شمال آفریقا و خاور میانه ماهاست شاهد اعتراضات و حرکتهای سیاسی/اجتماعی وسیعی است. این شرایط اساسا بر بستر دهها سال و بیش از نیم قرن حاکمیت کودتایی دولتها و شدت یابی بیش از حد استثمار انسانها برای سود دهی بیشتر سرمایه. بحرانهای دو دهه اخیر در دنیای سرمایه داری باعث شده که تمامی امکانات اجتماعی و رفاه نسبی که در جامعه غرب وجود داشت هم (امکاناتی که به نیروی مبارزات کارگران و مردم در بعد از جنگ جهانی دوم بر سرمایه تحمیل شده بود) از مردم پس گرفته شود. بحران اخیر که از سال ۲۰۰۶ شروع شده و هنوز ادامه دارد رمق حیات را از ساکنین کشورهای فقیر دنیا گرفته و در یک کلام سرمایه داری تلاش میکند تاوان بحرانهای مالیش را بر سر جهان و بخصو ص کشورهای فقیر مثل آوار خراب کند. اما مردم به جان آمده از این فشارها در اعتراضات خود توانستند حکومت های تونس، مصر را به زیر بکشند و در کشورهای دیگر مثل سوریه، یمن، ایران، بحرین، مراکش، الجزایر و لیبی هنوز درگیری ادامه دارد.
حکومت شورای نظامی مصر تلاش کرد از ابتدا با سالوسی و سرکوب مردم را به خانه هایشان بر گرداند. دیدیم در ۸ مارس چگونه ماموران پلیس تلاش کردند مبارزات زنان را به حاشیه برانند. تلاش کردند از ارتجاعی ترین ترفند ها استفاده کنند. مثلا پلیس و سازمانهای پلیسی دست پرورده مبارک اما تحت فرمان حاکمان جدید، زنان و دختران تظاهر کننده در ۸ مارس را در مرکز پلیس لخت کردند و معاینه نمودند آنهایی که باکره بودند دست پدر و مادرشان سپردند و به قید ضمانت آزاد کردند، زنانی که باکره نبودند و شوهر داشتند با قید ضمانت آنها را هم تحویل صاحبشان دادند اما اکثر فعالین جنبش زنان مصر که انسانهای سکولار،برابری طلب و جوان بودند اما پرده بکارت نداشتند و نیز شوهر هم نکرده بودند بعنوان بدکاره و فاسد در دادگاه محاکمه شدند و یا منتظر محاکمه در زندان هستند هنوز. اینها و دهها نمونه دیگر نشان میدهند که رژیم سرکار آمده هنوز به خواستهای برحق مردم آزادیخواه که خواستهای اکثریت مردم است جواب نداده است. بهمین خاطر مردم مبارز مصر هنوز صحنه خیابانهارا ترک نکرده اند. در اعتراضات روز جمعه گذشت ضرب سشت جدی در مورد محاکمه مبارک به دولت نشان دادند. مردم توانستند با تلاش مبارزاتی خود فشار بیاورند و مبارک را به پای میز محاکمه بکشانند (هنوز در جریان است). حرکات اعتراضی کارگران و مردم آزایدخواه توانسته فضای سیاسی در جامعه را عمیق تر کند و همین باعث بالا رفتن هشیاری سیاسی هر چه بیشتر درجامعه شود. در این فضای کارگران نساجی و پارچه بافی المحله خواستهای خودرا در اعتراضی قدرتمند مطرح کردند. کارگران تهدید کردند که تا خواستهایشان بر آورده نشود به اعتراضات خود ادامه خواهند داد. باشنیدن التیماتم دولت فورا وارد مذاکره با کارگران شد و خواستهای کارگران را قبول کرد. این خواستها عبارتند از (صد درصد افزایش سهمیه غذائی، دویست درصد افزایش پاداش برای کارگرانی که پاداش زیر ۱۲۰ پوند میگیرند، صد درصد برای آنها که بین ۲۰۰ و۳۰۰ پوند میگیرند و۲۵ درصد برای مدیران و رؤسای بخشها) این خواستها در ماه نوامبر به اجرا در خواهد آمد. در پایان جلسه نماینده کارگران کمال الفیومی به نمایندگان دولت اعلام کرد، چنانچه دولت در ماه نوامبر به وعده های داده شده وفا نکند و خواستهای ما کارگران را اجرا نکند ما اعلام اعتصاب سراسری خواهیم کرد.
این حرکت پیروز مند کارگران نساجی المحله میتواند؛
نمونه ای باشد از یک کار متشکل و متحدانه، همچنین میتواند پیامی باشد برای اعتراضات کارگری در وضعیت امروز جامعه مصر. من در وهله اول این پیروزی را به همگی کارگران و مردم مبارز مصر و بالطبع تمام کارگران در خاورمیانه و جهان تبریک و تهنیت میگویم. ثانیا ای نوشته داهیانه مارکس را دوست دارم دوباره و هزاران باره تکرار کنم. مارکس به درستی نوشت که کارگران و مردم زحمتکش در مبارزه طبقاتی تنها زنجیر های خودرا از دست میدهند ولی در عوض دنیایی را بدست خواهند آورد.
درود بر مبارزات متحدانه کارگران و مردم مبارز