تحصن و اعتراضات انقلابی مردم و جوانان در شهر سلیمانیه بعد از شصت روز با نظامی کردن شهر و مراکز تجمع توسط احزاب میلیشیا(حزب دمکرات کردستان عراق و اتحادیه میهنی) وارد دوره جدیدی شده است. احزاب میلیشیای کرد، با حمله نظامی و بسیج نیروهای سرکوبگر و با یورش سبعانه به تظاهر کنندگان مناطق مهم و محل تجمع مردم و ناراضیان به وضع موجود را نظامی کرده اند.
شصت روز قیام و اعتراض بخشهای اکثریت شهرهای کردستان برای رفاه و آزادی، خواب راحت را بر سران حاکم و احزاب میلیشیای کرد حرام کرده بود. یک جدال سیاسی و عمیقا آزادیخواهانه در دو ماه گذشته در فضای عمومی شهرهای کردستان در جریان بود. روح و نشاط اعتراض، تجمع و تظاهرات همه جا گسترده و به اتحاد و همسرنوشتی می انجامید. اولین پرچم و الگوی تظاهرات و تجمع ابراز وجود سیاسی ـ اجتماعی توده ای به فرهنگ مردم و جوانان تبدیل شد.
انجمن سرای آزادی به کانون و نهاد قدرت دوگانه تبدیل شد. این تجربه ای از حاکمیت توده ای و اعمال اراده مردم در شکل علنی بود. این انجمن توسط احزاب حاکم برسمیت شناخته شد.
در عین حال انجمن سرای آزادی، مرکز ثقل یک جدل سیاسی عمیق در درون اپوزیسیون بود. در یک قطب این جدل چپ و کمونیستها صف آرایی کرده بودند، و در صف مقابل “اپوزیسیون” خودی درونی از احزاب میلیشیا و حاکم و جریانات اسلامی حضور داشتند. چپ و کمونیستها بقدرت اتحاد و حمایت کارگران و مردم متکی بودند. با وجود ضعف و کمبودهای چپ و کمونیستها، اما حضور آنها به حاشیه رانده نشد. پرچم مطالبات رایکال مردم و جوانان نمایندگی شد.
رو در روئئ های شصت روز گذشته ارتباط تاکنون موجود بر اساس احزاب “خودی” و “دولت” خودی را از بین برد. مردم این احزاب را بعنوان نیروهای اشغالگر می شناسند. بیداری سیاسی منطقه و جهان عرب با وجود استفاده از میدیا و فیس بوک و تویتر و انترنت امری جهانی شده دومینوی پرچم رفاه و آزادی همه گیر شده. قیام شصت روزه و کیفرخواستهای رادیکال کارگران، زنان، دانشجویان و جوانان در میتینگ و تظاهراتهای اعتراضی اعتماد مردم به خود و نیروی اجتماعی مردم را قدمها بجلو برده است. ارتفاع توقعات مردم و جامعه بالا رفته است. هرنوع نقشه و فکری برای تبدیل کردن اوضاع کنونی به عرصه درگیری نظامی قومی ـ مذهبی با وجود تجارب زنده تاکنونی و هوشیاری بالا و آگاهانه مردم بسرعت ناکام خواهد شد.
فاز دوم از مبارزه برای رفاه و آزادی شروع شده است. مردم و کارگران و جوانان مصمم تر از گذشته در تدارک عبور از موانع و سدهایی است که تا کنون در این شصت روز گامهای مهمی برای آن برداشته اند. اخراج نیروهای میلیشیای احزاب حاکم. رفاه و آزادی.
ادامه وضعیت کنونی در گرو دامن زدن به اعتصابات گسترده در مراکز تولیدی و کارخانه ها، محلات، دانشگاه ها، مدارس و مکانهایی است که قدرت بسیج وجود دارد. هم اکنون این اعتصابات در دانشگاه ها جریان دارد. در تدارک اول ماه مه هستیم. این روز همه جا در شهرهای کردستان عراق جشن و مراسمهای وسیع برگزار میشود. سرای آزادی در انتظار تجمع و دیدار هزاران نفر از کارگرانی است که میخواهند بطرف سلیمانیه حرکت کنند. کیفرخواست کارگران و قطعنامه های آنان در شکل دادن و بسیج جنبش کارگری با مطالبات رفع تبعیض های تاکنونی، و تلاش کارگران در مراکز تولیدی و کار برای دامن زدن به جنبش مجمع عمومی و اعلام آمادگی کارگران متشکل و سازمانیافته در مجمع عمومی ها در سرنوشت آینده و اوضاع سیاسی جامعه اهمیت بسیاری دارد.
نسان نودینیان
آوریل ٢٠١١