کمترین چیزی که در مورد حجاب میتوان گفت این است که حجاب پرچم کثیف و خونین ارتجاع مذهبی است. امروز دیگر این نقش حجاب برای همه کس در ایران آشکار و روشن و غیر قابل انکار است. حکومت عهد عتیقی اسلامی شدیدا ضد زن است و تحقیر و بی ارزش شمردن زنان هویت اساسی آنرا تشکیل میدهد. تحقیر زنان در عین حال اهرمی برای به بند کشیدن کل جامعه است. این حکومت هر گاه که میخواهد تعرضی به بخشهای مختلف مردم بکند یاد حجاب و تفکیک جنسیتی می افتد. این روزها مجددا لشکر کف بر دهان آورده اسلام را دارند آماده میکنند تا برای تحمیل حجاب به زنان یورش آورند. وقتی که میخواهند به کارگر حمله کنند که حقوقش را نخواهد یاد حجاب می افتند. وقتی که میخواهند معلم ساکت شود یاد حجاب می افتند. کلا وقتی وحشت انقلاب کارگران و مردم وجودشان را فرا میگیرد با چماق حجاب جلو می آیند. میگویند این بار دستگیر میکنیم. این بار زندان میکنیم. این بار چنین و چنان میکنیم. اما همینکه امروز بعد از سی و چند سال تازه آخوندهای فسیل از این صحبت میکنند که “همانگونه که رضا خان زورکی چادر مردم را برداشت باید زورکی سرزنها چادر گذاشت”، خود این آیا نشان نمیدهد که زنان زجر کشیده اند و تلفات داده اند و زندان و تعرضات را چشیده اند اما حجاب این توق کثیف بندگی را نپذیرفته اند؟

جنگ بر سر حجاب یک جنگ طبقاتی است. و برنده این جنگ بطور قطع ما خواهیم بود. ما زنان و مردانی که در برابر تحجر و تعفن کپک زده و ضد انسانی عهد عتیقی، آزادی و انسانیت و آینده روشن را نمایندگی میکنیم. مفت خوران و چپاولگران و میلیاردرهای حاکم، بیش از ٣٠ سال است با توحش تقلا میکنند یک جامعه را از نظر حقوق اجتماعی به عهد جاهلیت و قهقرا عقب برانند تا بتوانند بساط مفت خوری و ثروت اندوزی شان را محفوظ نگه دارند. حجاب سمبل بردگی زنان است و بردگی زنان گام اصلی در بردگی کل کارگران و کل جامعه است. برای اینها مهم است که هر زنی یک پرچم سیاه اسلام را روی خود بکشد تا قدرقدرتی حکومت را هر لحظه در کوچه و خیابان به همگان یادآور شود. آن کودن هایی که مبارزه طبقاتی را از مبارزه زنان و مردان علیه حجاب و جدا سازی جنسیتی جدا و تفکیک میکنند، اگر ریگی در کفش نداشته باشند فهمشان از این جامعه شدیدا معیوب و محدود است.

رجز خوانی علیه زنان و برای تحمیل حجاب به زنان، فی الحال پاسخ خودرا گرفته است. اما میتوان با قاطعیت گفت که پاسخ محکمتری و قاطع تری را خواهد گرفت. این جامعه دارد با صدای رسا اعلام میکند که زیر بار نخواهد رفت. به تحقیر و توهین رضایت نخواهد داد. زجر و شکنجه و اعدام و زندان یعنی کل “زوری” که حاکمان داشته اند نتوانسته است قهقرای اجتماعی را به زنان و مردم این جامعه تحمیل کند. و برعکس امروز این ایستادگی جانانه زنان و کل مردم علیه حجاب و تفکیک جنسیتی است که در صفوف حکومت اسلامی سرمایه داران پژواک می یابد و آنها را بیش از پیش به جان هم می اندازد. حتی چهره های معلوم الحالی نظیر احمدی نژاد و شرکا صدایشان در می آید که نباید این اقدامات “سطحی و غیر عالمانه” را ادامه داد. و به هذیان گویی می افتند که “تفکیک جنسیتی نداریم اما دختران و پسران باید از هم جدا بنشنیند!” و میگویند “طرح تفکیک جنسیتی ٢۴ سال است روی زمین مانده است”.

تاریخ خونبار سی ساله جنگ و کشاکش بر سر حجاب این را بروشنی تاکید میکند که میتوانیم کمر این حکومت وحشی و عقب مانده را از همینجا بشکنیم و خواهیم شکست. میتوانند جنایت کنند و زندان و شکنجه و تعرضاتشان را ادامه دهند. میتوانند باز هم “زورشان” را بیازمایند. اما زنان ایران سر تسلیم ندارند. هرروز دارند این را نشان میدهند. هرروز دارند پرچم این حکومت را زیر پا له میکنند. در برابر چشمان همان لشکر کثیف اوباش سیاه پوش و مسلح حکومت کار را به جایی رسانده اند که هر روز ناچارند از بی حجابی زنان بنالند و کابوس بیینند.

با قاطعیت میگوییم که حکومت اسلامی سرمایه داران و مفتخوران در این زمینه محکوم به شکست کامل است. این را جنبش زنان و کلا جنبش آزادیخواهی در ایران تضمین میکند. هر معجزه ای از این حکومت ساخته باشد این یکی را نمیتواند عملی کند. این جامعه بطور قطع یک روز که چندان دور نخواهد بود حجاب و کل سیاست تفکیک جنسیتی را یک پارچه و هماهنگ دور خواهد انداخت و فریاد خواهد زد “آزادی زنان آزادی جامعه است” و آنرا عملی خواهد کرد.*