رادیو پرتو: بعد از دو هفته مقدمه چینی کیهان شریعتمداری نشریه و سخنگوی پرآوازه سرکوب جمهوری اسلامی دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب را خطاب قرار داد و در هاله ای از ابهام وابستگی این تشکل به احزاب خارج از کشور و اتهام به بر اندازی متهم کرده است. ٣ سال از سرکوب دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب میگذرد و کیهان شریعتمداری دوباره به این رویداد بازگشته است. در این رابطه مصاحبه ای با رحمان حسین زاده دبیر کمیته مرکزی حزب حکمتیست داریم . لطفا ضرورت این واکنش حزب حکمتیست را توضیح دهید؟
رحمان حسین زاده: واکنش ما ضروری بود به این لحاظ که جمهوری اسلامی در هراس از کمونیسم و دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب (داب) و کل آن تاریخچه پرافتخارمبارزه رادیکال در این سالهای اخیر، کمپین راه انداخته، دوباره این را امروز بهانه کرده تا شمشیر را از رو ببندد، علیه کارگران و مردم و نسل جوان و دانشگاه و جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در ایران. دقیقا متوجه این هست علیرغم اینکه جمهوری اسلامی به داب ضربه زد و فشار اعمال کرد، اما ایده هایشان و مبارزاتشان در سطح جامعه گسترده است و جمهوری اسلامی و کیهان شریعتمداری با تعرض به این جریان پر افتخار می خواهد تعرض کند به کل جامعه، به کل آزادیخواهی و برابری طلبی و به کمونیسم. لازم است که در مقابل این طرح جمهوری اسلامی محکم ایستاد و پرچم پر افتخار آزادیخواهی و برابری طلبی را که داب بر افراشت، برافراشته تر کرد.
رادیو پرتو: ٣ سال از سرکوب گسترده داب توسط جمهوری اسلامی می گذرد، وحشیانه ترین آزار و شکنجه ها را علیه این دانشجویان بکار بردند. نزدیک به دو سالی بود که خبری نبود و این پرونده را توسط سرکوب شدید فعالین داب بسته بودند. نمیشود تصور کرد که کیهان شریعتمداری از سر اتفاق یا “بازخوانی” گذشته به این مسئله پرداخته باشد. چرا این مسئله امروز برای جمهوری اسلامی ضروری شده و در دستورشان قرار گرفته است؟
رحمان حسین زاده: این اتفاق را باید در بطن اوضاع سیاسی ایران و کل منطقه که امروز در جریان است گذاشت. کیهان شریعتمداری در دو سه نوشته قبلی و این نوشته علیه داب و حزب حکمتیست به روشنی از محیط دانشگاه بعنوان محیط رادیکال و رشد یابنده چپ می ترسد. ما در سطح منطقه شاهد تحولات انقلابی و بزرگ و عظیم هستیم. شاهدیم که کارگر و مردم معترض در کشورهای شمال آفریقا و خاورمیانه به میدان آمده اند. ایده اعمال اراده مستقیم از پایین علیه دولتهای مستبد و فاسد گسترش یافته است. و این ترسی است بالای سر جمهوری اسلامی. در عین حال جمهوری اسلامی در جامعه ایران از مبارزه و اعتراض رادیکال از پایین بشدت نگران است. در نتیجه از الان می خواهند کاری بکنند که چنین اتفاقاتی در سطح جامعه ایران نیفتد. جناح حاکم جمهوری اسلامی میخواهد یکدست تر و سخت و سفت تر در مقابل مردم ظاهر شود و میداند که محیط های دانشگاه و کمونیسم در اعماق جامعه محبوب است و اتفاقا شاخه شانه کشیدنهای امروزشان برای سرکوب و مقابله های بعدی است. میخواهند با زور سرکوب رژیمشان را از گردابی که منطقه را فرا گرفته نجات دهند. به نظر من به سختی بتوانند چنین کاری بکنند. از همین حالا میخواهند یک دستتر و اساسا با ابزارهای سرکوب در مقابل جامعه اعلام آمادگی کنند. اینها حتی صدای غرولند جناح های داخلی خودشان امثال رفسنجانی را هم تحمل نکرده و سران سبز را در خانه هایشان حبس کرده اند و از این طریق می خواهند خودشان را در مقابل کارگر و مردم معترض در جامعه یکدست تر و قلدرتر نشان دهند.بنا به این موئلفه ها در اوضاع سیاسی است، که به “بازخوانی” داب برگشته اند.
رادیو پرتو: اگر مقداری به عقب برگردیم، آنچه علیه داب انجام دادند به یکی از سیاه ترین صفحه های جمهوری اسلامی تبدیل شد. همه چیز را تار و مار کردند. دسیسه چینی ها، سایت های جاسوسی، لجن پراکنی ها و شکنجه های شدید و همه اینها را انجام دادند. دیگه چه چیز دیگری برای جمهوری اسلامی باقی مانده که میخواهند انجام دهند؟
رحمان حسین زاده: ببینید، اینها با خطرات به مراتب بزرگتری روبرو هستند. در پاسخ قبلی به گوشه هایی از آن اشاره کردم. امروز کل منطقه در یک گرداب تحولات به سر میبرد. و اینها نگران اند که این تحولات به ایران سرایت کند که به نظر من میکند. اینها نگران کل حاکمیت شان هستند. و در نتیجه تصمیم گرفته اند که به هر قیمتی شده جامعه را مرعوب کنند تا نظامشان را حفظ کنند. اما کور خوانده اند! دوره امروز مثل سال های ۶٠ نیست. ورق و اوضاع در سطح جهانی و منطقه و خود ایران برگشته است. رژیم هایی چون بن علی و مبارک نتوانستند خودشان را حفظ کنند هر چند که در ایران سیر تحولات پیچیدگی های خودش را دارد،اما اینها هم زیر ضربند و زیر فشار. فکرشان را کرده اند که باید از الان شمشیر را از رو بست و سرکوب کنند. در نتیجه همانطور که از نوشته کیهان پیداست دانشگاه از کانونهای مبارزه است. به قول شما همه قلع و قمع ها را کردند و فشارها را به داب و کمونیسم در دانشگاه آوردند اما همه اش ٢ سال گذشته و آزادیخواهی و برابری طلبی دوباره دارد در دانشگاه و جامعه خودش را سروسامان میدهد. حق طلبی و برابری طلبی در آن جامعه قوی است و در نتیجه ظاهرا از همین ابتدا میخواهند گارد محکمتری در پیش بگیرند.
رادیو پرتو: اگر ٢ سال قبل آستانه سرکوب توسط جمهوری اسلامی را بخاطر بیارید تحکیمی ها و اصلاح طلبان دست دراز کرده بودند برای جمهوری اسلامی که در مقابل هژمونی چپ در دانشگاه کاری بکند. آیا چیز مشابهی مثل سبز امروز میتواند در اینباره صدق کند؟
رحمان حسین زاده: همانوقت تحکیم وحدت و امروز جریان سبز همیشه سوپاپ اطمینان جمهوری اسلامی در دانشگاه ها بودند. آنوقت با موج آزادیخواهی و برابری طلبی چپ در دانشگاه ارکان نظامشان را در خطر میدیدند و دست همکاری به سوی جمهوری اسلامی دراز کردند و اتفاقا جمهوری اسلامی به دادشان رسید و داب را سرکوب کرد. اتفاقا بر بستر این سرکوب بود که تحکیم وحدت دریکی دوسال اخیر دوباره خودی نشان داد. و دانشگاه بر بستر این سرکوب و اختناق به سمت سبز چرخید. در نتیجه اینها سرکوب چپ و داب را میخواستند. جمهوری اسلامی این کار را کرد اما حقیقت این است که خود نظامشان الان مشغول بلعیدن بخشی از خودشان است. جمهوری اسلامی خوب میداند که حفظ نظام در گرو حتی سرکوب نق زدنهای سبزها نیز میباشد. در نتیجه الان خود تحکیمی ها و سبزها زیر فشار خود این نظام حاکم قرار دارند. با این وجود سبز و تحکیم وحدت وجود خود را در عدم وجود داب و چپ و کمونیستها میدانند و به این اعتبار با نظامشان همسویند و در مقابله با گسترش آزادیخواهی و برابری طلبی دست اتحاد به سوی نظامشان دراز میکنند. به هر حال وقت خودش این جریانات از سرکوب داب حقیرانه نفع خودشان را بردند. و نکته آخر با هر درجه گسترش اعتراض رادیکال و تضعیف جمهوری اسلامی موقعیت سبز و تحکیم وحدتی ها هم تضعیف میشود و به حاشیه رانده میشوند و جریان بالنده آزادیخواهی و برابری طلبی موقعیت محکمتری پیدا میکند.
رادیو پرتو: سئوال بعدی این است که وقتی خود مقاله کیهان را نگاه میکنید بحث “بررسی” را میکند که شاید خالی از لطف نباشد که داب را با دقت مورد ارزیابی قرار میدهد و شاید آنها را آگاهانه به اتهامهایی هم منتسب میکند که زیاد واقعی نیست، منتها تصویری که میدهد میتواند کسی را جلب خود کند از جمله منشور آزادیخواهی و برابری طلبی و شعارهای رادیکال آنها. فکر نمیکنید که شاید واکنش شما الان کمی عجولانه است؟ از کجا معلوم که این ارزیابی برای سرکوب های بعدی است؟
رحمان حسین زاده: اگر این مقاله را نگاه کنید فکر میکنم که هر انسان شرافتمندی در جامعه ایران باید سمپاتی عمیق به داب نشان دهد. مثلا نوشته حقوق جهانشمول انسان برنامه داب بوده است و هر کسی که این برنامه را بخواند عمق انسانیت این جریان را میبینید. منشور سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی را به آنها منتسب کرده که بنظرم هر کسی آن را نگاه کند راه واقعی و انقلابی برای سرنگونی جمهوری اسلامی را در آن میبیند. و به هر حال دفاعشان از طبقه کارگر ایران، زنان و جوانان آن مملکت که ضربدر کانون ها و نهادهای آزادیخواهانه،و این نوشته مجبور به اذعان به آنها شده است. هر آدم حق طلبی که این را ببیند میگوید که اینها انسانیت و رفاه و برابری را خواسته اند. نجات جامعه را از ظلم و ستم خواسته اند و در نتیجه حتما به آنها سمپاتی جلب خواهد شد. تا اینجا مقاله شاید خالی از لطف نباشد. اما کمپینی که کیهان شریعتمداری و جمهوری اسلامی در حال راه اندازی آن است از الان معلوم است که دارد پرونده سازی میکند. میخواهند دنبال هر کسی را که به نوعی با داب تداعی شده بگیرند. همانطور که خودتان مطلعید در آندوره تعداد زیادی از دابی ها زیر شکنجه و به زندان افتادند. آنها را به اعترافاتی مجبور کردند که شاید کیهان فردا پس فردا با وقاحت تمام از این اعترافات علیه چپ و داب یاد کند. اما این ترفندها سوخته است. من از اینجا اعلام میکنم که همه دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب که در آندوره در آن حرکت نقش داشتند جزو مبارزین پر افتخار آزادیخواه و برابری طلب علیه کثافت جمهوری اسلامی بودند، کارنامه این مبارزین رادیکال افتخارآمیز است و این سیاه کاری های جمهوری اسلامی نزد مردم حق طلب رسوا تر از این حرف ها است. صف جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی ایران از مبارزینش، از شکنجه شده ها و تبعیدی هایش و حتی آنها که زیر شکنجه جمهوری اسلامی مجبور شدند بر خلاف عقایدشان صحبت کنند، بی ابهام دفاع میکند و آنها را جزو صف رادیکال و برابری طلبی هستند که علیه جمهوری اسلامی متشکل شدند، سازمان دادند و ایستادند. جمهوری اسلامی با این ترفندهای افشا شده سی ساله اش نمیتواند گریبان خود را از تحرک اعتراضی که در انتظارش است، خلاص کند.
رادیو پرتو: به عنوان آخرین سئوال، شما چه اهدافی را از واکنشی که در مقابل کیهان شریعتمداری نشان دادید، تعقیب میکنید؟ به نظر شما چگونه میشود سنگر بست؟ انتظارتان از اپوزیسیون و مابقی که میتوانند با شما علیه این پروژه جمهوری اسلامی شریک شوند چیست؟
رحمان حسین زاده: مسئله این است که این دسیسه جمهوری اسلامی برای مرعوب کردن جامعه را باید دید و یکبار دیگر باید به شکست کشاند. این وظیفه هر انسان آزادیخواهی است. وظیفه نیروهای اپوزیسیون و از جمله چپ است که جمهوری اسلامی را نمیخواهند. این پروژه حرکتی نیست که تنها متوجه عده ای باشد، بلکه پرونده سازی در مقابل حق طلبی و برابری طلبی در جامعه ایران است. هر نیرو و هر جریانی که منفعتی در ادامه عمر جمهوری اسلامی ندارد، وظیفه دارد در مقابل این ترفند بایستد و از آزادیخواهی و برابری طلبی و داب دفاع کند. جمهوری اسلامی و “سران سپاه” اعلام کرده اند، سال آینده را به سال “خونین” تبدیل میکنند. این گوشه ای از آن برنامه است و گریبان جامعه و هر نیروی ضد جمهوری اسلامی را میگیرد. باید در مقابلش ایستاد.
برنامه ما مقابله قاطع با این پروژه سرکوبگرانه است و باید آن را افشا و به شکست کشانید. ما از طبقه کارگر ایران، از مردم آزادیخواه و نیروی های چپ و از کمونیستها و از همه نهادهای مدافع حقوق انسان میخواهیم که کمپین کیهان و جمهوری اسلامی را متوجه شوند و در مقابلش بایستند. ٢ سال پیش بخشی از اپوزیسیون و شخصیتهای سیاسی و هنری در مقابل سرکوب داب توسط جمهوری اسلامی ایستادند. امروز همه باید بیش از همیشه متوجه باشند که جمهوری اسلامی پای دسیسه سازی و پرونده سازی برای هر جریان و آدم شرافتمند و آزادیخواهی خواهد رفت. باید در مقابل این ترفندها سنگر بندی کرد و ما همه را به این حرکت دعوت میکنیم. تمام آن جوانان عزیزی که امروز در ایران اند و به شکلی با داب تداعی شدند باید بدانند که تاریخ پر افتخاری را پشت سر گذاشتند و در عین حال مواظب دسیسه های جمهوری اسلامی نیز باشند. آگاهانه باید به استقبال دوره جدید رفت و در عین حال توطئه سرکوب و تیغ زنی جمهوری اسلامی را خنثی کرد. دوره متشکل شدن، متحد شدن و متحزب شدن حول سیاست آزادیخواهانه و برابری طلبانه و کمونیستی در جامعه است. آزادیخواهان و برابری طلبان پیشقراول این امر اند از جمله در دانشگاه ها.