روز قدس جمهوری اسلامی که امسال با جمعه ۴ شهریور مصادف است فرا رسیده است. امسال هم روز قدس برای جمهوری اسلامی در شرایط حساسی برگزار میشود. میشود فضای وحشت و نگرانی را در سرتاپایشان دید. دو سال پیش روز قدس به روز تظاهرات میلیونی با شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای تبدیل شد و حکومت را در آستانه سرنگونی قرار داد. اما ظاهرا خطر رفع شد. سوال اینست که مشکل و معضل و کابوس امسال جمهوری اسلامی چیست؟ و پاسخ روشن است: امسال در بحبوحه انقلابات مردم علیه دیکتاتوری هایی نظیر جمهوری اسلامی این روز دارد برگزار میشود. دیکتاتورهای مصر و تونس که ماهها پیش سرنگون شدند و فضای انقلابی بر این دو کشور حاکم است. دیکتاتور لیبی قذافی که دوره های زیادی یکی از دوستان و حامیان جمهوری اسلامی بود این روزها عملا به زیر کشیده شد و متواری گردید و جنگ و گریز به خانه و اتاق خواب او کشیده شده است. اما از همه بدتر برای جمهوری اسلامی، اینست که بشار اسد یار و هم پیمان نزدیک این حکومت دارد با یک انقلاب میلیونی با توحش و جنایت مقابله میکند و علیرغم بیرحمی تمام در کشتار و دستگیری، قادر به مهار و کنترل و حتی محدودتر کردن دامنه انقلاب مردم سوریه نشده است.
در این شرایط روشن است که سران جمهوری اسلامی حق دارند کابوس داشته باشند. حق دارند وحشت زده باشند. خامنه ای در سخنانی برای تاکید برای شرکت در مراسم دولتی در اینروز میگوید: “روز قدس، پشتوانه امنیت کشور نیز هست و هر ایرانی که روز قدس به خیابان می‌آید، در واقع به امنیت کشور و ملت و حفظ دستاوردهای انقلاب کمک کرده است..” روز قدس قرار است آخوندهای جمهوری اسلامی را از فضای وحشت بیرون بکشد و اوباش حکومتی با نعره کشیدن در حمایت از رهبرشان، او را در مورد امنیت حکومتش دلداری دهند.
اما فقط حاکمین نیستند که انقلابات منطقه آنها را به کابوس کشانده و روز قدس امسال را میخواهند به روز دفاع از امنیت جمهوری اسلامی تبدیل کنند. جناح مغضوب نیز مردم را به پشت بام رفتن و الله و اکبر گفتن و در چارچوب نظام شعار دادن فرا میخواند. جریانی که خودرا “شورای سبز امید” میخواند نه فقط برای روز قدس فراخوان الله اکبر داده، بلکه حتی برای سرنگونی قذافی هم به مردم ایران فراخوان داد که پشت بام بروند و تکبیر بگویند! آنها نیز بشدت نگران نظامشان هستند. دو سال پیش در اوج خیزش انقلابی سال ٨٨ نیز که مردم میلیونی در خیابان بودند و شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای و آزادی زندانیان سیاسی سر میدادند، رهبران این طیف در روز قدس وحشت زده مردم را به آرامش فرا خواندند و از مردم خواستند که “شعار علیه جمهوری اسلامی و دیکتاتور ندهید”، “آرامش را حفظ کنید” “شعارهای سنتی قدس را فریاد بزنید”. اما روز قدس سال ٨٨ که مصادف با ٢٧ شهریور بود به یک روز انقلاب علیه جمهوری اسلامی تبدیل شد و مردم میلیونی شعار مرگ بر خامنه ای و مرگ بر دیکتاتورو مرگ بر حکومت اسلامی سر دادند.
امسال مساله اینست که انقلابات منطقه، خطر سر بر آوردن مجدد انقلاب در ایران را برای دست اندرکاران و مدافعین رنگارنگ نظام کثیف اسلامی بطورجدی زنده کرده است. کابوس سال ٨٨ با هر انقلاب در منطقه جلوی چشم تک تک دست اندرکاران حکومت قرار میگیرد. اینها میدانند که باید بروند. دوره دیکتاتورها و خودکامگان تمام شده. دوره حکومتهای مذهبی و قبیله ای که مردم را رسما صغیر و ناقص العقل میخوانند و میدانند تمام شده است. مردم به میدان آمده اند و دیکتاتورها را یکی یکی به زیر میکشند. این فضاست که روز قدس امسال جمهوری اسلامی را به روز ویژه دیگری تبدیل کرده است. این فضاست که باعث میشود دوم خردادیهای سابق و “جنبش سبزی ها” و کل طیفهای ملی اسلامی را بیش از پیش بیاد امام خمینی شان انداخته که روح خبیثش نجاتشان دهد.
برای مردم ایران این تقلاهای کثیف برای راه انداختن راه پیمایی بیعت با حکومت، و همچنین آن تقلاهای دیگر جناح مغضوب برای مقابله با شعارهای مرگ بر دیکتاتور با “تکبیر” و امثال آن، نفرت آور است و عزم شان را جزم تر میکند که کل حکومت را نشانه روند و در اولین فرصت با شعار حکومت اسلامی نمیخواهیم بساط این جانیان در قدرت و برادران رانده شده از درگاهشان را برای همیشه جارو کنند. جمهوری اسلامی راهی برای خلاصی از انقلاب مردم ایران ندارد و نه قدس و نه تکبیر و نه راهپیمایی اوباش و نه جنایت، نجاتش نخواهد داد.*.