قیام مردمی سال ۵۷ مرد م که با سوار شدن بر موج مبارزات مردمی و خواستهای انسانی آنها برای نان و آزادی گام بگام با کمک و یاری رسانی سرمایه جهانی در نطفه خفه گردید، در کردستان بواسطه شرایط ویژه ای که فراهم گشت و کمتر توهم داشتن توده ها به مذهب و جریانات اسلامی و آن جریاناتی هم که بشیوه ای حضوری در جامعه داشتند از جریانی موسوم به نمایندگی امام بخصوص در کردستان ؛ سنندج بنام صفدری و جریان دیگری به رهبری احمد مفتی زاده در مدتی کوتاه ماهیتشان و فرصت طلبی هایشان، اعتبار بدست آمده شان را بر باد داد و مردم کردستان و آزادیخواهان رادیکال و چپ و سوسیالیست با آگاهگری و سازمان یافته عمل نمودند که در رأس این جریانات جایگاه کو مه له و فعالین و سمپاتهای آن که تا قبل از ۲۸ مرداد در جمعیت دفاع از آزادی و انقلاب و متعافب آن با همان نام کو مه له در جامعه کردستان علنی و فعالیت داشتند.
رهبران و کادرهای آن حرکت اعتراضی و اجتماعی را در جامعه در گوشه . کنار از شوراهای کارگری- دانش آموزی- شورای زنان- اتحادیه های دهقانی مردم فقیر روستاها در مقابل زمینداران بزرگ و قدر قدرت منطقه همگی شرایطی را فراهم نمود که این ویژگی مأمن و مأوائی برای یک جنبش اعتراضی و مقاومت را در کردستان در بعد از پیام حمله به کردستان خمینی و عملی نمودن این دستور از جانب ریئس جمهور وقت ابوالحسن بنی صدر باجرا درآید و با یورش گسترده از زمین و هوا به کردستان و آغازش از پاوه و نوسود و فرستادن نماینده ویژه رهبر خمینی بنام صادق خلخالی و با محاکمات چند دقیقه ای و اعدامهای دسته جمعی در پاوه و سپس در سنندج، مریوان، سقز و ……. بجان جوانان آزاده و مبارز و معترض افتاده و بجرم آزادیخواهی تیرباران نمودند و این آزاده گان و مبارزان را در ادامه سیاستهای ارتجاعی شان از سر راه خود برداشتند.
همه این آزاده گان و مبارزان در طول قیام از فعالین همیشه در صحنه و میدان برای سرنگونی رژیم شاه تلاش گر بودند و رژیم تازه بقدرت رسیده اسلامی ایران این حرکات و اعتراضات را موی دماغ میدانستند و بهر شیوه ای با آن دشمنی میورزیدند و در جهت نابودیش میکوشیدند و لازم بذکر است حال که ۳۲ سال از این شرایط و درنده خوئی های رژیم علیه مبارزات عادلانه مردم میگذرد نتوانسته است مشروعیتی برای خود کسب کند.
یورش ۲۸ مرداد به کردستان در ادامه خود مقاومتی جانانه را در کردستان سازمان و فراهم نمود که به جنبش مقاومت شناخته شد و با مسلح شدن جریانات بخصوص کو مه له در مقابل این یورش وحشیانه از خارج شهرها آغاز و نیروهای رژیم را زیر ضرب گرفت و در شهرها نیز اعتراضات در ابعاد گوناگون ادامه داشت که این اعدامهای فرمایشی و چند دقیقه ای جمعی را در شهرهای پاوه- سنندج- مریوان- سقز و…….. را بدنبال داشت که روح انسانی مردم را بیشتر جریحه دار نمود و اعتراضات و مبارزات خود را ادامه میدادند.
این مبارزان که اعدام گردیدند از بهترین فرزندان راستین جامعه و در میان مردم شناخته شده و محبوب بودند که یادشان همیشه زنده و جاوید خواهد بود.
دراین میان یکی از این عزیزانی که در سنندج محکوم به اعدام گردید رفیق عزیز و یکی از رفقای ثابت قدم من بود، از دورانی دورتر همدیگر را می شناختیم؛ رفیق یدی فولادی سالیان طولانی هم محله ای و دورانی هم همکلاس و چه شب و روزهائی را در کنار هم با دوستان نگذراندیم و در دوران قیام هم از فعالین همیشه در میدان و سپس در جمعیت دفاع از آزادی و انقلاب برای حمایت از دستاوردهای قیامی که هر چه رژیم اسلامی بجلو میآمد بیشتر آنها را باز پس میگرفت ، در میدان حضور داشت تا در یکی از همین اعتراضات پس از یورش ۲۸ مرداد گرفتار این گزمه های عقب افتاده رژیم افتاده و آمدن خلخا لی جلاد با یک محاکمۀ چند دقیقه ای غیر انسانی در کنار جمعی دیگر جوانان مبارز شهر در فرودگاه شهر سنندج در مقا بل جوخه جنایت کاران رژیم قرار گرفتند و این سرو های ایستاده و مقاوم بر زمین افتادند ولی در قلب مردم آزاده ایران و کردستان همیشه زنده اند.
یاد این عزیزان در سالگرد یورش ددمنشانه رژیم اسلامی ایران به کردستان را گرامی میداریم و یاد یدی عزیز همیشه با من و در دلم زنده است!
اردشیر نصراله بیگی
مرداد ماه ۱۳۹۰ / اوت ۲۰۱۱ میلادی
یادشان گرامی باد!