کشتار خرداد سال شصت که سر آغاز وحشیگری عریان رژیم جنایتکار اسلامی است که به اجبار نقاب از چهره بر گرفته و ماهیت واقعی خود را آشکار میکند .علیرغم مبارزات خونبار زحمتکشان بجان آ مده از دیکتاتوری شاه این مزدور امپریالیزم ،ترفند دخالت زود هنگام امپریالیزم آمریکا در جابجائی گماشته خود محمد رضا شاه مانع گسترش و اعتلای مبارزات زحمتکشان گردید و باردیگر توده مردم از اعماق تاریک قرون و اعصار توسط هیولای مذهب گزیده شدند.
خمینی در قیام در فردای بهمن ۵۷ برای کسب مشروعیت در کشتار و سرکوب نیروهای مبارز به اعدام بدون محاکمه عناصری از رژیم شاه پرداخت و آگاهانه در پی القای توهم انقلاب بودن رژیم زد بشری اسلامی خود در اذهان تودهای مردم بر آمد.
لایحه قصاص عصاره اندیشه دینی ولایت خمینی بذر خشونت و نفرت و دشمنی را در جامعه پاشید و با حاکم کردن روابط ۱۴ قرن پیش عربستان زمان برده داری، با براه انداختن بساط قطع دست و پا و چشم در آوردن و گردن زدن سنگسار و اعدام در ملا عام تمام روابط انسانی جامعه در پی تحول و آزادی ایران قرن بیستم را در حد روابط صحرای عربستان قرن ششم میلادی به عقب برد. ادامه جنگ عراق علیه ایران حاکمیت جنایت کار مذهبی را در اجرای مقاصد پلیدش در جهت حذف نیروهای فعال سیاسی آزادی خواه به ویژه چپ مستقل را بسیار کمک کرده و هرچه هارتر و خشن تر به جان آنان انداخت و کار وحشی گری را بدان جا رساند که در تابستان سال ۶۷ به کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی پرداخت جنایتی که در طول تاریخ نظیرش دیده نشده.
خمینی در ۲۷ مرداد سال ۵۸ گفت “ما اگر از اول قلم تمام مطبوعات مزدور را شکسته بودیم وتمام مجلات فاسد و مطبوعات فاسد را تعطیل کرده بودیم و حزبهای فاسد را ممنوع کرده بودیم و روسای آنها را به جزای خودشان رسانده بودیم و چوبهای دار در میدانهای بزرگ بر پا کرده بودیم و مفسدین و فاسدین را درو کرده بودیم این زحمت ها پیش نمی آمد من توبه می کنم از این اشتباهی که کرده ایم”
۲۸ مرداد سال ۵۸ دستور حمله وحشیانه به کردستان برای سرکوب مبارزات مردم منطقه و دیگر مبارزان توسط خمینی صادر گردید.
محمدی گیلانی اعلام کرد شورشیانی که در خیابان مجروح میشوند باید کارشان را تمام کرد .تظاهرکنندگان علیه حاکمیت اسلامی را باید در محل مقابل دیوار اعدام کرد وتوبه آنها پذیرفته نمیشود ومجازات را قران تعیین کرده مرگ با بد ترین وسیله دار.
روزانه صد ها زندانی سیاسی با درج مشخصات در مقابل جوخه های اعدام قرار میگرفتند که بسیاری از آنها جوانانی بودند جرمشان فروش نشریات سازمان ها واحزاب سیاسی مخالف رژیم بود.علاوه بر این جنایات علنی، در بین سالهای ۶۰ تا۶۳ حدود بیست هزار مفقودالاثر نتیجه جنایت رژیم در ایران است.
تاریخ سه دهه واندی حاکمیت وحشیانه فاشیزم مذهبی در ایران،به روشنی راه برون رفت از این فاجعه امپریالیستی را پیش روی مبارزان و پیشروان راه رهایی زحمتکشان وجامعه گرفتار را عرضه میدارد وراهی نیست جز سرنگونی تمام وکمال این نظام مافیای جنایتکار قرون وسطایی در خدمت اهداف سیستم سرمایه داری جهانی.اتحاد اقشار پیشرو وآزادیخواه تحت سازماندهی مخفی وعلنی تشکل های آگاه طبقه کارگر وایجاد بازوهای دفاعی خویش وخیزش توده ها بر علیه حاکمیت سرمایه درنده خوی فاشیزم مذهبی.
زنده باد سوسیالیسم !
نابود باد امپریالیسم !
سرنگون بادجمهوری اسلامی ایران !
فیروز سلیمانزاده
۱۸ ژوئن ۲۰۱۱