مصاحبه محمد آسنگران با تلویزیون ایسکرا
در مورد کنفرانس ملی کرد(کونفرانسی نه ته وی کورد)
متن زیر پیاده شده و ترجمه مصاحبه محمد آسنگران با تلویزیون ایسکرا از کردی به فارسی است
سئوال:اگر ممکن است بگویید کنفرانسی که تحت عنوان کنفرانس ملی کرد قرار است در کردستان عراق برگزار شود داستانش از چه قرار است؟ به بینندگان ما بگویید موضوع چیست؟
محمد آسنگران:تا جایی که ما خبر داریم چند ماه قبل خبر به این صورت بود که هیئتی از افراد حزب ب.د.پ که حزبی از کردستان ترکیه است و قانونی در آنجا فعالیت میکند و در انتخابات پارلمانی ترکیه هم شرکت کرده و تعدادی نمایندگان این حزب هم انتحاب شده اند٬ هیئتی از این حزب که نمایندگانی از پارلمان ترکیه هم بودند به کردستان عراق سفر کردند و آنجا با جلال طالبانی و مسعود بارزانی ملاقاتهایی داشتند. و از آنها درخواست کردند که امکان تدارک و فراخوان این کنفرانس را به عهده بگیرند.
این کنفرانس تحت عنوان کنفرانس “ملی کرد” قرار است برگزار شود. طالبانی و بارزانی هم این پیشنهاد را پذیرفته و در تدارک برگزاری آن هستند. این خبر مربوط به هفت – هشت ماه قبل است. ما از همان روزهای اول این خبر را دریافت کردیم اما چون هیچکدام از جریانات سیاسی آنرا جدی نگرفته بودند و در مورد آن چیزی نگفته بودند٬ این موضوع در حد خبری بود که از داد و ستد احزاب ناسیونالیستی کردستان و مناسبات میان خودشان حکایت میکرد. این خبر در کنار انواع اخبار و گزارشات دیگر از این نوع بود و طبعا ما هم آنرا مثل یک خبر تلقی کردیم. اما اکنون میبینیم که تعدادی از احزاب ناسیونالیست کرد و احزاب و سازمانهای فعال در کردستان به عنوان موضوع مهمی از آن اسم برده و سیاست خود را در قبال آن بیان کرده اند. زیرا تدارک برگزاری این کنفرانس عملا آغاز شده است. قبلا قرار بود در سپتامبر ۲۰۱۱ این کنفرانس برگزار شود. اما به دلیل اینکه ظاهرا تدارک آنرا نتوانستند به سرانجام برسانند قرار شده است که در ماه اکتبر و یا نوامبر این کنفرانس در شهر اربیل عراق برگزار شود.
طبق آخرین خبر احتمالا باز هم برگزاری این کنفرانس به تعویق خواهد افتاد. اینکه اساسا چنین کنفرانسی برگزار میشود یا نه بحث دیگری است. اما در هر حال آنچه معلوم است طالبانی و بارزانی هیئتی را مامور تدارک برگزاری این کنفرانس کرده اند.
درگیریهای اخیر در مرزهای شمالی عراق و (منطقه تحت حاکمیت طالبانی و بارزانی) و ورود ارتشهای ترکیه و ایران به داخل خاک عراق تاثیراتی بر روند این کنفرانس هم گذاشته است. از طرف دیگر ترکیه با اقدامی سرکوبگرانه علیه مخالفین خود و حزب “ب.د.پ” تعدادی از افراد این حزب را دستگیر کرده است. همه اینها ممکن است فاکتورهایی باشند که این کنفرانس را به تعویق بیندازد و یا مشکلاتی بوجود بیاورد. اما اصل قضیه این است که با توجه به تحولاتی که در منطقه روی داده است بین حزب “ب.د.پ” و طالبانی و بارزانی این توافق به عمل آمده است که چنین کنفرانسی برگزار شود و همه “احزاب فعال” به این کنفرانس دعوت شوند. طبعا آنها منظورشان فقط “احزاب کرد” است. این احزاب قرار است در این کنفرانس شرکت کنند و در مورد مسئله کرد حرف بزنند.
سئوال: چه جریاناتی قرار است در این کنفرانس شرکت کنند آیا کسی یا کسانی تا کنون مخالف شرکت در این کنفراس بوده است؟
آسنگران: تا جایی که ما مطلع هستیم همه احزابی که خود را “احزاب کرد” معرفی میکنند برای شرکت در این کنفرانس توافق دارند و از آن استقبال کرده اند. تازه چپ ترین حزب کردستان در میان این احزاب که کومله- سازمان کردستان حزب کمونیست ایران باشد٬ از زبان دبیر اول خود ابراهیم علیزاده از این کنفرانس استقبال کرده است و از آن به عنوان یک موضوع مهم اسم برده است. گویا تعادل قوا را تغییر میدهد و … بقیه احزاب هم که همیشه آرزوی چنین تجمعاتی را داشته اند. تا جایی که من اطلاع دارم از میان “احزاب کرد” مورد نظر آنها تا کنون هیچکدام مخالفتی نداشته اند. همه آنها در انتظار برگزاری چنین کنفرانسی هستند.
سئوال: چرا این جریانات برای این کنفرانس اهمیت قایل اند و برای آنها مهم است که چنین کنفرانسی برگزار شود؟
آسنگران: من فکر میکنم دلیل اصلی این مسئله ضعف این جریانات است. ضعفی که در خود مشاهده کرده و مشکلاتی پیش روی خود میبینند و فکر میکنند چنین تجمعی راه حلی به روی آنها میگشاید. این یک دلیل اصلی است اما دلایل دیگری هم وجود دارد. تحولاتی در منطقه رخ داده است بویژه انقلاباتی که در کشورهای عربی و در منطقه از جمله در سوریه و اخیرا در اسرائیل هم اعتراضاتی شروع شده است٬ اینها هم فکر میکنند در چنین موقعیتی اگر بتوانند در کنار هم قرار گیرند و به توافقاتی دست پیدا کنند ممکن است تعادل قوا را به نفع خود تغییر دهند. این سیاستی است که بیان کرده اند. اما اصل موضوع و واقعیت این تحرک فراتر از این مسایل است. اولا این طرح تازه ای نیست چندین سال قبل چنین اقدامی تحت عنوان “کنگره ملی کرد” وجود داشت و اساسا آن کنگره در دست پ.ک.ک بود و به ابتکار آنها شکل گرفته بود. احزاب دیگر بعضا در آن شرکت میکردند و تعدادی هم اصلا شرکت نکردند. آن کنگره به مرور زمان بی خاصیتی و بی تاثیری خود را نشان داد و عملا از بین رفت. چنانکه اکنون چیزی به اسم “کنگره ملی کرد” وجود خارجی ندارد. ابتدا تعدادی از همین احزاب مورد بحث در آن کنگره شرکت کردند. تعدادی هم به دلیل رقابت با همدیگر در آن کنگره شرکت نکردند.
اکنون پیشنهاد و ایده این کنفرانس باز هم از جانب پ.ک.ک و از زبان ب.د.پ مطرح شده است. این حزب نزدیکیش با پ.ک.ک موضوع آشکار و غیر قابل انکاری است. آنها تلاش میکنند با توجه به اینکه طالبانی و بارزانی به قدرت رسیده و امکانات مالی و نظامی معینی دارند و حکومتی منطقه ای در عراق در دست آنها است مبتکر برگزاری چنین کنفرانسی باشند. از نظر آنها اگر طالبانی و بارزانی مبتکر این اقدام باشند ممکن است تعداد بیشتری در این کنفرانس شرکت کنند. همچنین از نظر اینها راه حلی محسوب میشود که پ.ک.ک را از این موقعیت و تنگنا بیرون بیاورند. آنها فکر میکنند این راهی است که به نوعی ممکن است تعادل قوا را به نفع پ.ک.ک تغییر دهد.
اما از نظر دیگر احزاب ناسیونالیست کرد موضوع طور دیگری است. آنها فکر میکنند اگر در کنار هم قرار گیرند در مقابل دولتهای منطقه و رقبای دیگرشان در منطقه صدای رسا تری خواهند داشت. این در خود موضوعی است که از نظر جریانات ناسیونالیست کرد قرار است بر پراکندگی این جریانات فایق آید. و کم تاثیری و روند رو به ضعف این جنبش را با این اقدام جبران کنند. این موضوع از آنجا اهمیت دارد که مردم به بی کفایتی و ناتوانی این جنبش بیشتر واقف شده و میشوند و احزابی که در کردستان عراق هم به قدرت رسیده اند ما میبینیم که چه نتیجه ای به بار آورده و مردم چه نفرت عمیقی از این احزاب و نقش سرکوبگرانه آنها دارند. ظاهرا این راه حلی است که بتوانند ضعف ناسیونالیسم کرد را جبران کنند.
متاسفانه حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان آن کومله هم از این اقدام استقبال کرده اند. که خود این هم جای تامل جدی دارد.
سئوال:این مسئله چه جایگاهی دارد آیا واقعا چنین کنفرانسی میتواند راه حلی برای مسئله کرد باشد یا جنبش ناسیونالیستی کرد را تقویت میکند؟
آسنگران: به نظر من کنفرانس “ملی کرد” همان جایگاهی را دارد که “کنگره ملی کرد” داشت. از این محدوده فراتر نخواهد رفت و به هیچ نتیجه ای هم نمیتواند برسد. با توجه به شناختی که ما از جریانات موجود در کردستان داریم و با توجه به روند اوضاع سیاسی و تحولات عظیمی که در منطقه روی داده و در جریان است این نوع اقدامات فقط تلاشی از جانب جریانات ناسیونالیست کرد است که بتوانند مشکلات خود و جنبش شان را به نوعی تخفیف بدهند. بنابراین “کنفرانس ملی کرد” نه راه حلی برای مسئله کرد میتواند ارائه دهد و نه میتواند چنین راه حلی داشته باشد و نمیتواند دولتهای رقیب را هم به عقب نشینی وادار کند. هیچکدام از اینها اتفاق نخواهد افتاد. حتی نفس برگزاری چنین کنفرانسی زیر سوال است. من شک دارم که حتی چنین کنفرانسی بتواند برگزار شود چه برسد به راه حل و توافق این جریانات با همدیگر. حتی اگر به فرض چنین کنفرانسی بتواند برگزار شود از همین حالا روشن است که نتیجه ای نخواهد داشت. زیرا هر کدام از این جریانات خود را تابع سیاستهای معینی از قدرتها و دولتهای معینی میدانند. هر کدام از آنها سرشان به دولتی وصل است. برای مثال طالبانی و بارزانی بدون اینکه سیاست خود را با آمریکا منطبق کنند پای هیچ سیاستی نخواهند رفت. و آنها تلاش میکنند همه احزاب و جریانات سیاسی در کردستان را در جهتی تشویق و کانالیزه کنند که آمریکا علاقمند است. و علاوه بر این٬ آنها سعی میکنند احزاب را به سمتی هدایت کنند که دولتهای جمهوری اسلامی و ترکیه را آرام کنند و راه مذاکره و معامله و سازش را جلو پای این احزاب قرار دهند. از نظر طالبانی و بارزانی این هدف اصلی و اساسی چنین کنفرانسی است.
احزاب دیگر چه به عنوان مهمان و چه به عنوان شریک و سهیم در برگزاری این کنفرانس نه وزنی خواهند داشت و نه به جایی خواهند رسید. حتی کسانی که مدعی سیاست بهتری به نسبت بقیه هستند نمیتوانند چیزی به نفع خود در این کنفرانس تغییر دهند. جریانات و جنبشی که از این اقدام میتوانند نفعی ببرند ناسیونالیستها و جنبش ناسیونالیستی کرد هستند. این اقدام اساسا برای زنده نگهداشتن و تقویت جنبش ناسیونالیستی کرد علیه جنبشهای رادیکال٬ آزادیخواهانه و برابری طلبانه است که هم اکنون در تعدادی از کشورهای منطقه بویژه در ایران در جریان است.
سئوال:کومله و ابراهیم علیزاده دبیر اول کومله از این کنفرانس استقبال کرده است و حتی گفته است به شرطی شرکت میکنیم که در جریان برگزاری این کنفرانس شریک باشیم نظر شما در این مورد چیست؟
آسنگران: من باید اینرا به صراحت بیان کنم که این سیاست نادرستی است. سیاستی است که تحت عنوان هر نوع دیپلماسی و یا ملاحظه ای بیان شده باشد٬ خود این سیاست تماما ناسیونالیستی است. این سیاستی است که به ضرر جنبش کمونیستی و به ضرر جنبش آزادیخواهی و مردم کردستان تمام خواهد شد. این حرکت اساسا تقویت جریاناتی غیر مسئول و جریاناتی که هم اکنون در کردستان عراق مشغول سرکوب مردم کردستان در عراق هستند میباشد. تقویت کسانی مثل طالبانی و بارزانی است. آنها هستند که در این کنفرانس به آیکون آن تبدیل میشوند. و جریانات چپ و نیمه چپ به هیچ شکلی مجال اینرا پیدا نخواهند کرد که در این کنفرانس بخواهند حرفی بزنند که دیگران به آن توجه جدی نشان بدهند. من هم مصاحبه ابراهیم علیزاده در این مورد را شنیدم. اینرا میگوید که ما میرویم حرف خودمان را میزنیم. معلوم است که هر کسی میرود حرف خودش را بزند. این طبیعی است که چنین باشد اما هنگامیکه از یک اقدام و حرکت ناسیونالیستی استقبال میکنید، وقتی که از کنفرانسی استقبال میکنید که ناسیونالیستها مبتکر آن هستند، وقتی از حرکتی استقبال میکنید که طالبانی و بارزانی بعنوان سرکوبگران مردم کردستان در عراق سخنگویان اصلی آن هستند و آنها میخواهند این کنفرانس را برگزار کنند، دود این اقدام در قدم اول به چشم همین سازمان و یا کسانیکه خود را چپ و کمونیست و آزادیحواه میدانند و در این کنفرانس شرکت میکند میرود.
این اقدام اساسا مانعی پیش روی مردم آزادیخواه کردستان قرار میدهد نه راه حلی برای این مردم که برای رفع ستم ملی و آزادی و رهایی به میدان آمده اند.
سئوال: موضع حزب در مورد این کنفرانس چیست؟
آسنگران: من فکر میکنم تا کنون و در جواب به سوالات قبلی موضع خودمان را گفته باشم اما لازم است یک بار دیگر تاکید کنم که این حرکتی ارتجاعی است. حرکتی ناسیونالیستی است. هیچ نتیجه ای نخواهد داشت. اگر نتیجه ای هم داشته باشد نتایج آن به ضرر مردم کردستان خواهد بود. به ضرر حرکت آزادیخواهی مردم تمام خواهد شد. و هر گونه توهمی به این کنفرانس که عملا ادامه همان “کنگره ملی کرد” است به ضرر مردم و خاک پاشیدن به چشم مردم است. این اقدامی در جهت تضعیف حرکت رادیکال و آزادیحواهانه مردم و جنبش کمونیستی جنبش برابری طلبانه مردم در این منطقه و بویژه در ایران است.
من همینجا اعلام میکنم که بهتر است کومله صریح و روشن از این سیاست فاصله بگیرد و از شرکت در این کنفرانس خودداری کند. هر چند ظاهرا این سیاست در چهار چوب فکری و سیاست آنها قرار گرفته است. اما این باید روشن باشد که چنین سیاستی تماما ناسیونالیستی و به ضرر مردم کردستان است.
——————————————————————-
کنفرانس ملی کرد
مصاحبه ابراهیم علیزاده با تلویزیون کومله و سیاست کومله در مورد این کنفرانس
متن زیر ترجمه کردی به فارسی و عین مصاحبه ابراهیم علیزاده با تلویزیون کومله در این مورد است
سوال:
رفیق ابراهیم اخیرا مباحثی در میدیای کردستان عراق و منابع اپوزیسیون خارج کشور مطرح شده است که از تلاش برای برگزاری “کنفرانس ملی کرد” با شرکت نمایندگان همه احزاب و سازمانهای که در همه بخشهای کردستان فعال هستند خبر میدهد. پیشینه و سابقه این تلاشها به چه مقطعی برمیگردد و سیاست کومله به طور کلی در قبال تشکیل این کنفرانس چیست؟
ابراهیم علیزاده:
مدتها است که احساس میشود در حالی که دولتهای ستمکار که مردم کردستان را از حقوق اولیه خود محروم کرده و تحت ستم قرار داده و از حقوق ملی خود محروم کرده اند و با هم هماهنگ هستند، نقشه مشترک و سیاست مشترک تدوین میکنند و از اختلافات احزاب سیاسی این یا آن بخش کردستان در راستای منافع خودشان استفاده میکنند و انواع توطئه در جریان است.
خیلی طبیعی است اگر نیروهای سیاسی مسئول کردستان به منظور رفع ستم ملی راستگو باشند٬ دور هم جمع بشوند و تلاش کنند برای اینکه سیاستی تدوین کنند و روشهایی در پیش بگیرند و اقداماتی انجام بدهند که این توطئه ها را خنثی کنند.
این ایده از مدتها قبل وجود داشته است. تلاشهای برای آن شده است. بویژه دو سال قبل تلاشهایی شد و ما به گرمی از آن استقبال کردیم. و قرار بود کنفرانسی مشترک برگزار شود و نمایندگان احزاب سیاسی و شخصیتهای سیاسی بخشهای مختلف کردستان در آن شرکت کنند. متاسفانه به دلیل مشکلاتی که پیش آمد این کنفرانس برگزار نشد.
اکنون یک بار دیگر این تلاشها در جریان است. ما طبعا هنگامیکه در چنین کنفرانسی شرکت میکنیم حرف خودمان را میزنیم. در آنجا راه و روشی که فکر میکنیم برای خنثی کردن این توطئه ها کارساز است را مطرح میکنیم. و برای هماهنگی بیشتر و کم ضرر تر کردن مبارزه مردم در همه بخشهای کردستان آنجا حرف و سیاست خودمان را مطرح میکنیم. من نمیتوانم از همین حالا خوشبینی بیش از حد از نتایج چنین کنفرانسی اعلام کنم. اما مطمئن هستم که نفس این کنفرانس قدمی است که دولتهای منطقه تا اندازه ای ناچارند برای آن حساب باز کنند. آنها را در مقابل عملی قرار میدهد که نشانه تعادل قوای تازه ای از نیروها خواهد بود که بوجود آمده است.
طبعا اگر در چنین کنفرانسی سیاستی مشترک٬ بیانیه مشترک و نقشه مشترکی تدوین و اعلام بشود به همان نسبت جنبش مردم کردستان در همه بخشهای آن احساس قدرت و امیدواری بیشتری میکنند. به همین دلیل ما به استقبال چنین کنفرانسی میرویم. تنها شرط ما این است که نمیتوانیم سازمانی باشیم که به این کنفرانس دعوت بشویم٬ بلکه باید ما در کمیته برگزاری و تدارک این کنفرانس سهیم و شریک باشیم. و در جریان جزئیات کار تدارک این کنفرانس شرکت داشته باشیم و با توجه به ضوابطی که وجود دارد بتوانیم نقش ایفا کنیم.
اگر چنین کنفرانسی تشکیل شد ما با تمام توان و با صداقت کامل تلاش میکنیم به پیروزی کامل و یا پیروزی نسبی آن کمک برسانیم.