مهرنوش موسوی : از ماهها قبل تصمیم گرفته بودم تا در کنگره ششم حزب کمونیست کارگری ایران شرکت کنم. تصمیم خود را برای رزرو کردن محل اسکان به اطلاع رفقای حزب کمونیست کارگری نیز رساندم. متاسفانه به دلیل گرفتاری شخصی تا آخرین لحظات موفق به عملی کردن این تصمیم خود نخواهم شد. همین جا از رفیق آرش سرخ از سازمان جوانان کمونیست و از رهبری این سازمان که از من و رفقای حزب حکمتیست دعوت به عمل آوردند، صمیمانه تشکر و قدردانی میکنم. برای سازمان جوانان کمونیست و اعضاء و کادرها و رهبری حزب کمونیست کارگری برای برگزاری این مجمع سیاسی مهم آرزوی موفقیت دارم.

رفقا!
کنگره حزب شما درست در بحبوحه جدال کارگران ایران در اول مه بر علیه کارفرمایان و دولتشان تشکیل میشود. هنوز زنگ صدای کارگر در خیابانهای تهران در گوش همه هست که علیه سرمایه و در دفاع از زندگی و انسانیت شعار میدهند. دانشگاهی نیست که میدان رودررویی یک جنبش تشنه عدالت، تشنه حرمت انسانی نباشد. خیابانی را سراغ ندارم که هر از گاهی رهگذرانش سینه برای کرامت زن سپر نکرده باشند. مجمع سیاسی حزب شما درست وسط این میدان جنگی که در ایران برپاست تشکیل میشود.
کنگره حزب کمونیست کارگری باید رو به این جنگ، رو به مردم، رو به جامعه ایران، به مردمی که اینجا و آنجا حتی با دست خالی هرگز دست از مبارزه برای عدالت و حق، آزادی و برابری بر نداشته و بر نمی دارند سخن بگوید. این حق مردم ایران است که از کمونیستها بخواهند رویشان را برای سخن گفتن به آنها بکنند. برای این مبارزه راه و چاره پیدا کنند. برای پیروز شدن در این جنگ سخت به مردم کمک کنند. برای مردم ایران هیچ راه دیگری، هیچ راه میانبر دیگری به جز پیروز شدن وجود ندارد. تمام نسخه های مخملی و غیر مخملی، از بالا و با بند و بست، تمام راههای که بوی دلارهای آغشته به خون و گشنگی کارگر ایرانی در منطقه میدهد، راههای جنگی و محاصره گرایانه به عنوان نسخه های ریاکارانه در برابر این مبارزه شکست خورده است. دشمنان مردم الان در بی افقی مطلق به سر می برند. هیئت حاکمه آمریکا در راس این بی افقان قرار دارد. اسلام سیاسی برای نگهداشتن خودش میخواهد منطقه را به سیاهی بکشاند. نباید گذاشت مردم در جنگ علیه این سیاهی تنها بمانند، یا اینکه درست در بزنگای مبارزه شان کمونیسم و عدالتخواهی برای پیروز شدن در دسترسشان نباشد. فقط کمونیستهایی که رویشان به مردم است، فقط کمونیستهایی که به جای اینکه در باره مردم حرف بزنند، با مردم حرف میزنند، میتوانند شریک این راه، و ضامن پیروزی مردم باشند. فقط آنها میتوانند بفهمند کجا مردم مصممند، کجا مرددند، کجا نگرانند، کجا غمزده اند، کجا شادند و کجا محتاج امیدند. مردم با و یا بدون کمونیستها مبارزه علیه بی عدالتی را تعطیل نمی کنند. مبارزه برای عدالت همزاد بی عدالتی و ظلم است. مردم دست بردار نیستند، مگر میشود بدون مقابله با این بربریت کاپیتالیستی دم از کرامت و انسانیت و حق زد؟ مردم این مبارزه را تعطیل نمی کنند. بدون مارکس نکردند، بدون لنین نکردند، بدون منصور حکمت هم، ولو اینکه راهشان بسیار سختتر شده است، نکردند. مهم این است که کمونیستها به مردم نشان بدهند که مجاهدات و فداکاریهایشان، سختیها و مشقاتشان پایانی دارد. نشان بدهند که آنها میتوانند با کمک آینده نگری کمونیستها ، تحزب سیاسیشان ، قدرت جمع کردن انسانها و متشکل کردنشان، درایت و هوش و ذکاوتشان در تحلیل تاکتیکهای دشمن و طرحریزی نقشه ضد حمله مردم، افق و آینده ایی که ترسیم میکنند پیروز بشوند. مردم بدون ما هم می جنگند، اما همیشه این جنگها و رشادتها در یک نقطه باعث شکست مردم و پیروزی موقت دشمنان آنها میشود. این نقطه آنجایی است که مردم امیدشان را به خودشان و به جنبششان از دست میدهند. و این نقطه آن مکانی است که کمونیسم کارگری را از همه جنبشهای غیر عدالتخواهانه در نزد آنها متفاوت میکند. کمونیسم کارگری قبل از هر چیز به اینجا تعلق دارد، به امید و اعتقاد انسانهای بیشمار و نسلهای پی در پی برای ساختن یک آینده بهتر، یک جهان بهتر، بدست خود انسان و ضروری بودن و میسر بودن آن.
بلند کردن پرچم امید مردم و اعتمادشان به نیروی خودشان برای پایان دادن به این مصائب حداقل انتظار از کمونیستها و از جمله مجمع سیاسی شماست. امروز کمونیستهای ایران میتوانند با فکر و عمل خود و بویژه با عمل خود کاری بکنند که مردم امیدشان تقویت شود، یا بر عکس امید مردم لطمه بخورد. مجمع سیاسی شما در مرکز این توجهات از این نظر قرار دارد. من امیدوارم که همسنگران کمونیست کارگری این نیاز مردم را در صدر دستور خود قرار داده بیش از پیش برای آن بکوشند. رو به مردم ایران در باره مقدرات مبارزه آنها به تبادل نظر پرداخته، راه حلهای خود را به کارگران و مردم، به زنان و جوانان ارائه دهند تا جامعه حق تصمیم گیری پیدا کند.
واقعیت این است که از زمانی که توسط منصور حکمت درهای کنگره ها به روی مردم ایران باز شده است، دوست و دشمن نظاره گر نحوه تجمع و بحث و تبادل نظر کمونیستها و سیاستهای ارائه شده از سوی آنهاست. امیدوارم که این مجمع شما دوستان مردم را شاد، قلوب دوستداران حکمت عزیز را به هم نزدیکتر و دشمنان مردم و در راس آنها رژیم جنایتکار اسلامی را خفت داده، سر جایشان بنشاند. نومیدی را از آن صفوف درهم ریخته آنها کند.
بسیار متاسفم که نمی توانم در کنگره حزب کمونیست کارگری شرکت، با شما به بحث و نقد و تبادل نظر جهت قویتر کردن صف اعتراض کمونیستی بپردازم. امیدوارم در فرصتهای دیگری حتما این امکان فراهم شود. حزب کمونیست کارگری خانه و سقف بسیاری از کمونیستها و انقلابیون هم در خارج و هم در داخل کشور است که برای آزادی و برابری می جنگند.
برای تک تک شما عزیزان آرزوی موفقیت و پیروزی دارم.

مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد حکومت کارگری!
درود و سلام بر منصور حکمت که در همه لحظات مبارزه مردم برای انسانیت حضور دارد!

مهرنوش موسوی ۲۱ مای ۲۰۰۷