تو در پشت آن
ستون ی
با میله های گرد
جسم وجان ت را
به مهمانی
زندان های جهان برده ای
ونگاه ت
با بی رمقی
در دریای
آبی  آسمانی شهرت
گواه ی براین مدعاست
به خود آی
تا بتن ها
ستون های آهنین را
پر نکرده اند
ودیوارهای بلند زندان ت
از هر طرف
ترا در خود جای نداده اند
به خود آی
تا بشکنی دیوارهای
این زندان خود ساخته را
به خود آی .
اکبر یگانه ۲۸ .۰۹ ۲۰۱۱