فریدون گیلانى
gilani@f-gilani.com
چندى پیش که هراند دینک روزنامه نگار ارمنى تبار ترک را در مقابل دفتر مجله اش به ضرب گلوله از پا انداختند ، بوى تعرضى گسترده به نیروهاى چپ ترک و تهاجمى سراسرى به کردستان ترکیه به مشام رسید . و همین طور هم شد . سرو صداى وسیعى در جهان برپا شد . دریائى از نیروهاى چپ و طرفدار آزادى اندیشه ، بیان و قلم ؛ از خود ترکیه بگیرید تا سایر کشورهاى جهان ، حاکمیت فاشیستى ترکیه را که بر ناسیونالیسم افراطى جامعه و ارتش و ترکیب سیاسى وابسته به ایالات متحده سوار است ، متهم به قتل این روزنامه نگار ارمنى تبار کردند .
ترکیه متهم است که در سال هاى ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ که جنگ جهانى اول بود و امپراتورى عثمانِ آخرین مراحل زوال را – حتى با برخوردارى از اتحاد آلمانى ها که قرار بود از برلین تا آنکارا خط آهن بکشند – مى گذراند ، و دست و پا مى زد که سرزمین هاى اصلى خود را هم در چنان مهلکه اى از دست ندهد ، نخستین نسل کشى قرن بیستم را انجام داده است . ارمنى ها ، پیش از انقلاب اکتبر، به ترکیه سرازیر شده بودند و عثمانى ها که پیش از آن بزرگ ترین امپراتور ارضى روى زمین بودند ، ضمن کوشش براى حفظ حداقل موقعیت حکومتى خود در آن آشوب جهانى ، از آن طرف هم با روسیه درگیر بودند و به این بهانه که ارمنى ها در جریان جنگ به دشمن کمک مى کنند ، نخستین نسل کشى قرن بیستم را – که دومین اش نسل کشى هیتلر ، سومین اش نسل کشى رواندا در آفریقا ، و حالا چهارمین اش در نخستین دهه ى قرن بیست و یکم نسل کشى ایالات متحده در عراق است – راه انداختند ، ویک و نیم میلیون ارمنى را قتل عام کردند. ترکیه براى ورود به اتحادیه اروپا ، باید اعتراف کند که امپراتورى عثمانى به این جنایت تاریخى دست زده است ، اما براى حفظ آنچه آن را حیثیت و غرور و تقدس ملى مى نامد ، نه حاضر به چنین اعترافى است ، و نه مى پذیرد که یکى از جلادترین نقض کنندگان حقوق بشر است .
هراند دینک و چند روزنامه نگار دیگر ارمنى تبار ترک و ترکیه اى ، مى دانستند و مى دانند که یکى از شرط هاى ورود ترکیه به اتحادیه اروپا ، پذیرش این نسل کشى است . پس مدام براین مساله تاکید مى ورزیده اند . بنا به ماده ۳۰۱ قانون حاکمیت فاشیستى و وابسته ى ترکیه ، تاکید براین مساله ، مثل مساله کردکشى و مسائلى نظیر آن ، توهین به حرمت ها و ارزش هاى ! ملى ترکیه است و مجازات هائى سنگین دارد. بنابراین ، چند بار به همین دلیل و با تکیه بر همین ماده ، هراند دینک و بسیارى دیگر از نویسندگان و روزنامه نگاران را به دادگاه کشانده و محکوم کرده بود. در مورد خاص هراند دینک اما ، زیر فشارهاى بین المللى ، او را به شمول تبصره و اغماض آزاد کرده بود تا مستقیما ، یا عموما به وسیله ى گروهاى فشار و جوخه هاى ترور که با پلیس و اطلاعات ترکیه کار مى کنند ، از سر راه برش دارد. ملاحظه مى فرمائید که شیوه هاى فاشیستى ، در کشورهاى وابسته و زورگو ، چه در آسیا باشد ، یا آمریکاى لاتین و آفریقا ، مکانیسم مشابهى دارند . جمهورى اسلامى – سرمایه دارى حاکم بر مردم ستمدیده ایران هم ، پیش از قتل هاى زنجیره اى و پس از آن ، از چنین روشى براى حذف فیزیکى معترضان جدى و مخالفان نظام سرکوبگر خود استفاده مى کند . خبر مى رسد که هم اکنون ، علاوه بر آزار و اذیت و دستگیرى جوانان و نوجوانان دختر و پسر در خیابان ها و رها کردن احتمالى شان پس از مجازات هاى اسلامى و اخاذى از خانواده هاى آنان ، دانشجویان ، کارگران ، معلمان و مخالفان حاکمیت ارعاب و زور و تهدید را ، یا مستقیما ، یا به وسیله جوخه هاى ترورى که از اوباش آدمکش تشکیل مى شوند ، مى ربایند و هر روزه در حاشیه ى شهرهاى بزرگ – مثل تهران – مردم اجسادى را پیدا مى کنند که حکومت نسبت به آن اظهار بى اطلاعى مى کند.
دولت فاشیستى ترکیه هم ، بى درنگ اعلام کرد که مسببان قتل هراند دینک را تحت پیگرد قرار خواهد داد که به جاى آن ، عبدالله گل وزیر امور خارجه ى ترکیه ، سرآسیمه به واشینگتن رفت تا از همتاى فاشیست تر خود کوندولیزا رایس ، برگه ى اعتبارى بگیرد . دیگر خبرى از قاتلان نشد ، والا که دولت ترکیه باید خودش را ؛ مثل جمهورى اسلامى ، دستگیر مى کرد . ملاقات با وزیر امور خارجه ایالات متحده اما ، موفق بود . پیش از آن ، دولت فاشیستى ترکیه بسیارى از روزنامه نگاران، نویسندگان ، شاعران، استادان دانشگاه ، مدیران و مجریان رادیوئى و سردبیران منتقد چپ را دستگیر کرده بود و نیروهاى نظامى اش که عمدتا به سلاح هاى سنگین و زرهى آلمان و آمریکائى مجهزاند ، یورش هائى به کردستان ترکیه در مرزهاى شمالى باعراق مى بردند . پس از آن که وزیر امور خارجه ى ایالات متحده ؛ در ملاقاتى که جریان آن از فرستنده ى تلویزیونى سى ان ان (از رسانه هاى وابسته به سى آى ا ) پخش شد ، به عبدالله گل گفت که ترکیه دوست و متحد قدیمى ایالات متحده است و ما در مقابله با حرکات کردها به متحد خود کمک خواهیم کرد ، در آنکارا واستانبول ریختند و هرچه استاد و نویسنده و روزنامه نگار و شاعر و مدیر و مجرى رادیوئى متعلق به طیف چپ را ، فله اى گرفتند و تانک ها و زره پوش هاى آلمانى و آمریکائى را در مقابل کردهاى آزادیخواه آرایش دادند . چیزى نگذشت که به جاى رئیس جمهورى ، یا نخست وزیر که معمولا باید مواضع ، سیاست هاى داخلى و خارجى ، و تصمیم هاى دولت را اعلام کنند ، رئیس ستاد ارتش ترکیه جلو دوربین ها ظاهر مى شود و مى گوید که ارتش ترکیه به شمال عراق ؛ یعنی به کردستان ترکیه که در مرزهاى شمالى عراق است، حمله نظامى خواهد کرد .
ارتش ناسیونالیست ترکیه که خود را وارث بلافصل کمال آتاتورک مى داند ، یکدست آمریکائى است : چه در ساختار و آموزش نظامى در رده هاى بالا ، چه در صنعت نظامى ، یا در رده هاى بالاى ارتش . تانک ها و زره پوش هاى مدرن و سایر تجهیزات نظامى آلمان هم ، به دستور ، یا دست کم با موافقت ایالات متحده به ارتش ترکیه فروخته مى شود . همان گونه که سلاح هاى اسرائیلى ، در جنگ هشت ساله ى جمهورى اسلامى خمینى و جمهورى پادشاهى ! صدام حسین ، به دستور و با موافقت ایالات متحده به ارتش خمینى فروخته مى شد که بعد ها ، فروش تسلیحات و لوازم یدکى جنگنده هاى