اول به سراغ یهودیها رفتند
من یهودی نبودم، اعتراضی نکردم
پس از آن به لهستانیها حمله بردند
من لهستانی نبودم و اعتراضی نکردم
آن‌گاه به لیبرال‌ها فشار آوردند
من لیبرال نبودم، اعتراضی نکردم
سپس نوبت به کمونیست‌ها رسید
کمونیست نبودم، بنابراین اعتراضی نکردم
سرانجام به سراغ من آمدند
هر چه فریاد زدم کسی نمانده بود که اعتراضی کند (۱)
سحرگاه نوزدهم فرودین ۱۳۹۰ نیروهای نظامی عراق به دستور مالکی و تایید خامنه ای خون آشام و با چراغ سبزی که دولت آمریکا نشان داد، به جان ساکنین شهر اشرف یورش بردند. در کارزاری نابرابر و غیر انسانی نیروهای درنده خوی نظامی عراق با شلیک گلوله و مورد هدف قراردادن تک تک نیروهای مجاهد که منجر به جان باختن سی و چهار انسان مبارز شد.
اکنون که می نویسم چند روز از این اتفاق ناگوار گذشته است و سعی کرده ام که تحت تاثیر فیلمها و تصاویر قرار نگیرم. مگر می شود انسانی که برای آزادی و رهایی و برابری میجنگد، تحت تاثیر جان باختن انسانها آن هم در شرایط نابرابر جنگی قرار نگیرد؟! از سی و چهار گل پر پر شده توسط نیروهای مالکی و شرکایش هشت تن زن بودند که با دیدن تصاویرشان به شدت قلبم لرزیده شد. معتقدم اگر زنی در هر نقطه ای از جهان به پیشرفت دسترسی پیدا کند، تاثیر مثبتی بر زندگی زنان دیگر در سایر نقاط دیگر جهان دارد. بر عکس آن هم صدق می کند اگر در هر گوشه ای از جهان حقی از زنی پایمال و ضایع شود، بی شک و تردید بر زندگی تمام زنان دیگر در سایر نقاط جهان تاثیر خواهد گذاشت.
هشت تن از زنان اشرفی جان باختند و صدایی از زنانی که خود را مدافع حقوق زنان میدانند، شنیده نشد! به راستی دلیلش چیست؟ انتظار میرفت که سازمانهای طرفدار و مدافع حقوق زنان، سرکوب هشت زن اشرفی را محکوم کنند، اما متاسفانه گویا هیچ اتفاقی نیفتاده است! همانطور که تجاوز نیروهای ارتش مصری به زنان مصری برایمان قابل اهمیت است. باید سرکوب زنان اشرف نیز مهم باشد. اگر چه آنان ایدلوژی اسلامی را قبول داشته اند و دارند. این که سازمان مجاهدین در گذشتهای نه چندان دور در دوران حاکمیت صدام چه کرده است؛ در حال حاضر مکث و پرداختن به آن مسئله ی فعلی نیست. مسئلهای که در حال حاضر مهم میباشد؛ کشتار مظلومانهی سی و چهار انسان بی گناه و بی دفاع و از جمله هشت زن مبارز تبعیدیست.
به نام انسان دوستی و انسانیت برپا خیزیم و صدای پر از خشم و نفرتمان را بر سر مالکی و خامنهای جلاد و کلیت نظام جمهوری اسلامی فریاد کشیم و هم صدا شویم که انسانکشی بس است! در دفاع از جان انسانها مرزهای سیاسی را نادیده بگیریم و به دفاع از جان انسانها با هر عقیده و مرام و مسلکی که دارند به پا خیزیم.
سرکوب زنان مبارز ایرانی توسط نیروهای درنده خوی عراقی ، هم چون مرگ ندا نشان از ضعف و زبونی رژیمی ست که به آب و آتش میزند تا چند صباحی بر عمر ننگین خود بیافزاید.
نابود باد دیکتاتوری
زنده باد آزادی
پری قدمی ـ لندن
دوازدهم آوریل ۲۰۱۱ برابر با ۲۳ فروردین ۱۳۹۰
www.pariqadami.wordpress.com
parighadami@hotmail.co.uk
پی نوشت:
۱ ـ شعر اعتراضی نکردم، از برتولت برشت