کار کنند و زندگی کنند.
این جنبش بخشی از جنبش جهانی علیه فقر و بدبختی است که سرمایه داران بر مردم دنیا تحمیل کرده‌اند. رابطه مستقیم دارد با آنچه که در مصر و سوریه و تونس و ایران و یونان و پرتغال و غیره در شرف وقوع است. انسانها همه جای دنیا مورد تعرض سرمایه داران هستند و همه جا هم از خود واکنش نشان میدهند. جالب این است که بلحاظ شیوه مبارزه همان شیوه‌ای بکار گرفته میشود که در مصر و تونس اتفاق افتاد. برای دو هفته تمام مردم در مقابل وال استریت اردو زده‌اند و میگویند تا حصول تغییر از جای خود تکان نخواهیم خورد.
جنبش “وال استریت را اشغال کنیم” گسترش مییابد.
این جنبش از دو هفته پیش درنیویورک و در برابر وال استریت شروع شد ولی با سرعت دارد به چهار گوشه جهان گسترش مییابد. پلیس آمریکا دیروز بیشتر از ٧٠٠ نفر از تظاهرات کنندگان نیویورکی بر روی پل بروکلین را دستگیر کرد تا جلوی رشد و گسترش این حرکت را بگیرد ولی این حرکت سر باز ایستادن ندارد. نتنها مردم نیویورک مرعوب نشدند بلکه امروز الجزیره گزارش میداد که مردم عصبانی هستند و تعداد بسیار بیشتری آماده مبارزه هستند. علاوه بر قویتر شدن این جنبش در نیویوک، شهرها و کشورهای دیگر نیز به آن میپوندند. در همین رابطه یک سایت اینترنتی به نام “همه با هم اشغال کنیم” شکل گرفته که بسط و گسترش حرکت “وال استریت را اشغال کنیم” را به تمام نقاط دنیا مورد هدف قرار داده است. بنا به مقاله‌ای که توسط مایکل وودز نوشته شده و در سایت دستار.کام درج گردیده، هم اکنون در کانادا “تورونتو را اشغال کنیم” کار خود را شروع کرده است. قرار است ١۵ اکتبر، یعنی تا کمتر از دو هفته دیگر، فعالین این جنبش بخش مالی شهر تورونتو را به اشغال خود در آورند. همینطور قرار است در شهرهای دیگری از کانادا مثل ونکوور، ویکتوریا، اوتاوا، کالگاری، نوواسکاشیا، نیوفاوندلند، و مونتریال فعالین این جنبش در مقابل مراکز مالی این شهرها دست به اعتراض بزنند. علاوه بر شهرهای کانادا ده شهر از کشورهای اروپایی برای اشغال مراکز مالی اعلام آمادگی کرده‌اند. پنج شهر استرالیا، توکیو، و بیشتر ایالتهای آمریکا خود را برای رودررویی با شرکتها و بانکها و نظام سیاسی آنان آماده میکنند.*