شباهنگ راد
در تاریخ جنبش کمونیستی دنیا ما با انسان‏ها و نام‏هایی آشنا گردیده‏ایم که بدون شک هر یک از آن انسان‏ها و نام‏ها در دوران خود در مقابل نظام‏های طبقاتی سرمایه‏داری از جایگاه والا و پر اهمیتی برخوردار بودند. انسا‏ن‏هایی که هم‏زمان با تفسیر و تشریح دنیای نابرابر و ظالمانانه در جهت دگرگونی بنیادی آن گام‏های عملی بر داشتند و در نهایت جامعه‏ی انسانی و عدالت‏خواه را جایگزین آن نمودند.

بطور یقین نظام‏های طبقاتی تلاش‏های مذبوحانه‏ی را بخرج داده‏اند تا نام و اعمال این بر هم زدگان نظم و آرامش دلخواه‏ی منفعت‏طلبان را از اعتبار انداخته و از اذهان عمومی پاک نمایند؛ امّا یاد آنان در میان‏ همه‏ی محرومان و ستم‏دیدگان دنیا بیادگار مانده است. "چه گوارا" از زمره آن انسان‏هایی‏ست که نام و اعمال‏اش همواره بر سر زبان‏هاست و افکار انقلابی وی سر مشق همه‏ی آزادی‏خواهان و جویندگان راه رهائی از قید و بندهای اسارت‏بار نظام‏های امپریالیستی‏ می‏باشد.

"چه" در ۱۴ ژوئن ۱۹۲۸ در آرژانتین چشم به جهان گشود و در میان خانواده، بدلیل اعتقادات‏اش به آرمانِ کمونیستی زبانزد بود. مطالعه‏ی آثار مارکسیستی – لنینیستی در عنفوان نوجوانی بر دانش سیاسی "چه گوارا" می‏افزود و او را در راه مبارزه با نظام‏های حاکم مصصم‏تر می‏نمود. انتخاب رشته‏ی پزشکی و سفر به کشورهای امریکای لاتین او را هر چه بیشتر با ریشه‏های فقر و نداری توده‏های محروم آشنا می‏نمود تا اینکه بالاخره در تماسی با برادران کاسترو در مکزیکوسیتی و ملحق شدن به جنبش ۲۶ ژوئیه، فعالیت‏های سیاسی – حرفه‏ای خود را آغاز نمود.

"چه گوارا" در این زمان با کوله باری از دانش و تجربه به همراه فیدل کاسترو و یاران‏اش آغازگر جنگی انقلابی علیه‏ی حکومت سرکوبگر باتیستا در سال ۱۹۵۶ گردید. فعالیت مبارزاتی – چریکی "چه گوارا" 3 سال بعد یعنی در سال ۱۹۵۹ به ثمر نشست و انقلاب کوبا در نبردی مسلحانه – توده‏ای به پیروزی نائل گردید. حکومت باتیستا به یاری "چه" و با دستان توانمند کارگران و زحمت‏کشان سرنگون گردید و چرخه‏ی جامعه‏ی انسانی، این بار در خطه‏ای از دنیا و بدور از حیات ظلم و تباهی به حرکت در آمد و همه در شکوفائی و بالندگی جامعه‏ی دلخواه‏ی خود در تقلا بودند. انقلاب کوبا به عبارتی به الگو و سمبل دیگر کشورهای تحت سلطه‏ی نظام‏های امپریالیستی تبدیل گشته بود.

با استقرار حاکمیت کارگران و زحمت‏کشان، "چه گوارا" چندین سال مسئولیت و پست‏های مهمی همچون ریاست بانک ملی و وزارت صنایع کوبا را بر عهده داشت. "چه" در این مدت علیرغم وظایف سیاسی، در عرصه‏ی عملی هم، به همراه کارگران و دهقانان در میادین تولیدی و در کشت‏زارها پای به پای آنان ایفای نقش می‏نمود تا اینکه سرانجام و بنابه اعتقادات انترناسیونالیستی‏اش و با کنار گذاشتن تمامی مسئولیت‏های کلیدی بمنظور بر پائی جنگِ انقلابی دیگری در سال ۱۹۶۶ ابتدا به کنگو و سپس به بولیوی عزیمت می‏کند.

از این زمان فعالیت "چه گوارا" وارد مرحله‏ی تازه‏ای گردید. دشمن در تلاش بود تا مانع‏ی، انقلابی دیگر گردد. بر همین اساس سازمان سیا به همراه سرکوبگران بولیوی با تمامی امکانات تلاش نمودند تا جنگ چریکی براه افتاده در بولیوی را در نطفه خفه نمایند. بنابراین نیروهای بی‏شماری را بمنظور کشف و سرکوبی "چه گوارا" سازمان داده بود. از هر امکان و افرادی سود می‏جست تا پناهگاه انقلابیون را کشف نماید. بالاخره دشمن طبقاتی کارگران و زحمت‏کشان موفق می‏گردد تا "چه گوارا"ی قهرمان را در ناحیه‏ی «نتاکروز» بولیوی به محاصره‏ی خود در آورد و بعد از چندین ساعت درگیری، "چه گوارا" را زخمی دستگیر نماید.

دشمن طبقاتی محرومان بر این باور بود که با دستگیری "چه گوارا" عمر افکار انقلابی او به پایان خواهد رسید. دستان او را به تخته‏ی کلاس بستند و رذیلانه در تلاش بودند تا او را بزانو در آورند و در این جنگ نابرابر، پیروز بدر آیند. امّا "چه گوارا"ی کمونیست با کینه و تنفر به دشمنان طبقاتی کارگران و زحمت‏کشان فریاد بر آورد: «می‏دانم که برای کُشتن من به اینجا آمده‏اید، شلیک کنید ترسوها، شما یک مرد را می‏کُشید». و بدین‏سان دشمن زبون با گلوله‏های سربی‏اش، قلب پاک‏ترین فرزند خلق را نشانه گرفت و آنرا از طپش باز داشت.

دشمن، جسم "چه گوارا" را از توده‏های ستم‏دیده‏ی جهان گرفت. امّا مشعل و آرمان مبارزاتی‏اش همچنان در ابعادی غیر قابل تصور شعله‏ور و برافراشته می‏باشد. "چه گوارا" جان باخت، امّا جسارت، قاطعیت و شجاعتِ بی‏نظیرش در برابر ارگان‏های تا بُن دندان مسلح نظام‏های امپریالیستی، شهره‏ی عام و خاص گردیده است. "چه گوارا" اکنون در میان ما نیست، امّا نام و افکار انقلابی و آوازه‏اش همواره با کارگران و زحمت‏کشان می‏باشد و تا ابد زنده خواهد ماند. انسان طراز نوین و بی‏نظیری که جنبش کمونیستی دنیا کمتر بخود دیده است.
۱۴ ژوئن ۲۰۰۷
۲۳ خرداد ۱۳۸۶