میلیتانت: رفیق مازیار واقعه طغیان های توده ای جوانان در شهرهای بریتانیا توجه جهانیان را به خود جلب کرده است. علل این طغیان ها را چگونه ارزیابی می کنید؟
م.ر: با درود به شما و خوانندگان میلیتانت. در ابتدا لازم است گزارش کوتاهی در مورد این واقعه بدهم.
پلیس بریتانیا پنجشنبه ۴ اوت ۲۰۱۱ بار دیگر جوانی به نام مارک داگان ۲۹ ساله را به قتل رساند.
پلیس ادعا کرده بود که این جوان به سوی آنان شلیک کرده و سپس آنان مجبور به شلیک گلوله به مغز وی شدند.
اما در ۱۰ اوت گزارش کمیته مستقل امور پلیس بریتانیا ادعا کرد که هیچ مدرکی وجود ندارد که دال بر این باشد که مارک داگان به سوی پلیس شلیک کرده است. در ضمن خانواده مارک در حدود ۴۸ ساعت هیچ اطلاعی در مورد فرزندشان از سوی پلیس دریافت نکردند.
عواقب این برخورد پلیس منجر به طغیان جوانان بیکار و فقیر شهر لندن (تاتنهام و هکنی در شرق لندن) شد که بلافاصله در چند روز به سایر مناطق فقیر نشین در لندن و شهرهای دیگر انگلستان گسترش یافت .و جهانیان را حیرت زده کرد.
در پاسخ به سوال شما در مورد این واقعه دو نکته قابل ذکر است:
اول، برخورد پلیس به ویژه نسبت به فرزندان سیاه پوستان و اطباع سایر کشورها بسیار سخت و شدید است. چند سال پیش بود که جامعه بریتانیا شاهد بود که پلیس با شلیک هشت گلوله به سر یک کارگر ۲۷ ساله ی برزیلی به بهانه شبیه بودن به یک ” تروریست” به قتل رسید.
بنابر گزارشات موثق به شکل روزانه در پاسگاه های پلیس دستگیرشدندگان به دلایل واهی مورد ضرب و شتم قرار می گیرند و در خیابان ها سیاه پوستان مورد بازجویی و جستجویی بدنی قرار گرفته که مورد تحقیر آنان می گردد. اینها همه نشان دهنده وجود گرایشات راسیستی در میان پلیس است.
دوم، طغیان اخیر در بریتانیا ربط مستقیمی به واقعه کشته شدن مارک داگان نداشته، که ریشه در بحران نظام سرمایه داری دارد. در چند روز پیش ما شاهد بحران عظیم اقتصادی دیگری به دنبال بحران بزرگ اقتصادی ۲۰۰۹- ۲۰۰۸، بوده ایم که باری دیگر بی مایگی بورژوازی حاکمه در تمامی کشورها و هم چنین بنیان سست نظام سرمایه داری جهانی را به نمایش گذاشت. در همان حال که پیامدهای این بحران ادامه دارد، به کارگیری برنامه های ریاضت اقتصادی و سایر “راه حل” های ارائه شده از سوی بورژوازی، به ایجاد نارضایتی های عمیق در بین بخش های عظیمی از توده های مردم منجر شده است.
درحالی که رهبران رفرمیست و حتی “انقلابی” در بحران های خود فرو رفته اند، توده های مردم مجبورند تا به مبارزات خودشان دست بزنند: اعتصاب در سراسر اروپا، تظاهرات دانشجویی در بریتانیا، شورش های شمال آفریقا و خاورمیانه و غیره. در شرایطی که رهبران رفرمیست هیچ گونه کارزاری برای مبارزه ارائه نمی کنند و بدتر از آن، حتی علیه رفرم اقداماتی می کنند، توده ها روش های جدیدی برای کنار زدن رهبران سنتی یافته و بنا به ابتکارات خود برای مبارزه در سراسر دنیا به خیابان ها آمده اند. بحران کنونی سرمایه داری، بارقه های بسیج میلیون ها نفر از مردم سراسر جهان را علیه ابزارهای سیاست ریاضتی روشن کرده است؛ سیاست هایی که بورژوازی گمان می کند به تثبیت نظام سرمایه داری منجر می شود. طغیان اخیر در بریتانیا نیز بخشی از این حرکات های توده ای اخیر در سراسر جهان است.
میلیتانت: موضع مارکسیست های انقلابی در قبال این طغیان چیست؟
م.ر: بدیهی است که طغیان اخیر به شکل خود انگیخته و بدون برنامه ریزی پیشین صورت گرفته و روش های بکارگرفته شده (از جمله حمله به مساکن خانواده های و سایر مراکز کسب کار دکان داران کوچک و غیره) نمی تواند در درازمدت تهاجم به نظام سرمایه داری را به فرجام برساند. جوانان بیکار و معترض برای مبارزه با سرمایه داری، باید خود را سازمان داده و به شکل درازمدت و متشکل در راستای نظام های فاسد سرمایه داری در سراسر جهان مبادرت کنند. واکنش های غیر سازمان یافته شده می تواند نتایج معکوسی برای پیشبرد مبارزه در بر داشته باشد.
از اینروست که مارکسیست های انقلابی ضمن حمایت از مبارزات جوانان در خیابان های بریتانیا علیه نظام سرمایه داری، و همچنان ضمن افشای پلیس سرمایه داری و دولت حاکم به عنوان مسببین اصلی این ناآرام ها، نمی توانند توافق با روش ها و اقدامات برنامه ریزی نشده داشته باشند. در واقع این واقعه بار دیگر ضرورت ایجاد یک سازمان بین المللی انقلابی را نشان می دهد. بدیهی است که در صورت نبود چنین سازمانی که قادر باشد جنبش های خود بخودی را سازمان دهد، جوانان بدون تجربه به این گونه روش ها روی می آوردند.
میلیتانت: با تشکر
۱۹ مرداد ۱۳۹۰