ده ها روز از اعتراضات بر حق مردم در کردستان عراق میگذرد ؛ حکومت اقلیم کردستان ، دست به کشتار و زندانی کردن مردم زده است ، شبها ، به خانه فعالین ریخته و به مانند رژیم بعث و جمهوری اسلامی ، مردم معترض را مورد کثیف ترین توهین و بی حرمتی ها قرار می دهد، خانواده های بسیاری را عزادار کرده است و شما به ظاهر “هنرمندان” ، سکوت کرده اید ، شمائی که سنگ دفاع از مردم تحت ستم کردستان را به سینه میزدید! امروز برای توده مرم کردستان روشن شد که شما کجا ایستاده اید : کنار قاتلین توده کارگر و زحمتکش در کردستان!
باید از امثال “شیرکو بی که س” پرسید که تفاوت فرزاد کمانگر ، شیرین علم هولی و … با آنهائی که توسط حکومت اقلیم کردستان قتل عام شدند چیست ، که یکی محکوم است و دیگری مباح؟ امثال “ناصر رزازی” و دیگران که ادعای دفاع از ستمدیدگان را داشتند ، کجایند؟ این سکوت و جانبداری ، ثابت کرد که اگر توهمی به “مداحان” ناسیونالیسم کرد بود ، امروز باید این توهم را دور ریخت. اینان در مقابل جنایات “حکومت کردی” ، سکوت کردند ، چون منفعتشان در آن بود ، چون سالها ، برای پول ، شهرت و امکانات در مدح “حکومت کردی” ، سرودند و خواندند . ناسیونالیسم٬ چه چپ چه راست٬ همیشه همین بوده است. فرقى که هست اینست که قیام زحمتکشان در منطقه ، جاى بند بازى و مانور را از اینها گرفت و در اذهان میلیونها نفر همانجا قرارشان داد که بودند: کنار قاتلین کارگران و مردم گرسنه!
شرمتان باد
سیروان قادری