دوم جون ٢٠١١ ٬ مذاکرات نه ماهه بین رهبران اتحادیه پست کانادا ومدیریت شرکت پست کانادا برای قرارداد چهار ساله جدید به شکست انجامید و کارگران قراراعتصاب را از روز بعد به اجرا گذاردند. آنان با هوشیاری تمام شکل اعتصاب چرخشی را برگزیدند که از شهر وینی پگ شروع می شد. در این نوع اعتصاب ٬ هر منطقه به نوبت ٢۴ یا ۴٨ ساعت اعتصاب میکند ومناطق دیگر نامه ها ومحموله های پستی شان را دریافت میکنند و بنا بر این میتوانند مراودات خود را با محدودیت هایی ادامه دهند. این شکل اعتصاب امکان میدهد اولا اعتصابیون ٬ حمایت مردم فرودست را که منتظر چک کمکهای دولتی ٬ ازکار افتادگی بازنشستگی و بیمه بیکاری شان بودند را از دست ندهند٬ امور کسبه و مغازه داران خرده پا را مختل ننمایند٬ و تداوم اعتصاب را تضمین نمایند. نیز اقدام دولت برای بردن لایحه بازگشت به کار و ختم اعتصاب به مجلس را به عقب بیندازند. آن ها اعتصاب چرخشی را بیش از هر شکلی مناسب شرایط بد اقتصادی کنونی میدانستند و این نشانه ی دورنگری و برنامه ریزی کارگران و رهبران شان بود.
اتحادیه سراسری پست کانادا با ۴٨٠٠٠ عضو٬ یکی از رادیکال ترین اتحادیه های کانادا میباشد. دنیس لمولن نماینده این اتحادیه ٬ خود را سوسیالیست میشمارد ودر بسیاری ازاکسیون های کارگری کانادا به عنوان سخنران دعوت شده و میشود. وی در اکسیون های حمایت از محمود صالحی و منصور اسانلو در برابر سفارت ایران در اتاوا و اکسیون های دیگر همواره شرکت داشته و سخنرانیهای پرشوری کرده است. اتحادیه پست کانادا اولین اتحادیه ای است که در سال ٬٢٠٠٨ از قطعنامه شماره ۵٠ اتحادیه خدمات عمومی کانادا در حمایت از مردم فلسطین و بایکوت اسرائیل حمایت نمود.
اعتصاب ٬ هم چنان که انتظار میرفت از حمایت فوری و فعالانه بازنشستگان پست و بسیاری از اتحادیه های محلی و سراسری کانادا از جمله اتحادیه کارگران خدمات عمومی انتاریو ٬ اتحادیه کارگران اتوموبیل سازی ٬اتحادیه معلمان انتاریو٬ اتحادیه کارگران معادن قلع سادبری و اتحادیه کارگران ذوب آهن و فلز کاران هامیلتون و بویژه کارگران کارخانه یو.اس. استیل که ماههاست در حالت اعتصاب/اخراج قراردارند٬ برخوردارشد. هم چنین ٬ کارگران پست که رابطه نزدیکی با مردم محلات دارند علیرغم دسیسه های دولت ٬ میدیا و مدیریت از حمایت نسبتا بالایی در میان مردم برخوردار بودند.
سازمان پست کانادا خواستار حذف کامل سیستم بازنشستگی موجود و جایگزینی آن با سیستم پس انداز بانکی شخصی برای استخدام های جدید ٬ کاهش مرخصی ها و مرخصیهای بیماری٬ حذف مزایای زنان کارگر٬ کاهش دستمزد استخدام برای کارگران جدید را از ٢۴ دلار در ساعت به حداکثر ۵/١٧ دلار در ساعت بوده و برای جبران کسر بود جه صندوق بازنشستگی پست کانادا٬(به مبلغ ٣/٣ بیلیون دلار) مدیریت میخواهد که تا ۵ سال به کارکنان تازه استخدام بازنشستگی تعلق نگیرد و ادامه مذاکرات را منوط به پذیرش این شروط می نمود. در مقابل اتحادیه مصمم بود که به هیچوجه از قرارداد کنونی عقب نشینی نکرده و اجازه تعرض به مدیریت ندهد.
یک هفته بعد از شروع اعتصاب٬ کارگران پست در عین حفظ موضع اعتصاب ٬ بااتخاذ تاکتیک کار داوطلبانه ٬ چک های حقوق بیمه بیکاری ٬بازنشستگی ها ٬ کمکهای دولتی و از کار افتادگی را به دست مردم رساندند. با این حرکت ٬ مردم به حمایت آنها مصمم تر شدند. کارگران قدم هایشان با حزم و دور اندیشی تحسین آمیزی بر میداشتند. با این اقدام آنها توانستند در واقع نتایج همه پرسی و آمارهایی را که یکی از دست راستی ترین روزنامه های کانادا منتشر کرد٬ خنثی نمایند. این روزنامه مدعی بود که نزدیک به هفتاد درصد سؤال شوندگان٬ مخالف اعتصاب پست هستند و موافق لایحه بازگشت به کار و با زیرکی تمام ٬ مشغول شکل دادن افکار عمومی علیه اعتصابیون بود.
روز چهاردهم جون ٬ شرکت پست کانادا در یک اقدام بی سابقه٬ درب ادارات پست کانادا را به روی کارگران و کارمندان بست و همه را اخراج کرد٬ همان کاری که یو اس استیل با فولاد کاران هامیلتون کرده.
اعتصاب / اخراج کارگران پست ٬ ١١ روز به طول انجامید و سپس دولت دخالت کرد و لایحه بازگشت به کار را به مجلس برد. آنها اعلام کردند که در طی این اعتصاب شرکت پست کانادا صد میلیون دلار سود ازدست داده است. یکی از رهبران اعتصاب گفت: ” معلوم شد این کارگران هستند که دارند این سودها را تولید میکنند ونه مدیران و مدیرعامل پست ٬ زیرا آنها وقتی کارگران در اعتصاب بودند٬ کارمیکردند. هم چنین معلوم شد که اگر آنها و مدیرعامل دیپک چاپرا کار نکنند٬ شرکت پست کانادا نفع خواهد برد! حالا می فهمید تولید کننده سود کیست؟”
مدیریت میگوید : با آنکه سالانه ٢۴٠٠٠ خانه در کانادا ساخته میشود ولی تعداد نامه ها ۵/١ درصد در سال کاهش یافته است. هم چنین تعداد نامه های پستی در طی ۵ سال گذشته ١٧ درصد کاهش یافته چرا که مردم بیش از پیش از فیس بوک٬ ایمیل ٬ موبایل و تکس استفاده می کنند.
لازم است بدانیم که حقوق مدیران پست کانادادرمیان ده رده ی اول بالاترین حقوقها ی دولتی کانادا قرار دارد. فوریه ٢٠١١ ٬ دیپک چاپرا مدیر عامل جدید شرکت پست کانادا با یک قرارداد ۵ ساله٬ با حقوقی بیش از ۶۵٠ هزار دلاردر سال استخدام شده و بازنشستگی و مزایایش نیز بالغ برهمین مبلغ می باشد. وی استخدام شده تا
” مدرنیزاسیون” شرکت پست کانادا را عملی نماید و”پست کانادا را از ورشکستگی نجات دهد چرا که صندوق بازنشستگی کارگران خالی است وتولید سود پائین است وجوابگوی پرداخت حقوق و مزایای کارگران نیست”. طنز روزگار است که کاهش وقطع خدمات عمومی٬ بیکارسازی ها٬ خصوصی سازی خدمات پستی و در نتیجه گران کردن استفاده از پست برای زحمتکشان وفرودستان٬ اخراج و تهاجم به اتحادیه ها و تشکلهای کارگران٬ محتوای این ” مدرنیزاسیون ” را تشکیل می دهد. مدیریت با کاهش و حذف حقوق و مزایای کارگران وانمود
می کند که کسر بودجه صندوق بازنشستگی را جبران خواهد کرد و بیکارسازی ها را بنا بر خصلت دوران اینترنت و زائد شدن بسیاری از خدمات پستی سنتی توجیه می نماید. در مقابل نمایندگان کارگران٬ طرح تعاونی کردن خدمات پستی را طرح نموده اند که بر اساس آن این خدمات توسط تعاونی های تحت کنترل کارگران کنترات می شود ٬ محدوده خدمات شرکت پست کانادا به تمام نواحی غیرشهری گسترش می یابد٬ کارگران بیکار نمی شوند و سوددهی شرکت تأمین می شود.
در اعتراض به بستن درها به روی کارگران و اخراج٬ راهپیمایی ها و تظاهراتهای گسترده کارگران پست در شهر های کبک٬ وینی پگ ٬ هالیفکس٬ سیدنی ٬ فردریکتون ٬ ونکوورو… حمایت مردم را جلب کرد ولی تغییری در سیاست مدیریت ایجاد نشد. درمقابله با بالا گرفتن مبارزات کارگران ٬ دولت محافطه کاران شتابزده دخالت کرد ودر هراس از بالا گرفتن حمایت از این مبارزات در سطح کشور که بنا بر خصلت گستردگی این صنعت ٬ سراسری و حتی جهانی است٬ لایحه بازگشت به کار را به مجلس برد . همراه با آن قراردادی چهار ساله با امتیازاتی به مراتب پایین تر از قرارداد مدیریت ارائه کرد که در آن هیچ جایی برای حکمیت و یا مذاکرات سه جانبه پیش بینی نشده بود٬ دستمزد استخدام جدید به ٨ دلار و حتی کمتر تقلیل یافته وسیستم پس انداز شخصی جایگزین بازنشستگی شده بود . این قرارداد با اعتراض کارگران و اتحادیه شان مواجه گشت.
لایحه به مدت ۵٨ ساعت در مجلس از سوی اپوزیسیون نیودمکرات به چالش کشیده شد. با آنکه مبرهن بود که دولت اکثریت محافظه کاران آن را خواهد گذراند٬ نیو دمکرات ها تلاش کردند با مناظرات پارلمانی آن را عقب بیندازند و مبارزه پارلمانی شان برای وارد کردن تصحیحات در قرارداد پیشنهادی دولت را جایگزین مبارزات حی و حاضر کارگران پست در خیابانها نموده و با پایان مناظراتشان با محافظه کاران در پارلمان ٬ پایان مبارزات کارگران را اعلام کنند٬ اما اتحادیه به سادگی از” کوششهای آنان در دفاع از کارگران” قدردانی نمود و گفت که کارگران به مبارزات خود ادامه خواهند داد چرا که امرمبارزه طبقاتی٬ امر زندگی و کار آنان است.
روز ٢٨ جون ٬ در حالیکه کارگران هنوز در خیابانها بودند ٬ لایحه به تصویب رسید. مناظرات نیودمکراتها توانست تنها ۵٨ ساعت آن را به تأخیر اندازد. اعتصاب پایان یافت وکارگران ناچاربه بازگشت به کار شدند. گفتنی است که در ١۵ جون ٬ یکروز قبل ازبستن درها به روی کارگران و اخراج عمومی آنها٬ چهارهزارو هشتصد تن ازکارکنان شرکت هواپیمایی ایر کانادا اعتصاب کردند و دولت بلافاصله قانون بازگشت به کار را تصویب و کارگران را به کار برگرداند. در همان مدت کوتاه اعتصاب٬ کارگران پست٬ با آنها اعلام همبستگی وهمدردی کردند .
نماینده اتحادیه کارگران پست کانادا٬ دنیس لمولن لایحه بازگشت به کار را غیرقانونی٬ تنبیهی و ناعادلانه خواند و اعلام کرد که این حمله به ابتدائی ترین آزادی های انسانی چون آزادی ابراز عقیده و بیان است وعمل دولت را تقبیح نمود وگفت که کارگران دولت را سو خواهند کرد چرا که حتی حق مذاکره برای قرارداد جدید را از کارگران سلب کرده است .
این بدان معنی است که دولت و مدیریت پست کانادا٬ تشکل اتحادیه کارکنان پست را حتی در همین قواره نیز موی دماغ خود دیده وتهاجم به کارگران نامتشکل را ساده تر میداند. این اعتصاب بار دیگر بر اهمیت تشکیلات برای پیشبرد مبارزه علیه سرمایه داران تأکید نهاد. اعتصاب پست نشان داد که مبارزه برای نان و بهبود شرایط کار جدا از مبارزه برای آزادی نیست و کارگران بدون دسترسی به تریبون آزاد قادر نیستند مطالبات حقه خود را به گوش مردم برسانند و حمایت فعال آنها را کسب کنند. هم چنین نشان داد که مبارزات پرشور کارگری ٬ چنانچه از رهبری متشکل سیاسی طبقاتی برخوردار نباشد و اساس سیستم سرمایه را هدف قرار ندهد٬ راه به جایی نخواهد برد.
به نقل از به پیش! شماره ۶۶، یکشنبه ۲۳ مرداد ۱۳۹۰، ۱۴ اوت ۲۰۱۱