به دنبال اعلام قتل بن لادن توسط سازمان جاسوسی و تروریستی آمریکا و تأیید مرگ وی توسط القاعده،  نمازمیت توسط هواداران بن لادن در شهر سقز خوانده شد.  انجام چنین مراسمی با هر کمیت و کیفیتی نشان از یک خطر جدی و حضور تروریست های اسلامی در کردستان دارد. انجام این مراسم در کنار تحرکات تروریستی گروه موسوم به سلفی ها که در چند ماه گذشته موجب ترور چندین نفر و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم شده و حضور برخی از تروریستهای اسلامی کردتبار در پاکستان،افغانستان و گوانتامو همه و همه نگرانیهای جدی را برای قطب رادیکال و آزادیخواه کردستان و ایران ببار آورده است.در این نوشته کوتاه سعی می شود به برخی از جوانب این ویروس مرگبار اشاره شود.

۱-خطر تروریسم اسلامی در کردستان را باید جدی گرفت و برسمیت شناخت.علیرغم وجود یک قطب سیاسی چپ و رادیکال در کردستان، تحرکات تروریسم اسلامی و اسلام سیاسی را نباید دستکم گرفت.باید پذیرفت که  کردستان ـ آنگونه که بسیاری از جریانات سیاسی و از جمله جریانات ” چپ” می پندارند ـ فقط مرکز افتخارات و حماسه ها نیست بلکه جای مخاطرات و نگرانی ها نیز هست. مراسم یادبود بن لادن در سقز فقط بخش کوچکی از تصویر بزرگتری است که با درجه ای از تفاوت تمامی مناطق ” سنی نشین ” کردستان را در بر می گیرد و فعالیت انواع و اقسام گروههای بنیادگرای اسلامی در هیأت مساجد، محافل،نهادها و تیم های ترور در کردستان بوضوح قابل مشاهده است. همه شواهد نشان می دهد که معادلات سیاسی کردستان بهم ریخته و نمی توان با معیارها و الگوهای قبلی جامعه کردستان را تحلیل کرد.مخرب ترین متد در برخورد به تروریسم اسلامی در کردستان دستکم گرفتن جریانات اسلامی وندیدن قدرت مانورو تخریب آنهاست. هر درجه از بنیادگرایی اسلامی بزرگترین تهدید برای مدنیت جامعه می باشد.

۲-زمینه ها و عوامل رشد تروریسم اسلامی هر چه باشد نباید از پتانسیل مخرب و ویرانگر آن غافل ماند. یکی از دیدگاههای مسلط بر جامعه دیدگاه ” توطئه گرایانه” است که همه چیز را دسیسه جمهوری اسلامی می پندارد و می خواهد با این تز ضعیف از طرفی زمینه ها و نیروهای مادی عروج و افول جریانات اسلامی را نادیده گیرد و از طرف دیگر تصویری دلبخواه و منطبق با تبلیغات سیاسی گروه یا حزب خود از کردستان بدهد و در نوستالژی یا رؤیا جا خوش کند.  بدیهی است که عروج و افول اسلام سیاسی و تروریسم اسلامی در کردستان جدا از عوامل جهانی و منطقه ای نیست و می توان در یک سطح کلی تر،آن را در چهارچوب سیاستهای کلان بورژوازی جهانی در تقابل با طبقه کارگر و کمونیسم مورد ارزیابی قرار داد. در اینجا به برخی از زمینه های خاص رشد بنیادگرایی و تروریسم اسلامی در کردستان اشاره می شود. پس از انقلاب ۵۷ و ایجاد فضای سیاسی نسبتاً آزاد به دلیل موقعیت ویژه و تداوم انقلاب، کردستان به مرکز رادیکالیسم انقلابی تبدیل شد. بدیهی است که افق و  امیال و آرزوهای قطب رادیکال و آزادیخواه جامعه با امیال و اهداف جنبش های اسلامی در تعارض قرار دارد. از  همان دوران جریان بنیادگرای دینی مکتب قرآن که نماینده افق سیاسی جمهوری اسلامی در کردستان ( با تفاوت های میکروسکوپی) بوده به تقابل مسلحانه با جنبش  کمونیستی و سکولار پرداخت. تحولات بعدی درون جریان مکتب قرآن و تغییر استراتژی و تاکتیک آنها در سی سال گذشته هرگز نمی تواند ما را از درک این حقیقت غاف کند که بنیادگرایی اسلامی در کردستان ریشه در جریان مکتب قرآن دارد. یکی دیگر از زمینه های رشد جریانات اسلامی، باز شدن فضای سیاسی به نفع جناح “اصلاح طلب” دوران خاتمی بود که توانست گفتمان سیاسی جامعه را به نفع ترندهای سیاسی درون خانوادگی “اصلاح طلب” و از جمله ” روشنفکری دینی ” تغییر دهد. این وضعیت به جریاناتی مانند مکتب قرآن اجازه داد خود را در گفتمان سیاسی غالب در دوران ” اصلاحات” آپدیت کند و با امتزاج در ناسیونالیسم کرد ترند جدیدی بوجود بیاورد و بخش وسیعی از نیروی ناسیونالیسم کرد را ببلعند که نقطه اوج آن را در انتخابات مجلس  می توان دید. این فضا به مکتب قرآن و بنیادگرایان دینی اجازه داد تا به مدت یکدهه با فراغ بال و آسایش خاطر پایه های فکری خود را در میان اقشار خرده بورژوازی و طبقه متوسط شهری تحکیم بخشند و نیروی مادی بنیادگرایی اسلامی را با تمام دسته ها و باندها فراهم نمایند. از دیگر عوامل رشد جریانات اسلامی فقر و فلاکت حاکم بر جامعه و توان مالی این جریانات است. منابع مالی این جریانات به آنها اجازه می دهد در سطح نسبتاً گسترده ای نقش بنگاههای خیریه و کاریابی برعهده بگیرند و تعدادی از اقشار محروم جامعه را بسوی خود جلب کنند. در برخی از موارد جریانات اسلامی میلیتانت با طعمه مواد مخدر هم توانسته اند جوانان درگیر اعتیاد و بی افق را به سوی خود جذب کنند.
 
۳-جامعه باید حول آزادی و برابری قطب بندی شود. در سی سال گذشته معادلات سیاسی در کردستان تغییر کرده است ودر حال حاضر از نظر سیاسی قطب بندی مشخصی در جامعه کردستان وجود ندارد. در بیست سال گذشته بخشی از “چپ” عملاً به اردوی ناسیونالیسم کرد پیوسته و جریانات اسلامی تا حدود زیادی توانسته اند در ناسیونالیسم کرد ادغام شود. بی افقی سیاسی بر بسیاری از احزاب حاکم است واین وضعیت بیش از هر چیز موجب کمرنگ شدن تفاوت ها و در نتیجه ابهام و ناروشنی در سیمای احزاب و جریانات سیاسی شده است. گرچه تروریسم اسلامی و سلفی ها زشت ترین چهره اسلام سیاسی و تنها بخش میلیتانت آن هستند، اما این واقعیت نباید ما را از بخش ” میانه رو” و بخشاً محافظه کار اسلام سیاسی غافل کند. در حال حاضر در کردستان اسلام سیاسی دارای چندین جناح و فرقه می باشد که در عین اختلافات جزئی همه یک قطب را نمایندگی می کنندـ قطب سیاه وبربریت و توحش. اختلافات فرقه ای جریانات اسلامی نباید جامعه را فریب دهد.اسلام سیاسی دارای جناحها و فرقه های گوناگونی است که به فراخور معادلات و توازن قوای بین المللی شکل می گیرند. به طور مثال اخوان المسلمین در مصر که سی سال قبل یک سازمان مخوف تروریستی بود در حال حاضر به جناح میانه رو اسلام سیاسی تبدیل شده که مدیای غربی ابلهانه و فریبکارانه آن را سکولار می نامند! در کردستان نیز همین ترندها وجود دارد: سی سال قبل جریان مفتی زاده پسرخوانده اخوان المسلمین بود و بخش نظامی آن در شکل پیشمرگان مسلمان کرد از اولین هسته های تروریسم اسلامی در کردستان بود که بعدها در سپاه پاسداران ادغام شدند و به مدت یک دهه وظیفه  قتل، سرکوب و ارعاب جامعه را بر عهده داشتند. اگر چه در حال حاضر جریان مکتب قران با هر دو جناح و دسته های نزدیک خود، بخش میلیتانت و تروریست اسلام سیاسی در کردستان را نمایندگی نمی کند، اما به پشت جبهه و تأمین کننده نیروی رادیکالیسم اسلامی تبدیل شده است. از طرف دیگر احزاب ناسیونالیست و نئو ناسیونالیست کرد که نمایندگان بورژوازی کرد و نظام سرمایه داری هستند، مذهب را به عنوان یکی از پایه های قدرت خود حفظ می کنند و ماهیتاً نمی توانند  در تقابل جدی با مذهب قرار گیرند. اگر در چند دهه قبل به دلیل هژمونی چپ در جامعه کردستان ناسیونالیسم کرد خود را ” مدرن ” و بخشا “سکولار” نشان می داد و نقد بسیار سطحی به مذهب داشت، امروز این نقد آبکی را هم کنار گذاشته و عملاً به تولید کننده ارتجاع در جامعه تبدیل شده است. تشکیل اتحادیه علمای دینی کردستان در حزب دموکرات نمونه بارز خوش خدمتی  جریانات ناسیونالیست به مذهب و خرافات است. جامعه کردستان باید در تقابل با همه جناحها و دسته جات اسلامی وافق تاریک و مبهم احزاب ناسیونالیست قطب بندی شود. جریانات اسلامی بیش و پیش از هر چیز رادیکالیسم و آزادیخواهی جامعه کردستان را نشان گرفته است. در یکی از سایتهای مربوط به تروریست های اسلامی خبری در ارتباط با سخنرانی محمد صالحی در اول مه درج شده  که گویا محمود صالحی در سخنرانی خویش به سلفی ها حمله کرده است و با این بهانه برای کمونیستها و فعالین کارگری خط و نشان کشیده است. چند سال پیش با فتوای یکی از مرتجعین فرمان قتل یکی از جوانان سکولار سقز به اجرا در آمد. باید با رادیکالیسم انقلابی و بدون تخفیف جامعه را حول آزادی و برابری، مدرنیته و سکولاریسم قطب بندی نمود. باید با تند و تیز کردن نقد سیاسی و اجتماعی کلیه دسته جات و گروههای سناریوی سیاهی را به مردم معرفی نمود و افق و پلاتفرم مخرب آنها  را نشان داد.

۴-دوستان و دشمنان مردم کردستان کیانند؟ تنفر از جمهوری اسلامی مخرج مشترک بسیاری از جریانات سیاسی و انواع گروهها و دسته جات می باشد و همین نفرت، بازار مکاره ای به نام ” اپوزیسیون ” بوجود آورده که در آن امکان رشد خطرناکترین و مخوف ترین گروههای تروریستی و سناریوی سیاهی وجود دارد. در رابطه با جریانات اسلامی همین وضعیت وجود دارد. تعدادی از مردم با توهم به ” مخالفت” جریانات اسلامی با دولت مرکزی به خاطر استفاده ابزاری این جریانات از ” سنی ” و ” کرد ” بودن مردم کردستان، چهره زشت و مخوف آنها را نادیده می گیرند. نفرت از جمهوری اسلامی نمی تواند و نباید چهره زشت جریانات سناریو سیاهی را بپوشاند. مخالفت با جمهوری اسلامی نمی تواند افق سیاه جریانات سناریو سیاهی و باندهای فالانژ قومی ـ اسلامی را قلم بگیرد. دشمن مردم کردستان فقط جمهوری اسلامی در شکل یک رژیم هار با ارگانهای سرکوب و کشتار نیست. برای شناسایی دوستان ودشمان مردم کردستان باید افق سیاسی و درجه دوری و نزدیکی آنها با رفاه ، آزادی و برابری وسعادت و خوشبختی مردم را نگاه کرد.
تروریسم اسلامی در کردستان ادامه خطی رشد بنیادگرایی اسلامی است که یک سر آن به جمهوری اسلامی و سر دیگر آن به افق محدود و تاریک جریانات قومی و منادیان بربریت و سیاهی وصل است. بشریت متمدن و آزادیخواه در کردستان این وضعیت را  بر نمی تابد و با آگاهی و وحدت طبقاتی سدی محکم در برابر این بربریت لجام گسیخته قرار می دهد.