بیش از دو ماه از اعتراض و مبارزه مردم شهرهای کردستان عراق علیه فقر و نابرابری ۲۰ ساله حاکمان کردستان عراق می گذرد و مردم همچنان با استقامت و روحیه ای بالا برای تحقق خواستهایشان در خیابانها و میدانهای شهرهای کردستان به تظاهرات و تجمعات خود ادامه می دهند. روز یکشنبه ۱۷ آوریل مصادف با شصتمین روز از حرکت اعتراضی مردم بود که توسط ماموران امنیتی، پلیس و آسایش حکومت مورد یورش قرار گرفت. بیش از ۲۰۰ نفر را با گلوله، گاز اشک آور و چوب و سنگ و چماق زخمی کردند اما مردم آزادیخواه شهر سلیمانیه به همراه سخنگویان خود در انجمن موقت میدان آزادی بر این مسئله پافشاری کردند که تا تحقق تمام و کمال خواستهایشان ساکت نخواهند نشست و این اعتراض و مبارزه را با موفقیت بسرانجام خواهند رساند. حکومت طالبانی بارزانی در تلاشند تا با میلیتاریزه کردن شهرها مانع از حضور مردم در گردهماییها، تظاهرات و اجتماعات خود شوند. به همین منظور در تدارک گسیل نیروی بیشتری از نیروهای سرکوب خود هستند تا با اشغال میدان آزادی و دیگر میادین شهرها، صدای حق طلبانه مردم را خفه کنند.
طی حاکمیت احزاب بارزانی و طالبانی در کردستان و بویژه در دوماه اخیر برای مردم روشن شد که حاکمیت احزاب ناسیونالیست کرد ابتدا برای بخانه فرستادن مردم به وعده و فریب متوصل شدند. کسی برای این وعده ها تره خورد نکرد و مردم در این مدت با استقامت بر خواستهای خود اسرار ورزیدند. اما امروز این حاکمان شمشیرهایشان را از رو بسته و بعد از دوماه سرکوب، کشتن و زخمی کردن مردم اعلام کرده اند که نیروهایشان همراه با هرگونه سلاحی که لازم باشد را برای مقابله با تظاهرات و تجمعات مردم بکار خواهند گرفت. این البته سیاستی متفاوت از آن سیاستی است که پیشتر رئیس پارلمان کردستان در جهت برآورد کردن بعضی از خواستهای مردم وعده داده بود. سیاست سرکوب و توحش نیروهای حکومت را باید بر مبنای دیدار جلال طالبانی و نچیروان بارزانی با سران حکومت ایران از یک سو و از سوی دیگر دیدار یکی از نمایندگان دولت آمریکا با حاکمان اقلیم کردستان مورد ارزیابی قرار داد. بعد از این دو ملاقات سیاست احزاب حاکم در کردستان عراق با آنچه که قبلتر در دادن وعده های سر خرمن ادعا می کردند با هم فرق دارد. قطعا مردم مبارز و انقلابی شهرهای کردستان عراق همراه با احزاب سیاسی و چپ این سیاست خشن و سرکوبگرانه را نقش بر آب خواهند کرد.
مردم آزادیخواه کردستان این دارو دسته های ناسیونالیست حاکم را بعنوان نمایندگان تجار، مالکان و بورژوازی عقب مانده کرد در کردستان می شناسند. این شاخ و شانه کشیدنها نیز برای مردم بیشتر از پیش آشکار شد که احزاب ناسیونالیست حاکم بر کردستان عراق کوچکترین تفاوتی با حکومتهای سرکوبگر، دزد و چپاولگر منطقه ندارند و نشان داده اند که برای حفاظت از منافع طبقاتی خود به هر جنایتی و در همسویی با حکومت اسلامی و آمریکا علیه مردم و کارگران دست می زنند. این سیاست سیاستی شکست خورده است و حاکمان ناسیونالیست کرد را در مخمصه و بحرانی که در آن گرفتار آمده اند نجات نخواد داد.
مردم آزادیخواه و برابری طلب شهرهای کردستان عراق که برای رسیدن به یک زندگی انسانی و مطابق با معیارهای دنیای امروز مبارزه می کنند، اکنون دیگر کوچکترین توهمی نسبت به حاکمیت ارتجاعی، عشیره ای حاکمان کردستان عراق ندارند. برای مردم و کارگران درکردستان نیز کاملا روشن است که جریان بنام گوران که ادعای اصلاح طلبی دارد و همچنین دو حزب اسلامی مرتجع دیگر که تا دیروز در حکومت سهیم و شریک بودند، نق زدن امروزشان در شکل اپوزیسیون فقط برای سهم خواهی بیشتر در حکومت است و اینها نیز قادر نخواهند بود مبارزه مردم را به بیراهه ببرند. حزب گوران فاقد کوچکترین اصلاحات برای زندگی مردم است. از ابتدا نیز بخاطر امتیازات بیشتر به اپوزیسیون تبدیل شده نه بخاطر خواست و مطالبات مردم. اینها تلاش می کنند بر موج اعتراض مردم سوار شده تا سهم بیشتری از حکومت نصیبشان شود.
در دو ماه گذشته بارها هر سه حزب اپوزیسیون در مذاکراتی که با دو حزب اصلی حاکم یعنی طالبانی و بارزانی داشته اند، هر دو طرف کوشیده اند تجمعات و اعتراضات میدان آزادی سلیمانیه و دیگر شهرهای کردستان را لاپوشالی کنند و زور خود را زده اند تا بلکه حرکت اعتراضی مردم را در کاسه اپوزیسیون ریخته و با مذاکره و مصالحه از بالا به توافقاتی برسند و مردم را بخانه بفرستند. اما ظرفیت و توان جنبش انقلابی مردم کردستان، احزاب سیاسی چپ و کمونیست و سخنگویان شان با هوشیاری تمام تا کنون این طرح و ترفند ها را نقش برآب کرده است. کارنامه ۲۰ ساله احزاب بارزانی و طالبانی و همچنین دیگر اپوزیسیونی که تا چندی پیش خود در حاکمیت بودند، برای هر انسان آزادیخواه و شرافتمندی در کردستان رو شده است. حاکمان ناسیونالیست کرد در ۲۰ سال گذشته با چپاول و دزدی، با فساد اداری و امروز با سرکوب آشکار برای حفاظت از منافع و بقای خود دارند دست به کشتار مردم می زنند.
خواست و مطالبات انسانی، آزادیخواهانه و برابری طلبانه در شهرهای کردستان و در سلیمانیه بعنوان قلب تپنده حرکت رادیکال مردم همراه با احزاب و نیروهای سیاسی چپ و کمونیست در آنچنان موقعیتی قرار دارد که هر گونه سازش و مصالحه حکومت با اپوزیسیون درون حکومتی را از بالای سر مردم عقیم سازد. تلاش هر دو طرف برای توافق از بالا و برای بخانه فرستادن مردم است. احزاب و نیروهای چپ و سکولار و همچنین انجمن موقت میدان آزدادی وظیفه بسیار مهمی را در این شرایط حساس و تاریخی بر عهده دارند. احزاب سیاسی چپ و کمونیست باید بتوانند نیروی اجتماعی هر چه وسیعتری در جامعه کردستان را بیشتر از پیش حول خواست و مطالبات انسانی، آزادیخواهانه و برابری طلبانه سازمان داده و در میدان اعتراض و مبارزه شان علیه حاکمیت نگه داشته، هدایت و رهبری کنند. اعتراض، مبارزه و تجمع دوماهه مردم در شهرهای کردستان عراق بویژه در شهر سلیمانیه، ماهیت ارتجاعی، و ضد انسانی احزاب ناسیونالیست کرد را در برخورد به این تجمعات را برای هر ناظر بی طرف یا متوهمی برملا کرده است.
از سوی دیگر بر بستر اوضاع سیاسی و مبارزات توده ای مردم در کردستان عراق، احزاب ناسیونالیست کرد در کردستان ایران که در کردستان عراق مستقر هستند با قرار گرفتن در کنار حکومت، با محکوم کردن اعتراضات مردم و بعضا با سکوت خود، آبروباخته تر از هر دورانی ظاهر شدند. تاریخ تلاش چند دهه احزاب ناسیونالیست کرد در کردستان ایران نیز این بود که کپی حکومت سرکوبگر و سراپا فساد طالبانی و بارزانی را برای مردم در کردستان ایران به ارمغان بیاورند. کارنامه۲۰ ساله احزاب ناسیونالیست کرد حاکم بر کردستان عراق بویژه اعمال سرکوبگرانه دو ماه اخیر آنان باید آنقدر گویا و شفاف بوده باشد که کسانی را که در صفوف احزاب ناسیونالیست کرد در کردستان ایران هستند را متقاعد کرده باشد که نسخه و افق این احزاب نیز چیزی جز افق و اهداف گندیده حکومت طالبانی و بارزانی برای کردستان ایران نبوده است.
دفاع احزاب و جریانات کردستان ایران از حکومت سرکوبگر طالبانی و بارزانی و محکوم کردن اعتراض و مبارزه مردم علیه سران حکومت و دم و دستگاه عقب مانده و پوسیده شان، همان هم افقی آنان در برخورد به خواستهای انسانی مردم در کردستان ایران نیز هست. تاریخ مصرف جریانات ناسیونالیست عشیره ای کرد مدتهاست بسر آمده است. مردم خواهان یک زندگی انسانی هستند که در آن به حرمت، کرامت، آزادی و برابری شان احترام گذاشته شود. حاکمان کردستان عراق و جریانات ناسیونالیست کرد توان و قدرت پاسخگویی به این خواستها را ندارند. موجودیتشان در تناقض و تعارض با آرزوهای مردم است و بنابر این باید کنار بروند تا مردم در انتخاب آزادانه خود و از طریق نمایندگان منتخب و واقعی خود قدرت را بدست بگیرند. این روند آغاز شده است و تنها مانع رسیدن به این آرمان و آرزوی انسانی شان حاکمیت احزاب ناسیونالیست کرد وسرکوب و کشتار هر روزه ای است که علیه آنان انجام می دهند. باید مردم آزادیخواه شهرهای کردستان عراق را که شایسته عمیق ترین و بیشترین حمایتها برای رسیدن به خواستهای انسانی شان هستند، تا رسیدن به مطالباتشان همچنان مورد حمایت و پشتیبانی قرار داد.
۱۹ آوریل ۲۰۱۱