ما، امضاء کنندگان این یاداشت، طی اطلاعیه ای کوتاه مورخ ۲۲ ژوئن ۲۰۰۷، در کمال متانت کناره گیری خود را از حزب حکمتیست به جامعه اعلام کردیم. در ان اطلاعیه وارد دلایل استعفای خود، اختلافات سیاسی ما با این حزب، سابقه و پروسه ای که این اختلافات از سر گذرانده، نقش و جایگاه این کادرها و مسیری که این حزب میرود نشدیم. زیرا ما به تصمیم به استعفای خود و رفقای باقی مانده در ان حزب و انتخاب سیاسی هر دو طرف بطور واقعی احترام قائلیم.
ما در نهایت احساس مسئولیت انقلابی و کمونیستی استعفا از ان حزب را دستمایه کمپین تبلیغی علیه آن حزب قرار ندادیم. میخواستیم در عمل و نه با ادعای صرف، حق انتخاب و اختیار انسانها برای ماندن و یا بیرون آمدن از احزاب را رعایت کنیم. میخواستیم با سنت چپ سنتی در پرچم کردن استعفا به ابراز وجود سیاسی به هنگام ترک احزاب از یک طرف، از طرف دیگر با مارک زدن و تصویر سازی و هتک حرمت کمونیست ها و آنکسانی که از جریانات سیاسی جدا میشوند مرزبندی قاطع کنیم. پرنسیپ و رعایت اصول و اخلاق متداول به ما حکم میکرد که اعلام استعفای خود از ان حزب را با اختلافات سیاسی با آن کاملا از هم جدا کنیم و بعد از اتمام این پروسه جدایی در فضای دیگری به اختلافات و جدل سیاسی بر گردیم. به این دلیل بدون اینکه وارد مضمون اختلافات گردیم در یک جمله کوتاه اعلام کردیم که از حزب حکمتیست استعفا داده ایم.
اما بدنبال استعفای ما، رفیق کورش مدرسی لیدر ان حزب در مصاحبه با نشریه پاسخ تحت عنوان" مصاحبه در مورد کناره گیری تعدادی از اعضای کمیته مرکزی"، خلاف روش ما عمل کرد و حتی به گفته های خودش در همین مصاحبه وفادار نماند و در توضیح این جدایی به همان روال سنتی ومعمولی تصویر سازی از ما پناه برد. به جدایی ما برخورد ایدئولوژیک کرد و تصویر کاذبی از ما و این کناره گیری به تشکیلاتش داد. در ابتدا خواننده این مصاحبه تصور میکند ما از این حزب دلخور شده ایم و قهر کرده ایم و فکر نمی کند این کادرها سیاسی اند و با این حزب اختلاف سیاسی جدی و کشمکشی داشته اند که نزدیک به یکسال از عمر آن میگذرد. فکر نمی کند به اندازه حجم یک کتاب در این رابطه نوشته درونی رد و بدل شده است. بعدا در آخر مصاحبه علل جدایی را به دو فاکتور اوضاع سیاسی و مسئله "تحزب کمونیستی" انتقال داده است. تصویر این است که ما با ضبط و ربط حزبی مشکل داریم و اوضاع سیاسی در ما تردید بوجود آورده است.! این تصویر سازی از ما غیر مسئولانه، پوچ و سبک است و هر چه هست بحث سیاسی نیست. اینها انگ ها و ترندهای رایج و دم دست جریانات سنتی "چپ" و احزاب ناسیونالیست کرد است که به روی مخالفین خود پرت میکنند و احزاب کردی ان را بنام"آش بتال" مینامند. در مقابل این تصویر سازیها ما نیازی به هیچگونه جواب و دفاعی از خود نداریم و این مصاحبه گوشه کوچکی از مشکل ما در ان حزب را بر ملاء میکند. کورش مدرسی باید بداند راه انسجام دادن به تشکیلات از مسیر بد نامی کمونیستها بنام "قرار دفاع از حرمت" و انگ زدن به انها بنام اوضاع سیاسی و حزبیت نمیگذرد و از این بابت متاسفیم.
پروین معاذی، اسد نودینیان، عبدالله کهنه پوشی، رستم گودرزی، محمود رضا طاهری، نسان نودینیان، مجید حسینی!
۲۷ ژوئن ۲۰۰۷