در یک ماه گذشته دور جدیدی از حملات نیروهای نظامی از زمین و هوا و آتشباری مناطق مرزی کردستان عراق بوسیله جمهوی اسلامی ایران آغاز شد. در ادامه این حملات ترکیه نیز با بمبارانهای شدید و بکار گرفتن نیروی نظامی و جنگنده های هوایی خود هماهنگ با جمهوری اسلامی حملات شدیدی را به این مناطق آغاز کرده است.
هر دو حکومت ایران و ترکیه هماهنگ با یکدیگر مناطق مرزی کردستان عراق را آماج حملات زمینی٬ نیروهای پیاده نظام و توپخانه و جنگنده های هوایی خود قرار داده‌اند. جمهوری اسلامی ایران، در مرزهای اشنویه، پیرانشهر و سردشت لشکرکشی گسترده ای را آغاز کرده است. در چند روز گذشته و همزمان با تشدید حملات هوایی ترکیه٬ جمهوری اسلامی ایران نیز بر شدت توپ باران مناطق مرزی که از یک ماه قبل ادامه داشته افزوده و از مرز “سیدکان” خطوط مرزی را پشت سر گذاشته و وارد خاک کردستان عراق شده است.
طبق اخبار رسیده ترکیه نیروهای نظامی بیشتری به مرز گسیل کرده است. در چند روز گذشته بارها مناطق مرزی در عمق خاک کردستان عراق را بمباران و تلفات و فجایع انسانی دلخراشی به بار آورده است. در نتیجه‌ی حملات نظامی و توپ بارنهای جمهوری اسلامی ایران و حملات بمب افکنهای ترکیه، شمار زیادی از مردم ساکن مناطق مرزی کشته و یا مجروح شده‌اند. دهها روستا غیرقابل سکونت و ساکنین آن آواره شده اند و خسارات و زیانهای مالی سنگینی به مردم وارد آمده‌است.
در هفته های اخیر مردم کردستان عراق٬ یکبار دیگر شکافته شدن زمین٬ توسط توپ و خمپاره٬ صدای ویراژ دادن هواپیماها و بمباران مناطق مرزی و صدای شیون و زاری کسانیکه عزیزانشان را از دست داده اند و صحنه فرار آوارگان را دیدند. صحنه هایی که برای سه نسل از مردم کردستان عراق٬ تقریبا روزمره بوده و با زندگیشان عجین شده است.
این بار باز هم مناطق مرزی ایران٬ عراق ترکیه در شمال عراق جولانگاه دخالت و سرکوبگری دو دولت ایران و ترکیه است. چه اتفاقی دارد می افتد؟ چرا این وقایع و دولت و یا به اصطلاح مسئولین دولتی در این منطقه و در کل عراق تقریبا سکوت کرده و عکس العملی نشان نمیدهند؟ حاکمان فعلی عراق چه میگویندو چه میکنند.؟ اینها سوالات و نگرانیهای روز مره مردم عراق و کردستان عراق است.
مردم عراق بعد از دیکتاتوری صدام حسین به حق انتظار داشتند در امنیت و آزادی و رفاه زندگی کنند. اما اشغال عراق بوسیله امریکا و متحدینش از یک طرف و رقابتهای منطقه ای و جهانی دو قطب تروریستی اسلام سیاسی و تروریسم دولتی غرب از طرف دیگر عراق را به میدان کشتار مردم و نابودی تمام زیرساختهای اقتصادی این کشور تبدیل کرد. مردم عراق در ادامه قتل و کشتارهای صدام حسین و حزب بعث٬ بعد از اشغال عراق برای چندین سال دچار سرنوشت بس خطرناکتر و نا امن تری شدند. مردم این کشور از سال ۲۰۰٣ میلادی به بعد به جای رهایی از دیکتاتور عراق و رسیدن به یک زندگی انسانی و آزاد٬ دچار نا امنی٬ ترور و کشتارها و ویرانیهای باز هم بیشتری شدند.
.
اکنون بعد از دو دهه دخالت نظامی قدرتهای جهانی در عراق٬ نا امنی و ویرانی بیشتری مردم این کشور را تهدید میکند. در این کشور یک بار دیگر رقابتها و کشمکش قدرتهای منطقه ای و جهانی اوج گرفته است و آینده مردم عراق را در ابهام فرو برده است. زندگی آنها را نا امن و در معرض جنگ و جنایتهای بیشتری قرار داده است.
دولت سرهم بندی شده و دست سازعراق٬ از متحدین آمریکا و جمهوری اسلامی و عربستان سعودی تشکیل و همین موضوع مبنایی برای ادامه کشمکش قدرتهای جهانی و منطقه ای از یک طرف و رقابت و جدال جریانات قومی و مذهبی در عراق شده است. در ادامه این کشمکش و جدال نیروها و دولتهای دخیل در حکومت عراق٬ ناسیونالیستها٬ اسلامیها و پس مانده های حزب بعث عراق و متحدین آمریکا و دیگر دولتهای منطقه و دسته جات مرتجع و ضد جامعه٬ کشور عراق با ناامنی باز هم بیشتری مواجه گردیده است. اکنون دولتهای جمهوری اسلامی و ترکیه برای گسترش نفوذ خود دست به اقدامات خطر ناکی زده اند که میتواند عراق را با خطرات بیشتری مواجه کند.
علاوه بر رقابت دولتهای منطقه و قدرتهای جهانی بر سر سهم خود در عراق٬ رقابت جریانات اسلامی و ناسیونالیست و قومپرست با همدیگر هر آن خطر اوج گیری جنگ و کشتارهای قومی و قبیله ای را نیز بیشتر کرده است. جمهوری اسلامی و ترکیه و عربستان سعودی به دلیل اختلاف منافع سیاسی و اقتصادی که با هم دارند٬ کشور عراق را به میدان رقابت خود تبدیل کرده و مردم این کشور را در معرض خطرات بسیار نگران کننده تری قرار داده است. هر سه این کشورها میکوشند٬ در عراق جاپای محکم تری برای خود بوجود بیاورند و با استفاده از نیروهای متحد خود و ترور و لشکر کشی و حملات هوایی و سرمایه گذاری و پول خرج کردن و… از این موقعیت بحرانی و بی ثباتی فعلی عراق بیشترین سهم را عاید خود کنند.
واقعیت این است که تاخت و تاز این دولتها و نیروهای ضد مردمی در این کشور بر متن شرایطی اتفاق میافتد که امریکا با لشکر کشی به عراق واشغال آن بوجود آورده است. آمریکا که میخواست با اشغال عراق به ژاندارم جهان بعد از ریختن دیوار برلین تبدیل شود٬ اکنون توان مهار دولتها و جریانات رقیب خود در عراق را هم ندارد. این شرایط به دلیل رقابتهای جهانی و منطقه ای دیگر دولتها و قدرتهای سیاسی و اقتصادی به آمریکا تحمیل شد٬ اما قربانیان این بحران و نا امنی مردم کشور عراق هستند. شکست آمریکا در رسیدن به اهدافش عملا میدان دخالت دیگر نیروهای سرکش و غیر متحد و یا رقیب آمریکا در داخل عراق و در منطقه را فراهم کرده است و اکنون این جریانات و دولتها در رقابت و مخالفت با آمریکا آینده کشور عراق را همچنان در معرض نا امنی و جنگ و ترور کشتار قرار داده اند.
آمریکا بعد از بمباران و جنایاتی که در این کشور مرتکب شد٬ بر روی نیروهای مذهبی و قومپرست و ارتجاعی سرمایه گذاری کرد و تلاش کرد با تقویت نیروهای متحد خود و تعمیق اختلافات قومی و مذهبی نیروهای رقیب را تضعیف و حاشیه ای کند. دولتهای جمهوری اسلامی و ترکیه و عربستان سعودی هم همین سیاست را به نسبت قدرت و نفوذشان پیش بردند. نتیجه آن شده است که هر کس به درجاتی به سهم و قدرت رسیده و مردم عراق تنها بازنده و قربانی این شرایط جهنمی شده اند.
دخالت دولتها و عوامل رنگارنگ ارتجاع در این کشور٬ آرامش و امنیت را از آحاد مردم سلب کرده و نا امنی و ناروشنی در آینده عراق همچنان بر زندگی مردم سایه انداخته است. در طول بیست سال گذشته روزی نبوده و نیست که مردم این کشور شاهد کشتار و نا امنی نشده باشند. روزی نیست که بمبی منفجر نشود و تعدادی قربانی نشوند٬ روزی نبوده و نیست که تعدادی دستگیر نشوند و تعدادی ربوده نشوند وخون تعدادی ریخته نشود. این تصاویر و اخبار انگار به نرم عادی زندگی در این جامعه تبدیل شده است.
با توجه به همه این فاکتورها اکنون کشتار و انفجار و نا امنی و رفتار مقامات و مامورین دولتی آمریکا و عراق با رفتار وحشیانه با زندانیان و شکنجه و آزار آنها توحش و بیرحمی را به به جزیی از نرم عادی رفتار و قانون در این جامعه تبدیل کرده اند. در مورد ابوغریب و رفتار وحشیانه با زندانیان در آن زندان بسیار بحث و اعتراض شد٬ اما کسی به قربانی شدن صدها نفر در زندانها و به اعدامهای مخفیانه در زندانهای عراق فعلا توجهی نمیکند. امریکا و مدافعین اجرای حکم اعدام صدام حسین عملا و قانونا ادامه مجازات اعدام را در این کشور به امری عادی و به عنوان نرم جامعه تحکیم کردند.
اکنون و در پس این تحولات رقابت آمریکا و متحدینش با دولتها و نیروهای داخلی و منطقه ای عملا استقرار امنیت و آرامش در این کشور را به امری پیچیده و فعلا غیر ممکن تبدیل کرده اند.
اخیرا جمهوری اسلامی و ترکیه مستقیم و با دخالت نیروی نظامی و بمبارانها و توپ بارانهای هوایی و زمینی به بهانه حمله به پژاک و پ.ک.ک هر کدام به دنبال تقویت نفوذ خود و نیروهای متحد خود در عراق و کردستان عراق هستند. این رقابتهای منطقه ای و جهانی با الفعل٬ کردستان عراق را به میدان لشکر کشی ارتشها و بمبارانهای نگران کننده ای تبدیل کرده است.
دولت عراق و حکومت منطقه ای کردستان عراق هم که از جریانات مختلف قومی مذهبی تشکیل شده اند هر کدام از آنها سرشان به یک و چند تا از این قدرتهای منطقه ای و فرامنطقه ای وصل است. عملا نه میخواهند و نه میتوانند در مقابل تجاوزکاریهای این دولتها عکس العملی جدی و تعیین کننده نشان بدهند. بنابر این مردم عراق در میان رقابت نیروها و دولتهای دخیل در این کشور در حالت انتظار بسر میبرند و افق روشن و آینده مطمئنی برای ادامه زندگی نمیبینند.
جمهوری اسلامی ایران با لشکر کشی و بمباران در مرزهای کردستان عراق تلاش میکند جریانات رقیب را تضعیف و جریانات مرتجع اسلامی متحد خود را تقویت و بر زندگی مردم کردستان عراق مسلط کند. دولت ترکیه هم مانند جمهوری اسلامی به بهانه جنگ با پ.ک.ک و پژاک علاوه بر اهداف داخلی لشکر کشی و بمبارانهای هوایی را برای تقویت نفوذ خود و کسب امتیاز بیشتر برای نیروهای متحد خود در عراق را بکار گرفته است.
مردم عراق تحت چنین شرایطی اکنون نه تنها با یک جامعه در هم ریخته ٬ نا امن٬ با کشتارهای روزمره و تبدیل کردن جامعه به میدان تاخت و تاز وحوش اسلامی و ناسیونالیستی بسر میبرند٬ بلکه با حملات نظامی دولتهای منطقه در زیر بمب و آتشباری جنگنده های ترکیه و ایران بسر میبرند و امکان و توان دفاع از خود و سد کردن این حملات را هم ندارند. دولت بغداد و دولت محلی کردستان هم تا کنون به طور ضمنی با این کشتارها همراهی کرده اند. عکس العمل آنها برای حفظ ظاهر فعلا به لفاظی و گله گذاری محدود بوده و خواهش کرده اند که ترکیه و ایران حملات خود را ادامه ندهند.
مردم کردستان عراق هم در زیر بمب و توپ و خمپاره هر روز با شرایط سخت تری از روز قبل در آوارگی و نا امنی بسر میبرند.
با توجه به این فاکتورها ما همه جریانات سیاسی مسئول و کمونیستها و سکولارها و آزادیخواهان عراق را به اقدام می مشترک و متحدانه فرا میحوانیم. مردم تحت ستم و معترض به این شرایط ٬ را باید به میدان آورد. باید در مقابل این فجایع روزمره قد علم کرد. باید بی کفایتی و همراهی دولت عراق و دولت محلی کردستان را افشا و محکوم کرد.
حزب کمونیست کارگری ایران خود را پشتیبان و همراه جبهه آزادیخواهی در عراق میداند و از همه نیروها و جریانات سیاسی مسئول درعراق و خارج از عراق انتظار دارد که به یاری مردم عراق و کردستان عراق برخیزند. باید به این اوضاع و فجایع انسانی خاتمه داد. مردم عراق و کردستان عراق انتظار دارند که نیروهای آزادیخواه و کمونیست و بشریت متمدن در بعد داخلی و بین المللی به میدان بیایند خواهان پایان دادن به این فجایع و سد کردن دخالت دولتهای سرکوبگر منطقه و پایان اشغال عراق و فراهم کردن دخالت مستقیم مردم در سرنوشت خود شوند.
۲۳ اوت ۲۰۱۱