بهرام رحمانی
bamdadpress@ownit.nu
دانش جویان چپ و آزادی خواه و برابری طلب دانشگاه های ایران، به ویژه در مقطع ۱۶ آذر سال گذشته، صف خود را از گرایشات ناسیونالیستی، لیبرالی و مذهبی جدا کرده اند. و این جدایی را نه تنها در سطح نظری با دفاع از سوسیالیسم مارکس و انگلس و لنین، بلکه در پراتیک خود نیز به نمایش می گذارند، مسیر سیاسی و اجتماعی درستی را در پیش گرفته اند.
تاکید این رفقا، بر پیوند جنبش دانش جویی، جنبش زنان و دیگر جنبش های برابری طلب و تحت ستم با جنبش کارگری، جهت گیری کارگری – طبقاتی آن ها را به روشنی در مقابل جامعه قرار می دهد. آن ها بر این امر واقفند که اگر جنبش کارگری در پیشاپیش همه این جنبش ها، طرح ها و نقشه عمل های آگاهانه و هدفمند خود را در مبارزه طبقاتی دایمی بر علیه سیستم سرمایه داری از یک سو، و سازمان دهی انقلاب اجتماعی برای برانداختن حاکمیت طبقه سرمایه دار و تحقق حاکمیت طبقه کارگر را با افق و چشم انداز سوسیالیستی در مقابل خود و کل جامعه قرار دهد، سرمایه داران و حکومت آن ها جرات نخواهند کرد به سرکوب های اجتماعی دست بزنند. و فقر و فلاکت اقتصادی را بر مزدبگیران تحمیل کنند. اما مهم ترین ضعف امروزی طبقه ما، پراکندگی اعتصابات و اعتراضات و عدم تشکل سراسری این طبقه است. اگر همین امروز اعتصابات و مبارزات اجتماعی جاری در جامعه ایران، رهبری و تشکل سراسری خود را با اتکاء به روابط و مناسبات شورایی پیدا کند، نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی، هرگز جرات نخواهند کرد به این شکل وحشیانه و عنان گسیخته در خیابان ها به زنان و جوانان هجوم وحشیانه ببرند و فعالین جنبش کارگری، جنبش زنان و جنبش دانش جویی را تهدید و تعقیب و زندانی کنند.
طبقه ما، یک طبقه قدرتمند اجتماعی و تنها طبقه ای است که کل بشریت را از یوغ و ستم و استثمار سیستم کاپیتالیستی رها خواهد کرد. بنابراین، حضور فعال در مبارزه متشکل و متحد این طبقه، خدمت بزرگی به انسان و نیازها و آزادی هایش است.
از جمله اقدام عملی دانش جویان چپ و آزادی خواه دانشگاه های تهران، در پیوند جنبش دانش جویی با جنبش کارگری، ابتکار و طرح جدیدی است که آن ها در شرایط کنونی در دفاع از کارگران زندانی محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی و اخراجی و صندوق اعتصاب آغاز کرده اند.
این طرح از روز یک شنبه ششم خرداد، با قرار دادن صندوق های جمع آوری کمک مالی و همچنین پخش بروشورهای این برنامه در دانشگاه تهران آغاز به کار کرد که مورد استقبال دانش جویان این دانشگاه قرار گرفت.
درباره این اقدام انسانی و اجتماعی، در بروشورهایی که توسط این دانش جویان منتشر شده است می خوانیم:
«محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی کارگران زندانی هستند که به دلیل تلاش برای برگزاری مراسم مستقل روز جهانی کارگر در زندان به سر می برند. جنبش دانش جویی که طی چند ساله اخیر با شعار اتحاد جنبش دانش جویی با جنبش کارگری به صحنه آمده است باید برای کمک به حضور نیرومند جنبش کارگری در مبارزات اجتماعی و سیاسی و اعلام همبستگی خود با کارگران گام های عملی جدی بردارد. کمک به شکل گیری صندوق اعتصاب و جمع آوری کمک مالی برای کارگران زندانی و اخراج شده از جمله این گام های عملی است. در این راستا عده ای از فعالین جنبش دانش جویی تصمیم به اجرای "طرح حمایت از کارگران زندانی" گرفته اند تا گامی کوچک در این راستا بردارند. تمامی وجوه حاصل از فروش جزواتی که در دست دارید و نیز کمک های مالی به این صندوق، در اختیار خانواده های این سه کارگر زندانی قرار خواهد گرفت. دست تمامی کسانی را که برای ساختن دنیایی بهتر می جنگند به گرمی می فشاریم.»
این طرح از روز یک شنبه ششم خرداد، در دانشکده حقوق دانشگاه تهران آغاز به کار کرد. و در ادامه این طرح روز دو شنبه هفتم خرداد، دانشکده های ادبیات و علوم دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی شریف و دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه به این طرح پیوستند.
در دانشکده های ادبیات و علوم دانشگاه تهران این اقدام با ممانعت و برخورد حراست مواجه شد و دو تن از دانش جویان به ساختمان مرکزی حراست منتقل شدند. همچنین عده ای از اعضای انجمن اسلامی در دانشگاه صنعتی شریف سعی کردند تا مانع از برگزاری این طرح در دانشگاه شریف شوند.
دست این دانش جویان را باید به گرمی فشرد و به حمایت و پشتیبانی همه جانبه از طرح آن ها برخاست. شکی نیست که این طرح از یک سو الگویی برای دانش جویان چپ و آزادی خواه دانشگاه های سراسر ایران خواهد بود و از سوی دیگر طبیعی ست که همه فعالین جنبش های اجتماعی در ایران، در دفاع از این طرح انسانی، آن را به بخش های دیگر جامعه و میادین شهرها، به ویژه به کارخانه ها و صنایع بزرگ کارگری بکشانند.
مسلم است که اگر کارگران صنایع بزرگ هم چون صنایع نفت، پتروشیمی، ماشین سازی و غیره به دفاع از مبارزه بر حق خود و کل کارگران از جمله حق آزادی تشکل، اعتصاب و بیان، افزایش دستمزدها متناسب با تورم و گرانی واقعی در بازار برخیزند و خواهان آزادی فوری محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی کارگران زندانی و دیگر زندانیان سیاسی و همچنین لغو حکم پنج سال زندان تعزیری منصور اسانلو شوند، سران و سرکوبگران حکومت سرمایه داری اسلامی، جرات و قدرت مقابله با آن ها را نداشته و عقب نشینی خواهند کرد.
با امید و آرزوی این که فعالین کارگری صنایع بزرگ هر چه زودتر موانع سر راه خود را پشت سر بگذارند و به طور علنی دست اندرکار سازمان دهی تشکل های مستقل توده ای در کلیه واحدهای کارگری شوند.
شایان ذکر است که شعبه ۱۴ دادگاه انقلاب تهران، منصور اسانلو، رییس هیات مدیره سندیکای شرکت واحد را به تحمل پنج سال حبس تعزیری محکوم کرد. به گزارش خبرگزاری های حکومتی، قاضی شعبه مزبور پس از رسیدگی به این پرونده، این فعال کارگ
ری را به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به تحمل چهار سال حبس و بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» به تحمل یک سال حبس و در مجموع به تحمل پنج سال حبس تعزیری محکوم کرد.
همچنین کمیته دفاع از محمود صالحی، هشتم خرداد، اعلام کرده است که طی تماس تلفنی محمود صالحی با نجیبه صالح زاده، دوشنبه هفتم خرداد، وی اطلاع داد که وضعیت جسمانی اش بسیار بحرانی است به طوری که درد کلیه همراه با افت فشار، سلامتی وی را به مخاطره انداخته و خواستار رسیدگی فوری پزشکی به وضعیت جسمانی اش شد.
این کمیته، بار دیگر از کارگران و تمامی انسان های برابری طلب و آزادی خواه درخواست کرده است که خواستار آزادی محمود صالحی شده و در اسرع وقت امکانات پزشکی مناسب جهت مداوای ایشان فراهم گردد.
دانش جویان چپ و آزادی خواه دانشگاه های تهران، در حالی این طرح را به مرحله اجرا می گذارند که نیروهای ارتجاعی بسیح و حراست، بیش از هر زمان دیگری دانش جویان معترض و چپ را تهدید و تعقیب و زندانی می کنند و یا نشریات و وبلاگ ها و سایت های آن ها را تعطیل می نمایند. اما با وجود این همه وحشی گری سران و نیروهای سرکوبگر حکومت اسلامی، این دانش جویان با جسارت بی نظیری به درستی تشخیص داده اند که اگر طبقه کارگر به عنوان یک طبقه آگاه با سلاح سوسیالیسم علمی در پیشاپیش جنبش های اجتماعی قرار نگیرد اولا این جنبش ها در هر سطحی هم مطالباتی را کسب کنند، امکان پس گرفتن آن ها از سوی حاکمیت دور از انتظار نیست. دوما، هر قدر هم جنبش های دیگر پیشروی کنند اما طبقه کارگر به هر دلیلی در صف مقدم تحولات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جاری قرار نگیرد، این تحولات توسط نیروهای فرصت طلب و بورژوازی غصب خواهد شد. از این رو، این دانش جویان به درستی تشخیص داده اند که زندانی کردن فعالین کارگری، با هدف زهر چشم گرفتن از فعالین همه جنبش های اجتماعی برابری طلب، به ویژه جنبش کارگری صورت می گیرد که به برگزاری مراسم مستقل اول ماه مه، هشت مارس، ۱۶ آذر و برپایی تشکل های مستقل کارگری ضدسرمایه داری اقدام کرده اند. بنابراین، دفاع از رهبران و فعالین کارگری و خواهان آزادی فوری و بدن قید و شرط آن ها از زندان، دفاع از جنبش کارگری و شان و حرمت انسانی و آزادی هایش است.
مسلم است که در خارج کشور، باید کمپین آزادی محمود صالحی، شیث امانی و صدیق کریمی و لغو حکم غیرانسانی بر علیه منصور اسانلو را هر چه بیش تر گسترده تر کرد و همانند طرح و تلاش دانش جویان چپ و برابری طلب دانشگاه های تهران، طرح ها و ابتکارات جدیدی را به مرحله اجرا گذاشت.
هشتم خرداد ۱۳۸۶ – بیست و نهم مه ۲۰۰۷