مرداد ماه هر سال یادآور لشکر کشی جمهوری اسلامی به کردستان در سال ۱۳۵۸ است. این حمله نظامی  ضدانقلابی برای بستن پرونده انقلاب و فرستادن مردم به خانه هایشان بود. حداقل یک دهه طول کشید تا رژیم سرمایه داران در ایران  توانست با اعدام های دستجمعی سالهای ۶۰ آتش انقلاب را در ابعاد سراسری خاموش و با لشکر کشی همه جانبه از زمین و هوا و بمباران و توپ باران شهرها و مناطق مسکونی، مقاومت مسلحانه و مبارزات اجتماعی و توده ای کمونیست ها و کارگران و مردم زحمتکش کردستان را به عقب نشاند. با وجود آن جمهوری اسلامی اگر چه رژیم مطلوب سرمایه داران خرد و درشت و تضمین کننده کار ارزان و سودآوری سرمایه ها شده است، اما همواره و در مقاطع مختلف توسط کارگران، زحمتکشان تنگدست، زنان برابری طلب و جوانان آزادیخواه به چالش کشیده شده و سرنگونی رژیم خواست و آرزویی میلیونی است.
از جمله مبارزات توده ای علیه جنایات و زورگویی ها و سرکوبگری های جمهوری اسلامی، اعتصاب عمومی مردم کردستان در ۲۶ مرداد ماه ۱۳۸۴ است. به این ترتیب مرداد هر سال نیز یادآور این رویداد تاریخی در جنبش اعتراضی مردم کردستان است.
همزمان مرداد ماه امسال بار دیگر شاهد لشکر کشی وسیع جمهوری اسلامی به کردستان به بهانه تعقیب افراد مسلح پژاک است. صرفنظر از اهداف فرامرزی رژیم از جمله حمایت از دولت سوریه که بازنده فروپاشی حکومت بشار اسد جمهوری اسلامی هم خواهد بود، همچنین  پیغام به رقبا و بویژه دوستان منطقه ای خود در کردستان عراق و ترکیه مبنی بر اینکه حمایت دولت ترکیه از مخالفان دولت سوریه با حمایت بیشتر جمهوری اسلامی از اپوزیسیون ناسیونالیست کرد (پ ک ک) همراه خواهد بود…
اما این لشکرکشی اهداف دیگری را از جمله میلیتاریزه کردن کردستان، ایجاد فضای جنگی در سراسر ایران و بازگشایی پایگاه های نظامی و ایجاد قرارگاه های بزرگ سپاه پاسداران در مناطق مرزی که اکنون در جریان است، تعقیب می کند.
باید علیه این اهداف ضد انسانی و سرکوبگرانه وقلدری و زورگویی ها ایستاد. باید علیه کشتار مردم و از جمله کودکان و آواره شدن زحمتکشان مناطق مرزی کردستان عراق اعتراض گسترده ای توسط کارگران و مردم کردستان ایران و عراق سازمان داد. همچنین این لشکرکشی زنگ خطری برای مردم در سراسر ایران است که روزمره توسط سپاه پاسداران و بسیج و اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات رژیم تعقیب و مبارزاتشان سرکوب می گردند.
  تحولات جاری در منطقه بار دیگر اهمیت تجارب مبارزه توده ای وسازمانیافته و عزم و اراده مردم کردستان را که نمونه برجسته اش را در اعتصاب عمومی ۱۶ مرداد ۸۴ شاهد بودیم، خاطر نشان می کند.
مرداد ۹۰