سعید آرمان
در گفتگویى که با مجید خوشدل داشتم در رابطه با سندیکا لازم است نقطه نظرم را در چند سطر بطور موجز و فشرده بیان کنم و استنباط خود را بهتر برسانم، زیرا فکر میکنم در این گفتگو اداى مطلب نمیکند و در بطن سوالى مطرح شد عملا با مسائل دیگرى قاطى شد و ناقص است و خلاف منظور اصلى من. زیرا در حین مصاحبه که به درست اشاره شده است، در آن هنگام (در سال اگر اشتباه نکنم ١٣۶۵) در مصاحبه با (ده نگى شۆرشى ئێران) رادیو صداى انقلاب، در رابطه با کارگران خبازان به ایجاد تشکلهاى کارگرى از جمله شوراها و مجامع عمومى و حتى سندیکا، اشاره کردم.
از نظر من خارج از اینکه سندیکا ظرف ایدآل مبارزه کارگر علیه سرمایه و رژیم سرمایه دارى نیست، اما نمیتوان و نباید در راه ایجاد آن مانع جدى ایجاد کرد و یا تخریبش کرد مادام که سازمان ایدآل کارگرى و آلترناتیو خود را سازمان نداده باشید. از نظر من تشکیل (مجامع عمومى) ایده آل ترین است.
ظرفى که هزاران کارگر را براى دفاع از خود (هر چند ناقص یا رفمیستى، آنهم در شرایط خفقان زده ایران و زیر سلطه هارترین رژیم تاریخ معاصر) به مراتب بهتر از بى تشکلى میدانم و براى فعالیتشان احترام قائلم و تلاش ما باید سوق دادن این تشکلها براى فاصله گرفتن از سنت کار سندیکایى و رفرمیستى.
٢۵ ژوئن ٢٠٠٧